Γκρέις Κέλι: Έδωσε προίκα για να γίνει πριγκίπισσα, γνώρισε χλιδή, έρωτα και προδοσία

Η πιο σοφιστικέ σταρ του Χόλιγουντ. Η επιτομή του αμερικανικού chic. H “βασίλισσα του χιονιού” όπως αποκαλούσε ειρωνικά ο Άλφρεντ Χίτσκοκ – την αγαπημένη του ηρωίδα. Τιμημένη με Όσκαρ, καλλονή, πρότυπο εκατομμυρίων γυναικών και όνειρο άλλων τόσων ανδρών. Η γυναίκα που συνδυάζει την εύθραστη αύρα, την εικόνα της Αμερικανίδας “γαλαζοαίματης” και το “ηφαίστειο”. Δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την θρυλική Γκρέις Κέλι.

Γεννήθηκε το 1929 στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια. Μεγαλώνει σε εύπορη οικογένεια και ονομάζεται Γκρέις προς τιμή της αδικοχαμένης- σε νεαρή ηλικία- θείας της. Αποτελεί το απόλυτο σύμβολο της εποχής της, περνώντας μια ζωή που φαντάζει παραμυθένια.
Κόρη αυτοδημιούργητου εκατομμυριούχου, το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά, μεγαλώνει στην αριστοκρατική Φιλαδέλφεια. Δυστυχώς, γνωρίζει περισσότερο την αδιαφορία παρά το ενδιαφέρον των γονιών της. Μπαίνοντας στην εφηβεία, η ανάγκη της να είναι το επίκεντρο της προσοχής, την οδηγεί στους κύκλους ενός ερασιτεχνικού θεατρικού εργαστηρίου. Όλοι οι προβολείς πέφτουν πάνω της. Όλα τα αγόρια θέλουν να βγουν μαζί της. Ο πατέρας της, όμως, έχει μεγαλεπίβολα σχέδια. Ένας επιτυχημένος γάμος της κόρης του θα έκανε την ελίτ της Φιλαδέλφειας να ξεχάσει πως ο πατέρας του ήταν χτίστης. Η Γκρεις επιθυμεί να του προσφέρει αυτό το δώρο. Έχει άλλωστε όλες τις προδιαγραφές της ιδανικής νύφης. Μιλά με βρετανική προφορά και φέρεται σαν μικρή κυρία.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική. Εκείνη αναζητά συνεχώς καινούργιες ερωτικές εμπειρίες προσπαθώντας να γεμίζει το ανεξήγητο κενό που νοιώθει μέσα της. Καθώς δεν της είναι αρκετές οι αγκαλιές εραστών και τα χειροκροτήματα συμφοιτητών στο θεατρικό εργαστήρι, αναζητά την αμερικανική προσοχή και την αγάπη όλου του κόσμου. Εγκαταλείπει τη Φιλαδέλφεια για τα φώτα της Νέας Υόρκης. Η μοίρα στέκεται ιδιαίτερα ευνοική για εκείνη στα πρώτα της βήματα σαν μανεκέν αλλά και στη μετέπειτα πορεία της ως ηθοποιού. Θα έλεγε κανείς πως – η βραβευμένη με Όσκαρ Αμερικανίδα ηθοποιός καθώς και πριγκίπισσα του Μονακό- υπήρξε μια χαρισματική γυναίκα.

Εργάζεται στο Χόλιγουντ για έξι χρόνια, γυρίζοντας 11 ταινίες. Ανάμεσα σε αυτές, τρεις ταινίες του ‘Αλφρεντ Χίτσκοκ: “Σιωπηλός Μάρτυς” (“Rear Window”) , “Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως” (“Dial M for Murder”) και “Το Κυνήγι του Κλέφτη” (“Το Catch a Thief”). Εντούτοις κατατάσσεται στις πιο πολυαγαπημένες πρωταγωνίστριες του Χόλιγουντ κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα αποτελεί σύμβολο της γυναικείας κομψότητας. Για την εξαιρετική της ερμηνεία στην ταινία “Η χωριατοπούλα” (“The Country Girl”), έλαβε τις καλύτερες κριτικές κι έλαβε επάξια το Όσκαρ Α΄γυναικείου ρόλου. Δεν είναι τυχαίο πως το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, την έχει κατατάξει 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.

