Γιάννης Βούρος: Ο Τσίπρας έκανε προσχεδιασμένο έγκλημα

Ταπεινός, ευγενής και με ταλέντο που ξεχειλίζει επί σκηνής, ο Γιάννης Βούρος ως Ντομένικο Σοριάνο στη Φιλουμένα Μαρτουράνο κερδίζει τις εντυπώσεις και την αγάπη του κοινού. Ο αγαπημένος πρωταγωνιστής μετά από 39 χρόνια στο χώρο, μου μίλησε για το ρόλο του και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, για τη σχέση του με την Ελένη Ράντου, και τα μηνύματα που αφήνει αυτή η παράσταση.

Όσο για την πολιτική; Θεωρεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ένα έγκλημα προδιεγραμμένο.

Το να παίζεις με την Ελένη Ράντου είναι δώρο θεού

— Η παράσταση Φιλουμένα Μαρτουράνο ξεκίνησε με μεγάλη επιτυχία. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι σας έκανε να πείτε το ναι;

— Η συνεργασία ξεκίνησε από τύχη! Λίγο πριν φύγω για την Αυστραλία βρεθήκαμε με την Ελένη σε ένα εστιατόριο και πάνω στην συζήτηση μου είπε τι θα κάνει το χειμώνα. Έφυγα για την Αυστραλία, γυρνώντας μου κάνει ένα τηλέφωνο και μου λέει «η συζήτηση που έγινε τότε, φαίνεται ότι είχε καρμική αποστολή, σκέφθηκα ότι αυτό το έργο θέλω να το κάνουμε μαζί». Το να παίζεις με την Ελένη είναι δώρο Θεού. Δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ. Όταν μου τηλεφώνησε και με ρώτησε αν θέλω να παίξουμε μαζί, δεν σκέφθηκα τίποτα, είπα ναι αμέσως. Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι είχαμε αργήσει να συνεργαστούμε γιατί υπάρχει χημεία και δέσιμο επί σκηνής, κοινός κώδικας υποκριτικής και επικοινωνίας που μας έχει κάνει και τους δύο ευτυχισμένους.

— Ήταν από τις ηθοποιούς που θέλατε να συνεργαστείτε;

— Μα ναι, έβλεπα πάντα τις δουλειές της. Δεν είμαι σίγουρος ότι η Ελένη έχει δει δικές μου δουλειές, εννοώ τις σκηνοθετικές ή τις δουλειές των παραγωγών μου -αλλά όποτε βρισκόμασταν σε στέκια πάντα υπήρχε ζεστή αύρα μεταξύ μας. Είμαστε και οι δύο άνθρωποι που έχουμε επιβεβαιωθεί, δεν αισθανόμαστε ανασφαλείς στο χώρο. Είμαστε ακομπλεξάριστοι, ανοιχτοί σε παρατηρήσεις και από αυτές τις λίγες στιγμές των επαφών εγώ τουλάχιστον είχα καταλάβει ότι θα ήταν μεγάλη ευκαιρία να συνεργαστούμε.

— Ντομένικο Σοριάνο. Έχετε κοινά στο χαρακτήρα με το ρόλο που υποδύεστε; Τι σας δυσκόλεψε στο ρόλο;

— Με δυσκολέψε καταρχήν ότι το έργο είχε κάνει ήδη επιτυχία πριν 3 χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, και έπρεπε να μπω σε κάποιες όχθες που ήδη ήταν προδιεγραμμένη η πορεία, οι ρυθμοί, οι ανάσες του έργου. Επίσης, ειδικά ως προς την συμπεριφορά του Ντομένικο στα θηλυκά στοιχεία του έργου, δεν ακουμπάει στο δικό μου αξιακό σύστημα. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται, ταπεινώνοντας, φωνάζοντας, βρίζοντας είναι έξω από το δικό μου χαρακτήρα. Επομένως, έπρεπε να καταδυθώ σε κάποιες συμπεριφορές που εγώ τουλάχιστον ακυρώνω στα αρσενικά όταν πέφτουν στην αντίληψή μου. Κατά τα άλλα νομίζω όλα κύλησαν πολύ καλά και κάτω από τις οδηγίες του Σταμάτη Φασουλή με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές.

