Γιατί τέτοια πρεμούρα για τον Ξηρό; Ποιος λέει «ναι» στους κουκουλοφόρους;

Γιατί είχε, άραγε, κατεπείγοντα χαρακτήρα για τον υπουργό Δικαιοσύνης η αποφυλάκιση του τρομοκράτη Σάββα Ξηρού και ενός ακόμη κατάδικου, ώστε να πάει στη Βουλή τη διάταξη, με ταχύτητα…καταδιωκόμενης ζέβρας;
Τι τον πίεζε τόσο πολύ;
Αγωνιούσε για τη βελτίωση της ιατρικής τους φροντίδας, σε σημείο που δε μπορούσε να κλείσει μάτι τη νύχτα;

Γιατί τέτοια πρεμούρα;
Τόσο έντονη ήταν η επιθυμία του να προστατεύσει τα ατομικά τους δικαιώματα; Και γιατί δεν επέδειξε ανάλογη στάση και με άλλους κρατούμενους;

Μήπως

-λέω μήπως- όλα αυτά σχετίζονται με τις συνεχιζόμενες καταλήψεις δημοσίων κτιρίων από κουκουλοφόρους; Και, κυρίως, της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών; Και μήπως η κυβερνητική σπουδή σχετίζεται με το γεγονός ότι η αποφυλάκιση του Ξηρού αποτελεί κεντρικό αίτημά τους;

Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τη συζήτηση στη Βουλή της σχετικής διάταξης, τη στιγμή που οι καταληψίες παραμένουν μέσα στην Πρυτανεία και κουκουλοφόροι απέξω προσπαθούν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό;

Δε δίνει απλώς την εικόνα ότι διαπραγματεύεται με κουκουλοφόρους η κυβέρνηση. Μεταφέρει την εικόνα ότι έχει αποδεχθεί τα αιτήματά τους και σπεύδει να τα ικανοποιήσει…