Στο φεστιβάλ των Καννών, το 1955 γνωρίζει τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ’ του Μονακό. Από τότε ξεκινά η επικοινωνία μεταξύ τους που διαρκεί για αρκετό καιρό. Τα τηλεφωνήματα ανάμεσα στο Μονακό και στη Φιλαδέλφεια πέφτουν βροχή. Επιστρέφοντας στην Αμερική γυρίζει μια ακόμα ταινία που, όπως όλα δείχνουν, φάνηκε προφητική. Στην ταινία “Ο κύκνος”( “The Swan”) υποδύεται μια πριγκίπισσα και λίγους μήνες αργότερα η ζωή μιμείται ην τέχνη- καθώς ο πρίγκιπας Ρενιέ Γ’ του Μονακό, τη ζητά σε γάμο.

Η εντυπωσιακή εξωτερική της εμφάνιση, η λάμψη και ο κινηματογραφικός της μύθος την καθιστούν ιδανική σύζυγο του πρίγκιπα Ρενιέ. Για εκείνη, είναι ένας άνδρας με κύρος που ο τίτλος του θα πραγματοποιήσει όλες της τις επιθυμίες. Για εκείνον, η Γκρέις είναι κάτι παραπάνω από ιδεώδης. Εκείνη την περίοδο, τα οικονομικά του Μονακό δεν ανθούν. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ευρώπη είναι αρκετά ανασφαλής και το καζίνο του Μόντε Κάρλο πάσχει από έλλειψη πελατών και το rien ne va plus κυριαρχεί. Η Γκρέις είναι η καλύτερη ευκαιρία για τον Ρενιέ για να προσελκύσει το καινούργιο χρήμα της Νέας Ηπείρου.

Σύμφωνα με το βιογράφο τη σταρ, Ρόμπερτ Λέισι, ο πατέρας της, Τζακ Κέλι, πιστεύει ότι ο Ρενιέ θέλει να παντρευτεί την κόρη του για την περιουσία της. Οι υποψίες του αποδεικνύονται βάσιμες καθώς ο πρίγκιπας ζητά 2 εκατομμύρια δολάρια για προίκα. “Δεν θα ήθελα να παντρευτώ κάποιον που θα νιώθει μειονεκτικά απέναντί μου. Ο πρίγκιπας δεν θα γίνει ο ΄κύριος Κέλι’” λέει η Γκρέις και αποδέχεται την πρόταση γάμου. Ο πατέρας της συνειδητοποιεί πως η πρόταση αυτή είναι συμφέρουσα γιατί κάνοντας γαμπρό έναν πρίγκιπα, ανεβαίνει ψηλότερα σκαλιά από τη σνομπ κοινωνία της Φιλαδέλφεια.

Ο γάμος της Γκρέις και του Ρενιέ γίνεται το απόλυτο κοσμικό γεγονός του 1956. Η πρώτη εικόνα της υπέρλαμπρης νύφης – όπως φτάνει στο Μονακό- είναι ένας ουρανός γεμάτος κόκκινα και λευκά γαρίφαλα. Οι υπήκοοι του Μονακό αλλά και χιλιάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται έξω από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου. Ωστόσο, κανένας εκπρόσωπος των βασιλικών οίκων της Ευρώπης δεν παραβρίσκεται στο γάμο. Ακόμα όμως κι αυτό το γεγονός δεν είναι αρκετό για να επισκιάσει τόση λάμψη.

Από τον Aπρίλιο του 1956 κι έκτοτε, αποκαλείται “Η Αυτής Γαλήνια Υψηλότης, πριγκίπισσα του Μονακό” ή Πριγκίπισσα Γκρέις.
Η Γκρέις επιστρέφει από το γαμήλιο ταξίδι έγκυος. Όλα δείχνουν πως τα “υλικά” της προσωπικής ευτυχίας και οικογενειακής ζωής είναι στα χέρια της.
Η νέα πριγκίπισσα και ο πρίγκιπας Ρενιέ, αποκτούν τρία παιδιά : την πριγκίπισσα Καρολίνα, τον πρίγκιπα Αλβέρτο και την πριγκίπισσα Στεφανί.

