Φτού ξελευθερία…

Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε …εκατό… φτού και βγαίνω. Και που, βγήκα, δηλαδή όλοι άφαντοι. Όλοι σκορπισμένοι σε κρυψώνες αδειανές.  Όσο και αν έψαξα για τους γνωστούς που μου συστήθηκαν ως φίλοι και συμπαραστάτες στη δύσκολη αυτή στιγμή του Μνημονίου, πίσω από τις ηχηρές τους λέξεις, τις βλοσυρές μακρηγορίες και τις εκτός σχεδίου πόλεως αυθαίρετες και μεγάλες υποσχέσεις,  δε μπόρεσα να βρώ κανέναν. Και αυτό όχι από τεμπελιά δικιά μου, αλλά από δείλιασμα δικό τους.

Την ώρα που τα φυλούσα, βέβαια,

άκουγα γύρω μου χαμό. Λέξεις να ξεπετάγονται ορμητικά από παντού, ιδέες να ξεχύνονται φουριόζες από όλες τις μεριές, στόματα απύλωτα να φλυαρούν και να κομπάζουν, μεγάλες υποσχέσεις να υψώνονται ως απάνω για να μπορούνε στη συνέχεια, πέφτοντας, να κάνουν την πρέπουσα εντύπωση με τον ξερό τους κρότο  και νιάτα οργισμένα να χιμούν εμπρός, να χτυπάνε τα χέρια τους σε ότι βρεθεί μπροστά τους και να απειλούν θεούς και δαίμονες. Εκ του μακρόθεν πάντα. Γιατί όσο και να το κάνεις οι δαίμονες είναι δαίμονες και οι θεοί δε χαμπαριάζουν!

Όλοι τους ψάχνανε την πιο σίγουρη κρυψώνα. Μερικοί για να μαζευτούν εκεί, να συγκεντρώσουν την πολύτιμη μαγιά που απαιτείται σε περιόδους κρίσης και να πετύχουν το αλλιώτικο φούσκωμα της ζύμης. Άλλοι για να προφυλαχθούν από τον εφήμερο θυμό του λαουτζίκου και να ξαναβγούνε πάλι στα αιρετά τους ξέφωτα, σαν κατακάτσει η σκόνη. Άλλοι, πάλι, δίχως κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Έτσι. Για τη χαρά του παιχνιδιού.

Και εγώ στις γνώριμες συνήθειες του απλού πολίτη. Να τα φυλάω μέχρι το εκατό και να τους δίνω χρόνο για να βρούνε την κατάλληλη κρυψώνα. Οι πρώτοι για να μαζέψουν εκεί τους καλύτερους, οι δεύτεροι για να λησμονηθούνε και οι τελευταίοι έτσι. Για τη χαρά του παιχνιδιού. Εγώ προσωπικά για τους πρώτους νοιάζομαι και στις λιγοσύχναστες κρυψώνες τους προσδοκώ να βρω τη διέξοδο από τη σημερινή κρίση. Στο ψάξιμο, εξάλλου, ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Άλλος πάει στις προφανείς κρυψώνες, εκεί που σίγουρα θα βρει πρόθυμο στήριγμα για το μικροπροβληματάκι του. Άλλωστε, όλο και κάποιος κανακάρης θα θέλει μετάθεση από τον Έβρο!

Άλλος ψάχνει λιγάκι περισσότερο. Να ξετρυπώσει την ουσία και να στοιχηθεί ξοπίσω της. Άλλος πάλι δεν κουνιέται ρούπι. Όποιος είναι να βγεί απ´ την κρυψώνα του ας βγεί. Εγώ λαγωνικό δεν γίνομαι που να χτυπιέστε κάτω.

Φτού και βγαίνω, λοιπόν. Κοιτάω γύρω μου, ερημιά. Οι αγανακτισμένες πλατείες άδειασαν , τα πανό κατέβηκαν, οι θορυβώδεις μούντζες αλλάξανε κατεύθυνση και αυτές. Άλλες επέστρεψαν στις βαρυφορτωμένες τσέπες με τις μαυραγορίτικες συνήθειες και άλλες λυγίσανε από το βάρος της απόγνωσης και  μετατράπηκαν σε χέρια αμίλητα και απλωμένα. Οι μικροαστοί μες στην μαύρη απελπισία. Οι αγρότες από καιρό χαμένοι στων επιδοτήσεων την μετάφραση. Μονάχα οι μεσοαστοί κινητοποιούνται κάπως.  Αναζητούν το νέο ηγέτη για να τους εγγυηθεί για μια ακόμα φορά τις τραπεζικές τους καταθέσεις . Διακόσια δίσ στις ελληνικές τράπεζες, καμιά πενηνταριά στα μπαούλα και άλλα τόσα στα ιδρύματα τ