— Είναι ένα έργο που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα στον θεατή. Ποια μηνύματα βγάζει η παράσταση προς τα έξω;

— Ο δρόμος που τραβάει μία ψυχή σαν της Φιλουμένας, που ξεκινά από μια φτωχογειτονιά, περνά στην πορνεία και τελικά καταξιώνεται σαν κυρία μέσα στο σαλόνι του Ντομένικο Σοριάνο, δείχνει τη δύναμη της ψυχής, δείχνει τη δύναμη των ανθρώπων που έχουν στόχους να ξεφύγουν από το βούρκο. Νομίζω ότι αυτό που προεξέχει είναι το γεγονός ότι αν πιστεύουμε σε κάτι πρέπει να το υπερασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια. Αν το επιθυμούμε πολύ θα το πετύχουμε. Από την άλλη, ο Ντομένικο Σοριάνο, η μεριά των ανθρώπων που τα έχουν όλα αλλά δεν υπολογίζουν καθόλου την ανθρώπινη ψυχή. Το πώς η αληθινή, πραγματική αγάπη μεταλλάσσει τους ανθρώπους, μεταβάλλει τη θεώρηση που έχουν για τη ζωή και τους καθιστούν κοινωνούς στο καλό, στο όμορφο, στο ευγενές. Αυτό εκφράζεται με το πώς ο Σοριάνο από bon viver, εγωιστής, από μία ψυχή πλήρους εγωισμού, μπαίνει στη λογική να ενσωματωθεί στους κόλους μια γλυκά τρυφερής οικογένειας.

— Έχετε κάνει μεγάλη επιτυχία, τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο. Ξεχωρίσατε κάποια συνεργασία; Και, αλήθεια, μετανιώσατε για κάποια από αυτές;

— Όλοι μας στην πορεία, όταν είναι και μακρά, εγώ φέτος κλείνω 39 χρόνια στο χώρο, αποκλείται να μην έχεις και πράγματα που να μην σε έχουν εκφράσει. Ακούω κάποιους συναδέλφους να λένε ότι «κάναμε μόνο πράγματα που μας άρεσαν». Μπορεί να είναι άνθρωποι χωρίς υποχρεώσεις, μπορεί να είναι μοναχικοί, αλλά αποκλείεται -έχοντας περάσει από τηλεόραση, θέατρο, ραδιόφωνο, ταινίες- να μην έχεις κάνει πράγματα που δεν σε εξέφραζαν, αλλά έπρεπε να τα κάνεις γιατί πάνω από όλα το επάγγελμα είναι βιοποριστικό. Βεβαίως έχω κάνει και δουλειές που δεν με εξέφραζαν, αλλά δεν απαξίωσα καμία από αυτές, γιατί μου έδωσαν ψωμί,τις υπηρέτησα με όλη μου την όρεξη και διάθεση και βεβαίως έκανα και δουλειές που εγώ διάλεξα ως παραγωγός. Ήταν δουλειές που τις έχω ψηλά στην ιεραρχεία.

— Φιλία στο χώρο αυτό υπάρχει; Έχετε φίλους όλα αυτά τα χρόνια;

— Έχω κάνει με την έννοια του καρδιακού φίλου. Να τον πάρεις στις 5 τα ξημερώματα ή να σε πάρει και να βρεθείς στο πλευρό του. Λίγες είναι αυτές οι φιλίες γιατι νομίζω η συντήρηση στη φιλία είναι αυτή που προέχει και. δυστυχώς. ο χρόνος είναι πολύ λίγος για να συντηρείς φιλίες ουσίες και βάθους ψυχής. Αλλά αυτές οι λίγες είναι πολύτιμες και σπουδαίες και νομίζω ότι οι σχέσεις των ανθρώπων χωρίζονται σε ανούσιες και σπουδαίες. Νομίζω ότι έχω σπουδαίες.