Η πανέμορφη πριγκίπισσα – κάτω από τα φώτα των προβολέων υπήρξε στοργική μητέρα κι αφοσιωμένη σύζυγος.
Με τον ερχομό του πρώτου της παιδιού σηματοδοτείται ο οριστικός αποχαιρετισμός των λαμπρών προβολέων του Χόλιγουντ. Άλλωστε, η μονεγασκική γνώμη δεν θέλει την πριγκίπισσα να εκτείθεται. Στα 26 της χρόνια, στην πρώτη της κοινή συνέντευξη Τύπου που δίνει με τον Ρενιέ, τη ρωτούν: “Εξετάζετε το ενδεχόμενο να συνεχίσετε να πρωταγωνιστείτε σε ταινίες;” Η Γκρέις απαντά: “Για αυτά τα ζητήματα είναι καλύτερο να ρωτάτε το σύζυγό μου.” Ο Ρενιέ είναι απόλυτος. “Η αυτής υψηλότης καλείται τώρα να δημιουργήσει οικογένεια.” δηλώνει εκείνος.

Τα πρώτα χρόνια με τον Ρενιέ αποδεικνύονται πραγματικά ευτυχισμένα. Τα παιδιά γίνονται η μεγάλη λατρεία της Γκρέις.
Μέσα από τις γυαλιστερές σελίδες περιοδικών, η ζωή της οικογένειας μοιάζει ειδυλλιακή. Τα παιχνίδια με τη μητέρα τους, η ενασχόληση με τα σπορ -όπως ιππασία, σκι, τέννις- οι εκδρομές κι οι κρουαζιέρες είναι στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Καθώς, λοιπόν, δεν επιστρέφει ποτέ στη μεγάλη οθώνη, υποστηρίζει την καλλιτεχνική άνθιση στο Μονακό ιδρύοντας το “Ίδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις”. Σκοπός της ήταν να βοηθά όλους τους καλλιτέχνες και τεχνίτες της περιοχής. Καταφέρνει, επίσης, να διεκδικήσει το δικαίωμα στην ανάγνωση ποιημάτων στο θέατρο, όπως και το σχολιασμό σε σειρά ντοκιμαντέρ. Ο τίτλος ήταν : “Τα παιδιά της Οδού Θεάτρου” (“The children of the Theater Street”). Από τη στιγμή που γίνεται μητέρα, ευαισθητοποιείται ιδιαίτερα για τα παιδιά που έχουν ανάγκη. Γι’αυτό το λόγο φροντίζει κάθε χρόνο να διοργανώνει γιορτή για τα ορφανά και να κάνει διάφορες φιλανθρωπίες.

Για πολλούς, η χολιγουντιανή ντίβα, η γκλάμορους Γκρέις δίνει την εντύπωση της απόμακρης, ψυχρής γυναίκας. Η αγαπημένη της φίλη, Τζόαν Ντέιλ, αποκαλύπτει στο βιβλίο της “Οι μέρες μου με την πριγκίπισσα Γκρεις του Μονακό” (“My Days with Princess Grace of Monaco” by Joan Dale) ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο της πριγκίπισσας. Μια ζεστή, τρυφερή, ανθρώπινη γυναίκα που ενώ μπορούσε να έχει χαβιάρι και φουά γκρα, η ίδια δείχνει προτίμηση σε ένα απλό σάντουιτς με φυστικοβούτυρο. Στην καθημερινότητά της προτιμά την απλότητα, δε χρησιμοποιεί πολύ make up, δε φορά ιδιαίτερα κοσμήματα. Επιλέγει κυρίως το casual ντύσιμο, τις εσπαντρίγιες, τα καρέ μαντήλια στο κεφάλι. Η γυναίκα που το όνομά της αποτελεί συνώνυμο του στύλ, της κομψότητας και της ακτινοβολίας καθιέρωσε τα twin sets, τα κάπρι παντελόνια, όπως και τη μεγάλη δερμάτινη Hermes τσάντα της (Kelly bag) . Αξίζει να σημειωθεί πως ο λόγος που την κρατούσε, ήταν για να κρύβει την κοιλιά της κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης της.

Η Τζόαν Ντέιλ εξιστορεί στο βιβλίο της ένα περιστατικό που δείχνει πόσο την είχε εντυπωσιάσει η απλότητα της εντυπωσιακής πριγκίπισσας. Λέει χαρακτηριστικά πως λίγες εβδομάδες πριν χάσει τη ζωή της, την είδε να φορά ένα παλτό που είχε αγοράσει 30 χρόνια πριν. Από την εποχή, δηλαδή, που κερδίζει χρήματα με την υποκριτική. Εκτός αυτού, και στις τρεις εγκυμοσύνες της φορά τα ίδια φορέματα, και δεν την ενδιαφέρει να αγοράζει κάθε φορά καινούργια. Το ίδιο απλός, είναι και ο σύζυγός της, πρίγκιπας Ρενιέ. Το πριγκιπικό ζευγάρι, προτιμά, για παράδειγμα να μένει σε ένα δωμάτιο μεγέθους κανονικού σπιτιού και όχι παλατιού 200 δωματίων.

