Γύρω – γύρω όλοι, στη μέση… ο Πρόεδρος!

Τρέχει η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσει τις εξελίξεις και τα εμπόδια των δανειστών για να φανεί αξιόπιστη σε αυτά που παρουσίασε στη Βουλή ως κεκτημένα.

Τρέχει η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να κατοχυρώσει την πρωτιά –ει δυνατόν και την αυτοδυναμία– για να «καταξιώσει» την Ελλάδα στην Ευρώπη κατά τη «μεταμνημονιακή εποχή

της Επαγγελίας», για την οποία θα εφεύρει απλώς μιαν άλλη ονομασία, καθώς όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει ως προς την αναγκαία «κατοχύρωση» των δανειστών μας!

Και στη μέση ο… Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας και η εκλογή του, που προβληματίζει όλους, καθώς από τη μια θέλουν να αποστασιοποιούνται, και από την άλλη να δείχνουν σίγουροι για την επιτυχία των παρατάξεών τους.

Η ουσία, όμως, είναι ότι η εκλογή αυτή είναι στη μέση μιας παραδοσιακής πόλωσης!

Επιφανειακά, βέβαια, το σπουδαιότερο όλων είναι η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, για την οποία έγινε ολόκληρη διαδικασία. Και αυτή, δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε μεταξύ των «ομοφρονούντων» πολιτικών, ούτε και εκ μέρους των πολιτών προς τους πολιτικούς.

Το μόνο, πιστεύω , που επετεύχθη από την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης είναι οι «ενδείξεις» που προέκυψαν εκ μέρους των βουλευτών –ανεξαρτήτων και μη– για τις μελλοντικές τους κινήσεις, αλλά και για τις μεθόδους που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι αρχηγοί προκειμένου να τους προσελκύσουν…

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ο λαός προβληματίζεται ακόμη περισσότερο: Φθάνει ο ένας μόνος του να κυβερνήσει και να δώσει λύση στο «υπαρξιακό» πρόβλημα της χώρας μας, ή δεν φθάνουν και… οι δύο, τρεις και τέσσερις μαζί;

Ο Θεός να βάλει το χέρι του για την «ανάκαμψη της πατρίδας», που είναι το ζητούμενο και… μη συζητούμενο.

Αλίμονο, οι πολιτικοί… θα τα βρουν για τη σωτηρία τους, εμείς και πάλι… δεν θα βρούμε τίποτα!…