Η χώρα πεινάει και Βουλευτές ζητούν αναδρομικά…

Αναδρομικά Βουλευτών και παρουσία της πολιτικής ηγεσίας στις παρελάσεις

Αρκετοί πολιτικοί αποχωρήσαντες (και μη) από το προσκήνιο, θεώρησαν ότι έχασαν σημαντικά οικονομικά οφέλη, και έσπευσαν  να ζητήσουν (δικαστικά) αποκατάσταση των απωλειών αυτών. Τολμούν, αδιάντροπα, υπό τις σημερινές συνθήκες απύθμενης πενίας της χώρας, ουσιαστικής πτωχεύσεως και  αδυναμίας της, καθολικών περικοπών ακόμη και σε αποδοχές χαμηλοσυνταξιούχων, περιορισμού παροχών πρόνοιας και υγείας,  να ζητούν αναδρομικά!!!!! Απίστευτο, κι όμως αληθινό. Σκύλευση του πτώματος της πατρίδας, από εκείνους που την υπηρέτησαν.

Από εκείνους, που με τις πολιτικές και τις μεθόδους τους, μας έφεραν εδώ!

Αγαπητοί νυν και πρώην εθνοπατέρες,

Ο ελληνικός λαός, που φαντάζομαι δεν θα θέλει να σας αδικήσει για την προσφορά σας, καλό θα ήταν να γνωρίζει τα ονόματά σας, καθώς και εκείνα των επιγόνων σας, για να τα καταγράψει στις χρυσές δέλτους της ιστορίας του, και να σας τιμήσει όλους, όπως πρέπει, όταν οι καιροί και οι περιστάσεις το φέρουν (βλέπετε, οι οικογενειακές αξίες δεν χάνονται σ’ αυτόν τον τόπο…).

Όσο για το άλλο σημαντικό θέμα με τους πολιτικούς μας, δηλαδή την παρουσία τους στις παρελάσεις, θεωρώ ότι αυτή παρέλκει, ως υπομιμνήσκουσα οικεία κακά. (Φρύνιχος,  παλιά ιστορία).

Κάθε πολιτική παρουσία, έχει συνδεθεί, αντανακλαστικά πλέον, με την κατάσταση που μας χαρακτηρίζει:  Χρεοκοπία, ψεύδη, ασάφειες, αμετροεπής βερμπαλισμός, εικονικές δεσμεύσεις και υποσχέσεις, περικοπές αποδοχών, απολύσεις εργαζομένων, παράνομη συναλλαγή, επιβολή φόρων, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας.

Κύριοι,

Κανείς σας δεν μπορεί να καρπωθεί τη δόξα των νεκρών, που μας χάρισαν ελευθερία και επιβίωση. Δεν ήσασταν εκεί. Η σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας (αποτέλεσμα των πολιτικών σας επιλογών και πρακτικών) δεν σας ανυψώνει μέχρι του βάθρου εκείνων.

Από την άλλη πλευρά, το φαινόμενο των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας των πολιτικών κατά τις εθνικές μας εορτές και τις σχετικές παρελάσεις, τείνει να γίνει  εθιμικό,  τείνει να λάβει διαστάσεις «καλλιτεχνικού χάπενινγκ», και μάλιστα, με αξιώσεις εγχώριας και διεθνούς προβολής.

Όμως, φαίνεται ότι κάτι δεν έχει υπολογιστεί καλά. Ή κάτι δεν έχει αξιολογηθεί  όπως του ταιριάζει. Έχουμε ξεχάσει να ιεραρχούμε, να έχουμε προτεραιότητες.

Έχουμε επίσης ξεχάσει την αυτοκριτική και το μέτρο. Τη σωφροσύνη και την φιλοπονία. Τη δικαιοσύνη και την αποτελεσματικότητα. Και με τις εκδηλώσεις μας αυτές προκαλούμε την κοινή λογική, και αποδεικνύομε την έλλειψη εθνικής συναίσθησης της κατάστασής μας.

Ισχυριζόμαστε ως λαός ότι θεωρούμε πολύ σημαντική την εθνική μας κυριαρχία, υπόσταση και αξιοπρέπεια, απέναντι σε οποιονδήποτε θίγει ή προσβάλλει αυτές. Σε αυτό, όλοι μας, όπου γης, συμφωνούμε. Νομίζω.

Τι θα απαντήσουμε, όμως, στους κακόβουλους συνομιλητές μας,  αν εμείς,

την ημέρα της εθνικής μνήμης,της μνήμης της αρετής των προγόνων μας,την ημέρα μνήμης της εθνικής μας, αλλ