Η φίλη της Γκρέις, μιλά επίσης για μια από τις εξαιρετικά δύσκολες φάσεις που αντιμετώπισε το λαμπερό ζευγάρι. Το 1963, η πριγκίπισσα έχει μία αποβολή, γεγονός που τη συγκλονίζει καθώς επιθυμεί πολύ να αποκτήσει και τέταρτο παιδί.

Το 1976, όταν πλησιάζει τα 47α της γενέθλια, η Γκρέις διαπιστώνει την οδυνηρή αλλαγή στο πρόσωπο και στο σώμα της εξαιτίας της εμμηνόπαυσης. Η ορμονοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται δεν έχει αποτελέσματα. Τα χαρακτηριστικά του άλλοτε πανέμορφου προσώπου της αλλοιώνονται, καθώς εκείνη παίρνει περισσότερα από δέκα κιλά. Επισκέπτεται γιατρούς στο Παρίσι, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Εκεί συναντά τη φίλη της, συγγραφέα Γκουέν Ρόμπινς που γράφει βιβλίο για τη ζωή της. Της αποκαλύπτει πολλά από τα μυστικά της. Ανάμεσά τους και το ότι η σχέση της με τον Ρενιέ δεν είναι η ιδανική όπως έδειχνε η κινηματογραφική ένωσή τους. Οι ψίθυροι τον θέλουν να έχει ερωμένες και όταν, μάλιστα δεν είναι σε καλή διάθεση, να απέχει έτη φωτός από τον ιδανικό σύζυγο…

Η πριγκίπισσα περνά τον περισσότερο καιρό της στο Παρίσι, στην Αβενί Φοσ, προσέχοντας την κόρη της Καρολίνα που σπουδάζει εκεί. Οι φίλοι της την προτρέπουν να κάνει έκθεση με τα κολάζ των λουλουδιών της στην γκαλερί Drouant. Οι συνθέσεις της από νεκρά λουλούδια πωλούνται σε πολύ καλή τιμή και η Γκρέις είναι ιδιαίτερα χαρούμενη με τα θετικά σχόλια για την τεχνική της. Ο Ρενιέ ταξιδεύει μέχρι το Παρίσι για να παραστεί στα εγκαίνια και με μια του κίνηση της τα χαλά όλα. Σύμφωνα με τη βιογράφο της πριγκίπισσας, παίρνει μερικά πέταλα από τα λουλούια του τραπεζιού, τα κολλάει σε ένα πιάτο και το σηκώνει στον αέρα ανακοινώνοντας στον κόσμο που παραβρισκόταν, ξεκαρδισμένος :”Επωλήθη για τριακόσια γαλλικά φράγκα!” Όλοι γελούν, μαζί τους αναγκαστικά και η Γκρέις. Είναι φανερό πως ο Ρενιέ μοιάζει να ζηλεύει τη λάμψη της συζύγου του. Η άλλοτε ρομαντική σχέση τους έχει μετατραπεί σε μια συγκαλυμμένη αντιπαλότητα.

Στο βιβλίο του Ρόμπερτ Λέισι “Γκρέις” αποκαλύπτεται τί εκμυστηρεύτηκε σε μία πλειστάκις διαζευγμένη φίλη της όταν τη ρώτησε αν της έχει ποτέ περάσει από το μυαλό το διαζύγιο. Η Γκρέις λοιπόν, της απαντά: “Στη δική μου περίπτωση αυτά που ορκιστήκαμε στην εκκλησία ισχύουν. Αν είχα επιλογή, θα έπαιρνα διαζύγιο. Δεν την έχω.” Σύμφωνα με το συγγραφέα, η πριγκίπισσα έχει ανακαλύψει εκτός από τα λουλούδια, τις προσευχές και το ποτό…και κάτι ακόμα για να ξεχνά τον ψυχρό Ρενιέ και τα ανυπάκουα παιδιά της.