— Είστε ανήσυχο πνεύμα αν θα μπορούσα να σας χαρακτηρίσω, κάνοντας αναδρομή στη ζωή σας. Από αθλητής της ΑΕΚ, πολιτικός ρεπόρτερ, πρωταγωνιστής, μεταφραστής, συγγραφέας, σκηνοθέτης, παραγωγός, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Βορείου Ελλάδας. Τι γεύση σας άφησε η κάθε δουλειά;

— Είναι πολύτιμες οι εμπειρίες που κουβαλάς, είναι πολεμοφόδια για να αντιμετωπίσεις τη μάχη της ζωής. Προσπαθείς για πράγματα, κάποια σου πετυχαίνουν κάποια όχι. Όλες αυτές οι εμπειρίες μέσα από τους χώρους τους οποίους πέρασα, οι επαφές, οι συγκινήσεις, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες, σε ατσαλώνουν. Και ο αθλητισμός μου έδωσε τα εφόδια της πειθαρχίας και ομαδικότητας. Το πνεύμα του ρεπορτάζ μου έδωσε το στοιχείο του να ερευνώ, να ψάχνω πράγματα για έργα για ρόλους. Η πολιτική σε ατσαλώνει απέναντι στο άδικο και στο άτιμο -γιατί σαφώς αυτά υπάρχουν. Εγώ λέω για την σκοτεινή πλευρά της πολιτικής και βεβαίως το κομμάτι του Κρατικού Βορείου Ελλάδος, που με βοήθησε να διευθύνω 5 θέατρα με 380 εργαζόμενους, του ότι είχε προηγηθεί η δική μου επαφή με τις παραγωγές, άρα είχα επαφή με το τι σημαίνει παράγω ένα θέαμα μικρό ή μεγάλο και το πώς συναναστράφηκα με άλλους ανθρώπους που είχαν άλλες προσλαμβάνουσες, άλλη μόρφωση, άλλους στόχους.

Στο τέλος τα σωματεία έλεγαν «Το Κρατικό χρειάζεται Βούρο»

— Σας είχαν ενοχλήσει τα τότε δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία άνθρωποι είχαν εναντιωθεί για τη θέση σας στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος;

— Ήταν οι γνωστοί που εναντιώνονται σε κάθε τέτοια τοποθέτηση. Καταρχήν η παρουσία πάνω στον πλανήτη, η δική μας και η δική σας δεν είναι παράδεισος για όλον τον κόσμο. Κάποιοι θα έχουν πρόβλημα μαζί σας, κάποιοι μαζί μας, κάποιοι θα επιβεβαιώνουν εμένα, κάποιοι εσάς. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα εναντιωθούν. Αυτό, όπως είδατε κι εσείς, ακυρώθηκε παρά πολύ σύντομα, με αποτέλεσμα όταν υπέβαλα την παραίτησή μου γιατί αργούσε η επιχορήγηση να έρθει στο κρατικό κι είχε μείνει απλήρωτος ο κόσμος, τα σωματεία έβγαιναν κι έλεγαν ότι το κρατικό χρειάζεται τον Γιάννη Βούρο. Η στάση και η δουλειά σου ανατρέπει τις αρχικές εκτιμήσεις που έχει κάποιος για σένα.

Με πήγαν αυτόφωρο επειδή χρώσταγε το Κρατικό στο ΙΚΑ

— Η σύλληψή σας για χρέη προς το ΙΚΑ ήταν κάτι πρωτόγνωρο για ανθρώπους σαν κι εσάς και νομίζω ότι η διαδικασία του αυτόφωρου είναι κάτι που δεν θα ξεχάσετε.

