Ήθελε να γίνει Σύριζα η Ευρώπη! Aφού δεν έγινε, θα κάνει Κούγκι την Ελλάδα ;

«Στις 26/1 ένας αστεροειδής θα περάσει δίπλα στη γη. Ο ήλιος θα ανατείλει στις 7.34. Οι τράπεζες θα ανοίξουν στις 8π.μ.»

Μία από τις ευφυείς και ομολογουμένως πετυχημένες προεκλογικές διαφημίσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Προέτρεπαν τον κόσμο να μην τρομοκρατείται. Να επενδύσει στην ελπίδα που απλόχερα θα του προσέφερε η κυβέρνηση του «Πρώτη φορά Αριστερά.»

Η συνέχεια γνωστή. Η ελπίδα ήρθε. Συνασπίστηκε με τους ΑΝΕΛ και δημιούργησε και πάλι για πρώτη

φορά ένα εθνολαικιστικό συνοθύλευμα. Το πανηγύρισε όπου και όπως μπορούσε. Θα μείνουν αξέχαστοι οι χοροί που διοργάνωσε ο Καμμένος μετά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Όπως και οι συγκεντρώσεις αξιοπρέπειας στο Σύνταγμα.

Στη συνέχεια ήρθε και η πραγματικότητα. Και ξεκίνησε η ατελείωτη αριστερή διαπραγμάτευση. Επικυρώθηκε κατ” αρχήν μία συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς στις 20/2. Όπως είπε ο Βαρουφάκης, η τότε απόφαση της κυβέρνησης να παρατείνει το Πρόγραμμα, δεν έγινε λόγω της ειλικρινούς της διάθεσης να συμφωνήσει με τους δανειστές, παρά μόνο υπό τη δαμόκλειο σπάθη του κλεισίματος των τραπεζών και της επιβολής περιορισμού κεφαλαίων. Πράγμα που, όπως όλοι ξέρουμε, τελικά δεν αποφεύχθηκε.

Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν. άρχισε να ροκανίζει το χρόνο της παράτασης του Προγράμματος πιστεύοντας ότι έτσι θα πετύχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Η στρατηγική της αυτή περιγράφτηκε και πάλι από το Βαρουφάκη, μόνο με δύο λέξεις: «δημιουργική ασάφεια». Και έτσι πορεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώσπου ο Αλέξης Τσίπρας -λόγω της δημιουργικής αφερεγγυότητας της ελληνικής κυβέρνησης- αντικατέστησε τνο Βαρουφάκη και πρακτικά ανέλαβε ο ίδιος τη διαπραγμάτευση.

Η πολιτική διαπραγμάτευση, που νόμιζε ότι θα έκανε, δεν ήταν και ιδιαίτερα κολακευτική για τον επικεφαλής ενός κράτος. Αφού μιλούσε με Μέρκελ, Ντράγκι, Ολάντ κλπ και έβρισκαν μία βάση συνεννόησης, η συνέχεια ήταν πάντα η ιδία. Ούτε σε επίπεδο ηγετών, ούτε σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών θα μπορούσαν να εξειδικευτούν τα μέτρα του προγράμματος. Αυτό έπρεπε να γίνει σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων των ευρωπαϊκών θεσμών. Και έτσι είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες το καινοφάνες: πρωθυπουργός να διαπραγματεύεται με τους υπαλλήλους των θεσμών για το ΦΠΑ, το ΕΚΑΣ, τον ΑΔΜΗΕ κλπ.
Στο μεταξύ η οικονομία κατρακυλούσε και το δημοσιονομικό κενό που η ελληνική κυβέρνηση καλούνταν να καλύψει, όλο και μεγάλωνε. Οι θεσμοί ζητούσαν όλο και περισσότερα μέτρα και πρακτικά η προοπτική μιας συμφωνίας όλο και απομακρύνοταν από το τραπέζι.

Παράλληλα, στο εσωτερικό της χώρας η αντιπολίτευση -με επικεφαλής πρόσωπα που κούρασαν την κοινή γνώμη και πια την απωθούν- επιζητούσε τη δικαίωση. Άλλωστε, είχε επενδύσει εκτός από το φόβο και στην αριστερή παρένθεση. Κάθε φορά που ο Τσίπρας πλησίαζε σε συμφωνία, τον κατηγορούσε ότι κάνει κωλοτούμπα και κουνούσε το δάκτυλο στην κοινωνία που πίστεψε στις προεκλογικές του υποσχέσεις, δηλαδή στα ψέμματά του. Στην πραγματικότητα είχε όλο το δίκιο με το μέρος της. Ακόμη και οι χειρότερες προβλέψεις της, όπως τα capital controls, και το κλείσιμο των τραπεζών μετατράπηκαν από κινδυνολογία σε σκληρή αλήθεια. Στην πολιτική όμως είτε ως ψηφοφόρος είτε ως αρχηγός δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου. Αλλά κάνεις καινούργια.

Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που ο Αλέξης Τσίπρας θα φτάσει στο δημοψήφισμα της Κυριακής και δεν θα ανακαλέσει την απόφασή του και της κυβέρνησης του να ψηφίσουν «Οχι» σε μία άτυπη πρόταση των δανειστών που έγινε πριν το τέλος των διαπραγματεύσεων και τώρα πρακτικά δεν υφίσταται.
Αν ο ελληνικός λαός ακούσει τον Τσίπρα και ψηφίσει «Οχι» την Κυριακή, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα οδηγείται στη δραχμή και η εντολή της κυβέρνησης μετατρέπεται από διαπραγμάτευση εντός ευρώ, σε ρήξη και δραχμή. Και αυτό γιατί -όπως μόλις σήμερα είπε ο υπουργός των Οικονομικών- η λύση που τελικά τους προτείνουν οι δανειστές, ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσής τους, δεν είναι βίωσιμη. Και αυτοί ψάχνουν για μια «βίωσιμη λύση εντός ευρώ.»

Με άλλα λόγια, επειδή η διαπραγμάτευσή τους απέτυχε, δεν έχει νόημα να μείνουμε στο ευρώ. Και όλα αυτά ειπωμένα από έναν άνθρωπο που υποτίθεται ύπηρξε μεγάλος πολέμιος της επιστροφής στη δραχμή, καθώς ως οικονομολόγος ξέρει ακριβώς τι καταστροφή συνεπάγεται αυτό.
Όλο και περισσότεροι, είτε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι, πιστεύουν πια πως αυτό ήταν το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα από την αρχή. Υποστηρίζουν δε, ότι είχαν προβλέψει ότι ο Τσίπρας είχε σχέδιο τη ρήξη, το δημοψήφισμα και τέλος την επιστροφή στη δραχμή. Όντως ,υπάρχουν βιντεάκια με τον Άδωνι και τον Λεβέντη που το προβλέπουν. Λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω. Αλλά αυτός ο προγραμματισμός δεν υπήρξε ποτέ από τους επικεφαλής της κυβέρνησης.

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακριβώς αυτό που συμβόλιζε η κυβερνητική συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα άλλαζε την Ευρώπη και η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα γινότανε ευρωκομμουνιστές είτε θα έμπαινε σε εφαρμογή το πρόγραμμα των ΑΝΕΛ για Κούγκι.
Πρακτικά, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας διαπραγματευόταν 5 μήνες τώρα για να γίνει η Ευρώπη… ΣΥΡΙΖΑ. Και αφού δεν έγινε, θα γίνει η Ελλάδα Κούγκι. Ή Ρώμη. Στα χρόνια του Νέρωνα..