Πολλές βιογραφίες της Γκρέις έριξαν λάσπη στη μυθική της εικόνα, με ή χωρίς αποδείξεις. Τα φημολογούμενα φλερτ της αρκετά… Όπως με το νεαρό σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ντόρνχελμ, τον 29χρονο Τζόφρι Μάρτιν Φιτζέραλντ, τον επίσης νεαρό Τζιμ Μακ Μούλεν.
Οι φίλες της πριγκίπισσας φημολογείται πως αποκαλούν τους νεαρούς “τα boys της Γκρείς”. Η Γκουέν Ρόμπινς γράφει” To μόνο που ήθελε τότε η πριγκίπισσα ήταν το ατελείωτο γκλάμουρ. Αυτοί οι νεαροί της το παρείχαν.”

Η Γκρέις πλησιάζει τα πενήντα και ζει πλέον με τους δικούς της όρους. Εγκαινιάζει το θέατρό της στο Μόντε Κάρλο, ελπίζοντας πως θα εμφανιστεί στη σκηνή του.

Το 1981, στο Γκόλντσμιθ Xoλ του Λονδίνου, η πριγκίπισσα Κέλι προσκαλείται για να διαβάσει ποιήματα. Είναι η πρώτη δημόσια εμφάνιση της Λαίδης Νταιάνα Σπένσερ ως αρραβωνιαστικιάς του πρίγκιπα Καρόλου. Η δεκαεννιάχρονη, τότε, μέλλουσα σταρ του γαλαζοαίματου κόσμου, είναι απαρηγόρητη γιατί με τη λανθασμένη επιλογή φορέματος της, είχε προκαλέσει την προσοχή των media. Η Γκουεν Ρόμπινς, βιογράφος της πριγκίπισσας του Μονακό, περιγράφει τη σκηνή με την πριγκίπισσα Γκρέις να πιάνει το πρόσωπο της Νταιάνα και να της λέει: “Απλώς μην ανησυχείς. Ούτως ή άλλως η κατάσταση θα χειροτερέψει.”

Λίγο πριν το μοιραίο δυστύχημα που στοιχίζει τη ζωή της πριγκίπισσας, ζητά από την επιστήθια φίλη της να τη συγχωρέσει επειδή θεωρούσε ότι την είχε επιβαρύνει με τα προβλήματά της. Η Τζόαν Ντέιλ στο βιβλίο της «Οι μέρες μου με την πριγκίπισσα Νταιάνα» (My days with Princess Diana) γράφει πως η αδικοχαμένη Γκρέις νοιώθει πολλές φορές στο παλάτι σαν φυλακισμένη μέσα σε ένα χρυσό κλουβί.

Εκτός από τη σχέση της με το Ρενιέ, οι επιλογές των παιδιών της την προβληματίζουν αρκετά. Συνειδητοποιεί πως η κόρη της, Καρολίνα, είναι δυστυχισμένη με το γάμο της με τον Φιλίπ Ζινό, της συμβουλεύει να πάρει διαζύγιο. Κι ας πηγαίνει κόντρα στην Καθολική της πίστη. Ύστερα από χρόνια, η σχέση της με τον Ρενιέ μπαίνει στη σωστή τροχιά. Τα κοινά τους ενδιαφέροντα και οι ανησυχίες για τα παιδιά τους, τους φέρνουν πιο κοντά.

Η δεκαεπτάχρονη ατίθαση κόρη τους Στεφανί, είναι ερωτευμένη με τον Πωλ Μπελμοντό, γιο του διάσημου Γάλλου ηθοποιού. Ζητά από τους γονείς της να της επιτρέψουν να φύγει διακοπές μαζί του στην Αντίγκουα. Εκείνοι είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί και την αφήνουν να πάει. Στην Καρολίνα δεν επέτρεψαν ποτέ κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, η ανοχή τους φέρνει αντίθετα αποτελέσματα και η Στεφανί ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να παρακολουθήσει το Ινστιτούτο Σχεδίου Μόδας στο Παρίσι. Αυτό που επιθυμεί είναι να γίνει οδηγός σε αγώνες ταχύτητας, όπως ο αγαπημένος της Πωλ.
“Την επόμενη μέρα θα πας στο Παρίσι και αυτή είναι η τελευταία μας κουβέντα.” της ανακοινώνει η Γκρέις.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 1982. Η Γκρέις Κέλι οδηγεί το καφέ Rover της στους λόφους έξω από το Μονακό. Στο μέρος που γυρίστηκε το “Κυνήγι του κλέφτη.” Με τη διαφορά πως τώρα στη θέση του συνοδηγού, αντί για τον Γκάρι Κούπερ, κάθεται η θυμωμένη Στεφανί. Η πριγκίπισσα είχε ειδοποιήσει το σοφέρ της στο Roc Agel πως θα οδηγούσε η ίδια την κόρη της μέχρι το Μονακό. Από εκεί θα ξεκινούσε το ταξίδι της για τη σχολή της στο Παρίσι. Προβάλει στο σοφέρ τη δικαιολογία πως το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου πρέπει να παραμείνει ελεύθερο ώστε να μην τσαλακωθούν τα φορέματα της Στεφανί. Η αλήθεια ήταν πως ήθελε να πει ορισμένα πράγματα στην κόρη της, πριν φύγει για το Παρίσι, που δεν ήθελε να τα ακούσει κανείς.