— Καταρχήν τα χρέη ήταν του Κρατικού απέναντι στο ΙΚΑ. Πρώτη φορά συνελήφθη ο επικεφαλής ενός κρατικού οργανισμού για εκκρεμότητες οικονομικές. Θα μπορούσα να το είχα κάνει πολύ μεγάλο θέμα, να προσφύγω για ηθική βλάβη, να το συντηρώ με συνεντεύξεις. Το ακύρωσα σε μία μέρα όταν βγήκε και το υπουργείο και ανέλαβε την ευθύνη και βεβαίως μέσα σε μία μέρα εκεί που πήγε να ξεσπάσει μία μεγάλη είδηση την ακύρωσα εγώ ο ίδιος γιατί τουλάχιστον όλα αυτά τα χρόνια προχωρώ ταπεινά. Ήταν μία αστεία για μένα στιγμή, ακόμη κι όταν μου έπαιρναν τα δαχτυλικά αποτυπώματα και με φωτογράφιζαν με αριθμούς στο στέρνο. Κι αυτή εμπειρία ήταν, αλλά τέλος πάντων δεν ήταν κάτι που αφορούσε εμένα προσωπικά, αφορούσε το κράτος.

Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με την πολιτική

— Θα ασχολιόσασταν σήμερα με την πολιτική; Σας έχουν γίνει προτάσεις;

— Δεν νομίζω ότι έχω χρόνο να ασχοληθώ με την πολιτική γιατί όπως θα θυμόσαστε τα 3 χρόνια που ήμουν στη Βουλή, είχα παραιτηθεί από το θέατρο και την τηλεόραση, γιατί πιστεύω ότι δύο καρπούζια σε μία μασχάλη δεν χωρούν. Παρόλο που έχει καταργηθεί το ασυμβίβαστο. Όχι δεν μπήκα σε αυτή την διαδικασία. Προείχε το κρατικό, κάποια άλλα θέματα που έπρεπε να τακτοποιήσω, διδασκαλίες, Αυστραλία. Υπό προυποθέσεις μόνο θα ασχολιόμουν ξανά με την πολιτική, που θέλουν πολύ μεγάλη ανάλυση -και, πάντως, όχι αυτό το διάστημα που νομίζω ότι το Κολοσαίο που λέγεται Βουλή βγάζει συνεχώς λιοντάρια που δεν μπορείς να εξολοθρεύσεις.

— Το ΠΑΣΟΚ του τότε που ήσασταν εσείς βλέπετε να έχει διαφορές με το ΠΑΣΟΚ του σήμερα;

— Δεν έχω ασχοληθεί, γιατί ξέρετε δεν είναι αυτά που διαβάζουμε ή αυτά που βγαίνουν στη δημοσιότητα, νομίζω ότι κάποιος πρέπει να είναι μέσα στους κόλπους ενός κόμματος προκειμένου να αξιολογεί τα πράγματα. Κι από την στιγμή που δεν έχω ενδελεχή και εμπεριστατωμένη άποψη για το ΠΑΣΟΚ σήμερα δε θα μπορούσα να πω κάτι παραπάνω.

Όχι, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ευθύνεται για το κατάντημα

— Πολλοί κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ότι έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης που έφτασε σημερα η χώρα εδώ.

— Θα διαφωνήσω. Ποτέ καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να φτιάξει τα πάντα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Το σύντομο βεβαίως με την αναλογία που έδινε και ο Αινστάιν στο χρόνο. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε χώρα που δεν έχει γνωρίσει Αναγένννηση και Διαφωτισμό. Είναι παρά πολλά τα αρνητικά πρόσημα που κουβαλάει η χώρα στους ώμους της. Θα έλεγα πως η διαχείρηση αυτών που προσέφερε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα ήταν λάθος. Και η διαχείρηση δεν οφειλόταν ούτε σε βουλευτές ούτε σε υπουργούς, αλλά σε ανθρώπους που προσλάμβαναν θετικά, προσλάμβαναν πολλά, που προσλάμβαναν αν θέλετε χρώμα και δεν το εκμεταλλεύτηκαν για την πορεία της χώρας. Είναι πολύ μεγάλη αυτή η συζήτηση για αυτό το θέμα που δεν αναλύεται σε μία συνέντευξη μερικών λεπτών.

