​​Η Ευρώπη της αγοράς και η Ελλάδα της παραδοξότητας

Η πολυπόθητη ένωση των λαών, η Ευρωπαϊκή Ένωση της εποχής μας, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί μέχρι σήμερα στο όραμα των εμπνευστών της και παραμένει μια ένωση νομισμάτων και όχι ένωση λαών και ισότιμων εταίρων, μια “επιχείρηση”, με άλλα λόγια, ευτελών μάλιστα υλικών. Η Ευρώπη, όμως, δεν είναι μόνον ο Βορράς, και ούτε η Ευρώπη είναι Γερμανική,αλλά η Γερμανία χώρα ευρωπαϊκή, όπου όμως η αναβίωση της έννοιας της Αυτοκρατορίας ήταν μοιραίο να οδηγήσει το ευρωπαϊκό τρένο σε εκτροχιασμό

Και ίσως η περίπτωση της Ελλάδας να έβαλε

κάποιο φρένο. Η Γαλλία έστειλε με τον Ολάντ ηχηρό μήνυμα στη Γερμανία ότι «δεν πάει άλλο», ότι η εμμονή της να επιτύχει τους στόχους που μόνη της βάζει και σε χρόνο, που εκείνη επιλέγει με κάθε τρόπο και με τη βία ακόμη, απειλεί την ενότητα της Ευρώπης, απειλεί δηλαδή την ίδια της την ύπαρξη. Την ανάγκη του φρένου στη Γερμανία έδειξαν με τις ενέργειές τους να αντιλαμβάνονται και οι Βρυξέλλες αλλά και η Αμερική περιφρουρώντας τη δική της πολιτική.

Παράλληλα στην Ελλάδα, χώρα της Ευρωπαϊκής αυτής Ένωσης, κυβερνά η παραδοξότητα. Είναι αδιανόητο σε επανειλημμένες ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο η Αντιπολίτευση να προσφέρει ψήφο στήριξης και ανοχής στην πολιτική Τσίπρα-Καμμένου (πρωτοφανές για το ελληνικό Κοινοβούλιο) και την ίδια ώρα να εισπράττει ύβρεις και απειλές. Εξίσου αδιανόητο είναι η Πρόεδρος της Βουλής να απαξιώνει τον Πρωθυπουργό και να απευθύνεται στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για να υποστηρίξει την προσωπική της άποψη ότι στο πλαίσιο της Ε.Ε. έχει γίνει εκτροπή, και ότι οι πραξικοπηματικές ενέργειες της Ευρώπης εκβιάζουν την κυβέρνηση να νομοθετεί ενάντια στον ελληνικό λαό. Έτσι, ούτε λίγο ούτε πολύ το ελληνικό Κοινοβούλιο έχει καταντήσει «το πλοίο των τρελλών»!

Εκτός όμως από την ενότητα των πολιτικών, που δεν θα πρέπει να επιτυγχάνεται μόνον όταν η χώρα φθάνει στο χείλος του γκρεμού , εκείνο το οποίο εξακολουθεί να λείπει από τους πολιτικούς μας είναι η ειλικρίνεια και η μεταξύ τους αξιοπιστία. Δεν υπάρχει πιστεύω σήμερα Έλληνας που να μην αναγνωρίζει ότι η συμπεριφορά της Ευρώπης προς τους λαούς είναι απαράδεκτη, και τα προβλήματα που προκαλεί η πολιτική της δεν είναι αντιμετωπίσιμα. Δεν υπάρχει Έλληνας που έστω και σιωπηρά να αναγνωρίζει ότι όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα είναι αδύναμα να αντιμετωπίσουν μια τέτοια συμπεριφορά.

Προς τι λοιπόν ο διαχωρισμός σε έντιμους και γενναίους πατριώτες και σε προδότες, δειλούς προσκυνημένους γερμανοτσολιάδες; Ας μη ξορκίζουμε επιπόλαια, αβασάνιστα και ανάλογα με τις περιστάσεις ιδεολογίες και πρόσωπα που τις εκπροσωπούν. Ας μη γινόμαστε μοιραίοι, δεν το αξίζουμε.

Ο «δυστυχισμένος, πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» κατά τον εθνικό μας ποιητή ελληνικός λαός επί μήνες τώρα παρακαλεί την Παναγιά να κάνει το θαύμα της. Ήρθε η ώρα, πιστεύω, η Αριστερά κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – όση βέβαια απέμεινε –να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση και να αρχίσει και αυτή τις… παρακλήσεις, καθώς έρχεται ο μήνας Αύγουστος, για να την βοηθήσει η Παναγιά ή μάλλον …να την συνεφέρει !