Φτάνοντας στο σημείο του δρόμου με τις επικίνδυνες στροφές, η Γκρέις βλέπει μέσα στον καθρέφτη ένα φορτηγό που την ακολουθεί. Μια ξαφνική ζαλάδα που αισθάνεται και ο οδηγός του φορτηγού παρατηρεί το Rover να χάνει φευγαλέα τη σταθερότητα της πορείας του και να ξύνει τους βράχους. Το αυτοκίνητο βγαίνει ξαφνικά από το δρόμο και πέφτει στο κενό. Το ασθενοφόρο βρίσκει την Γκρέις χωρίς ίχνος εξωτερική αιμορραγίας, αλλά αναίσθητη. Η Στεφανί, σε κατάσταση σοκ, αλλά χωρίς σοβαρά τραύματα, βγήκε από το αυτοκίνητο από την πόρτα του οδηγού, αφού η άλλη είχε μπλοκάρει. Έτσι δημιουργήθηκε ο μύθος που ήθελε εκείνη οδηγό στη μοιραία διαδρομή. Η κατάστασή της διαπιστώνεται εξ’αρχής ως μη αναστρέψιμη. Στην αξονική τομογραφία που υποβάλλεται, διαπιστώνεται ότι έχει υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό εξηγεί την απώλεια ελέγχου στη στροφή αλλά και εγκεφαλικές κακώσεις από τη σύγκρουση.

Οι φήμες οργιάζουν και τα άσχημα νέα ταξιδεύουν παντού. Εικοσιτέσσερις ώρες μετά το δυστύχημα, ο γιατρός της Γκρέις εξηγεί με βαριά φωνή στους Γκριμάλντι πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την πριγκίπισσα. Μετά από ένα σύντομο οικογενειακό συμβούλιο, τα μηχανήματα που την κρατούν στη ζωή σβήνουν.

Η κόρη της Καρολίνα θυμάται για τη Γκρέις: “Όταν σκέφτομαι τη μητέρα μου, στο μυαλό μου έρχεται μια εικόνα από την εποχή που ήμουν μικρή: μία εκπληκτικά όμορφη γυναίκα, τυλιγμένη σ’ένα σύννεφο από άρωμα. Είναι έτοιμη για τη βραδινή της έξοδο και μου δίνει ένα φιλί λέγοντας : “Πρόσεχε μη μου χαλάσεις τα μαλλιά.” Η αδελφή της, Στεφανί, συμπληρώνει: “Η στιγμή που μου έλειψε περισσότερο από ποτέ, ήταν όταν ήμουν έγκυος στα παιδιά μου”. Η Γκρέις Κέλι αφήνει την τελευταία της πνοή, στα 52 της χρόνια, στις δέκα και τέταρτο το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου του 1982.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η πριγκίπισσα Γκρέις Κέλι με το αψεγάδιαστο πρόσωπο, θα παραμείνει βασίλισσα της γυναικείας φινέτσας , κομψότητας και χάρης. Η συμβουλή της είναι πως “κάθετί μπορεί να επιτευχθεί με σκληρή δουλειά, υπομονή και ειλικρίνεια”. Κι αυτό αναμφίβολα αντικατοπτρίζει τη δυναμική προσωπικότητά της.

Πηγές:

– «Princess Grace Kelly», Gwen Robbins

-«Grace», Robert Lacey

-«My days with Princess Diana», Joan Dale

-wikipedia, dailymail, instyle, vogue, huffingtonpost