— Ποια είναι η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα;

— Νομίζω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το ενδελεχές και εμπεριστατωμένο.

— Πιστεύετε ότι έκανε λάθη;

— Όχι δεν έκανε λάθη. Λάθος κάνει κάποιος που έχει έναν στόχο και δεν του προκύπτει γιατί κάνει μία λάθος κίνηση. Πιστεύω ότι ήταν προδιεγραμμένη όλη η πορεία -τουλάχιστον στο μυαλό του πρωθυπουργού και στο μυαλό των υπουργών και βουλευτών του που μοιραία ακολουθούν. προκειμένου να φανούν αρεστοί. Θεωρώ ότι ήταν προδιεγραμμένο το έγκλημα.

— Ρωτάω εσάς γιατί έχετε υπάρξει στον πολιτικό στίβο. Ο κύριος Τσίπρας ήταν ένας άνθρωπος που μόλις βγήκε τον πίστεψε παρά πολύ ο λαός. Ίσως ήταν η ανάγκη αυτή…

— Ακριβώς αυτό που θα έλεγα εγώ το είπατε εσείς. Η ανάγκη του να πάμε σε κάτι άλλο. Ο Τσόρτσιλ έλεγε ότι δεν ψηφίζουμε υπέρ ενός κόμματος, ψηφίζουμε πάντα εναντίον του. Ο κόσμος θυμωμένος, οργισμένος, απογοητευμένος από όλα αυτά που είχαν συμβεί στράφηκε εναντίον της προηγούμενης κατάστασης. Επόμενο ήταν ο χώρος που δημιουργήθηκε να προσφέρει το δώρο της πρωθυπουργίας σε αυτό το νεοσύστατο κόμμα το οποίο αποτελείται από μικρές ομάδες του 1,3 του 1,2 -μπορεί και να λέω υπερβολικά ποσοστά- με επικεφαλής έναν άνθρωπο που έφερε το νέο, το βιολογικό και νεανικό και το νέο στην πολιτική γενικότερα. Δεν είναι τα πράγματα, όμως, έτσι όπως αποδείχθηκαν. Γιατί είναι διαφορετικό να είσαι ο πρωθυπουργός του Καναδά και διαφορετικό να είσαι ο Αλέξης Τσίπρας σε αυτήν την Ελλάδα. Θεωρώ πως η απογοήτευση των ανθρώπων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγαλύτερη από τους ανθρώπους που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ κι έλεγαν ανιδιοτελώς “μακάρι δεν τον ψήφισα, αλλά θέλω να γίνει κάτι”. Αυτοί που τον ψήφισαν δεν είναι απλώς απογοητευμένοι, είναι θυμωμένοι. Το τραύμα που έχουν υποστεί είναι διαμπερές και δεν ξέρω από δω και πέρα τι μπορεί να διορθωθεί και πόσος χρόνος υπάρχει.

— Το εντυπωσιακό είναι ότι στις δημοσκοπήσειςη ψαλίδα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να κλείνει.

— Όταν υπάρχουν νομοτεχνικές βελτιώσεις και τροπολογίες, που λένε «πόσες οικογένειες παίρνουμε με αυτήν την τροπολογία, τόσες, πέρνα την. Πόσες παίρνουμε με αυτήν την νομοτεχνική βελτίωση; Τόσες. Πέρνα την». Αρχίζει και γίνεται ένα κράτος κομματικό, ένα κράτος που δε θα είναι εύκολο να αποδομηθεί στην συνέχεια γιατί καταλαβαίνετε ότι όλο το στελεχιακό δυναμικό των φορέων, των σωματείων, των συλλόγων θα αποτελείται από αυτούς που δεν έχουν ευεργετηθεί. Αλλά δυστυχώς αυτή η χώρα δεν έχει μάθει να λειτουργεί ανιδιοτελώς, έχει μάθει να λειτουργεί συντεχνιακά. Και δεν ξέρω μέχρι πότε θα το πληρώνουμε αυτό το πράγμα.

— Πάντως είμαστε σε μία κατάσταση που τουλάχιστον το 70% των Ελλήνων χρωστάει και κάπου, είτε εφορία, είτε ταμεία.

— Τι ποσοστό είπατε; Γιατί δεν λέτε 90% Νομίζω ότι συζητώντας με ανθρώπους του κύκλου μου, συγγενείς, φίλους, όλοι είναι ανοιγμένοι κάπου.

— Εσείς μετά από τόσα χρόνια δουλειάς σε τι κατάσταση βρίσκεστε; Έχετε βρεθεί σε δύσκολες στιγμές;

— Βεβαίως, όλοι έχουμε βρεθεί. Όλος ο κλάδος αρχικά. Και σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές.

— Θέλω να πάμε στην οικογένειά σας και να μου πείτε ποιο από τα παιδιά σας σας θυμίζει το Γιάννη Βούρο νέο;

— Στον χαρακτήρα όλα, φυσιογνωμικά ο Αλέξης πιο κοντά μου. Είναι φωτοκόπια.

— Θα φανταζόσασταν τον Γιάννη Βούρο χωρίς τη δική του οικογένεια;

— Χωρίς τα παιδια όχι. Οι σύντροφοι έρχονται και παρέρχονται. Για μένα τα παιδιά είναι στην πρώτη βαθμίδα της ιεραρχίας.

— Κατάθλιψη. Μία σύγχρονη νόσος. Έχετε περάσει ποτέ από αυτήν;

— Έχω βρεθεί με μεγάλες στενοχώριες, με αδιέξοδα, με πιέσεις, με ενοχικά σύνδρομα που αφορούν στις δουλειές μου.

— Τι ευχαριστεί το Γιάννη Βούρο στην παρούσα στιγμή της ζωής του;

— Το ότι είναι από τις φορές που ξεκινάω πολύ νωρίς να πάω στο θέατρο γιατί τα πάω πολύ καλά με όλη την ομάδα. Ξέρετε αυτό που συνηθίζουμε να λέμε ότι είμαστε μια οικογένεια είναι θνησιγενές. Επομένως λίγο πολύ αισθανόμαστε ασφαλείς, ένας όμως να βρεθεί στο θίασο που είναι το στραβό κλαδί, μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά και να διαχέεται μια αρνητική αύρα στα καμαρίνια και παντού. Εδώ είμαστε 13-14 και υπάρχει μία αύρα θετική και ενέργεια τέτοια που, μετά από 39 χρόνια, θα μπορούσα να πηγαίνω τελευταία στιγμή στο θέατρο, πηγαίνω τουλάχιστον 2 ώρες πριν. Ανυπομονώ να βγω στην σκηνή να παίξω και αυτό είναι κάτι από τις καλές ισορροπίες.

— Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;

— Είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος, αιθεροβάμων θα έλεγα, που βλέποντας καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μου αρχίζω και αισθάνομαι ότι η υπερβολική αισιοδοξία δεν έχει και βάση ρεαλισμού! Πρέπει σιγά σιγά να δω τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση και όχι όπως θα ήθελα να τα δω.

— Τα επόμενα σχέδιά σας

— Να πάει καλά η σεζόν με την Ελένη. Από 18 Δεκεμβρίου και μετά θα κάνω και Δευτερότριτα στο θέατρο Αλκμήνη, την Ελαδογραφία έναν μονόλογο, που έχω γράψει εγώ κι αναφέρεται στην πορεία του ελληνισμού από τη γέννησή του μέχρι σήμερα με όλες τις φωτεινές και σκοτεινές πλευρές του εαυτού σου. Αυτό σαν επικεφαλίδα, σύντομα. Μόλις τελειώσει η σεζόν θα ξανακατέβω στην Αυστραλία και θα συνεχίσω τις επαφές μου εκεί.

The post Γιάννης Βούρος: Ο Τσίπρας έκανε προσχεδιασμένο έγκλημα appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.