Έλενα Ακρίτα: Η αγκαλιά που μου έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου

Στο βιβλίο για τον Ανδρέα Παπανδρέου που κυκλοφόρησε μαζί με «ΤΑ ΝΕΑ, η Έλενα Ακρίτα καταγράφει τις παιδικές αναμνήσεις της από τον Ανδρέα Παπανδρέου, τονίζοντας ότι αρχίζουν από τα 6 της χρόνια. Όπως αναφέρει, αν είχε να διαλέξει αν είχε να διαλέξει μία και μοναδική εικόνα από τις μνήμες της με τον Ανδρέα θα ήταν η αγκαλιά που της έκανε δίπλα στο πιάνο της Σοφούλας (της κόρης του).

Γράφει

Ήμουν 6 χρονών όταν το 1961 ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε οικογενειακώς, από την Αμερική, στην Ελλάδα. Οι γονείς μου με τον Ανδρέα και την Μαργαρίτα γνωρίστηκαν στα δείπνα που διοργάνωνε ο Γεώργιος Παπανδρέου στο σπίτι του στο Καστρί. Κλειστά δείπνα για λίγους κι εκλεκτούς. Τις πιο πολλές φορές, ο ‘Γέρος’ καλούσε μόνο τα δυο ζευγάρια – θ’ άξιζε αλήθεια να μπορούσε να στήσει αυτί ο ιστορικός του μέλλοντος. Στο πικάπ τους συντρόφευε η αγαπημένη τραγουδίστρια του Γεωργίου Παπανδρέου, η Μαίρη Λίντα το ‘αηδόνι’ έτσι την αποκαλούσε. Έχω εικόνα μου περίπου το 1963 οικογενειακό κάλεσμα στο Καστρί να παίζουμε στον κήπο όλα τα παιδιά κι εγώ να διαβάζω στον πρωθυπουργό της χώρας αποσπάσματα από το αγαπημένο μου βιβλίο ‘Μικρές Κυρίες’. Λογικά πρέπει να υπέφερε ο άνθρωπος αλλά δεν το έδειχνε.

Γνώρισα λίγο καλύτερα τον ‘κύριο Ανδρέα’ στα παιδικά πάρτι που έκανε η Μαργαρίτα στο σπίτι τους στο Παλιό Ψυχικό. Την αμαρτία μου θα την πω, δεν περνούσα καλά όταν πήγαινα. Όχι γιατί μου έφταιγε κανείς, αλλά γιατί όλα τα παιδιά ήταν αμερικανάκια και δεν καταλάβαινα τι έλεγαν. Με τα αγόρια δεν έπαιζα ιδιαίτερα, αλλά η κόρη τους η Σοφία τι γλυκό πλάσμα. Λίγο μεγαλύτερη από μένα, μού έκανε παρέα για να μην στέκω σαν κούτσουρο στη γωνιά. Παίζαμε πολύ καλά οι δυο μας. Θυμάμαι με καλοδεχόταν και με ρωτούσε με σπασμένα ελληνικά πάντα το ίδιο:

«Geia sou Elena, ti theleis na paixoume?”

Στα πάρτι ο Ανδρέας, αν ήταν σπίτι, ερχόταν λίγο πριν εμφανιστεί η τούρτα γενεθλίων του όποιου παιδιού του γιόρταζε – τα παιδιά του θα τα θυμούνται καλύτερα αυτά. Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην μοναχοκόρη του. Έχω εικόνα την Σοφούλα να παίζει πιάνο () κι ο μπαμπάς της να την φιλάει τρυφερά στα μαλλιά. Εγώ μόλις είχα χάσει τον δικό μου πατέρα. Ξαφνικά ήρθε κοντά μου με αγκάλιασε. Ούτε που θυμάμαι τι μου είπε. Αυτό που θυμάμαι είναι πως ένιωσα πολύ καλύτερα και για κάποιο λόγο αυτό δεν το ξέχασα ποτέ.

Όπως θυμάμαι τον Ανδρέα στο σπίτι μας να προσπαθεί να πείσει την μητέρα μου να κατέβει υποψήφια με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές που δεν έγιναν ποτέ – τις πρόλαβε η χούντα των συνταγματαρχών.

Κάπου εκεί θα τοποθετούσα την τελευταία μου παιδική ανάμνηση από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Φθινόπωρο του 1967 και ο Ανδρέας είναι πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές Αβέρωφ. Δημιουργείται τότε, από σημαντικές προσωπικότητες της Αριστεράς, η αντιστασιακή οργάνωση ‘Πατριωτικό Μέτωπο’. Ο Κώστας Φιλίνης (ψευδώνυμο ‘Νικολά’ στο Π.Μ.), σπουδαίος δημοσιογράφος και πολιτικός, προτείνει στην μητέρα μου να ενταχθεί στον ηγετικό πυρήνα του Πατριωτικού Μετώπου, ως διακεκριμένο στέλεχος της Ένωσης Κέντρου. Για να γίνει αυτό τότε έπρεπε πρώτα να εγκριθεί από τον Ανδρέα. Ο Φιλίνης έδωσε στην μαμά την ιδρυτική διακήρυξη της οργάνωσης για να φτάσει στα χέρια του, να την διαβάσει και να δώσει το πράσινο φως.

Δεν ήταν πλέον καθόλου εύκολο να συναντηθούν η μητέρα μου με την Μαργαρίτα. Τα σπίτια μας παρακολουθούνταν 24/7 από αστυνομικούς με

πολιτικά. Αν η μία επισκεπτόταν την άλλη, την επόμενη στιγμή θα το μάθαινε η Ασφάλεια.

Κι έτσι φτάνουμε στο τελευταία φορά που παίζω με τη Σοφούλα: για να μην καρφωθούν, η Μαργαρίτα κάλεσε δυο τρία κοριτσάκια με τις μαμάδες τους κι έτσι πήγαμε κι εμείς. Η μητέρα μου της έδωσε την διακήρυξη σε ένα τόσο δα χαρτάκι γραμμένη με ψείρες κι εκείνη την ‘πέρασε’ στον άντρα της στην επόμενη επίσκεψη της στις φυλακές. Ο Ανδρέας ενέκρινε τη συμμετοχή και η Σύλβα μπήκε στην Αντίσταση. Αργότερα κι εκείνη θα καταδικαζόταν σε δέκα χρόνια κάθειρξη ως ηγετικό στέλεχος του Πατριωτικού Μετώπου.

Στην Μεταπολίτευση θυμάμαι συχνά το ζευγάρι σε καλέσματα στο δικό μας σπίτι στην Φιλοθέη μαζί με σημαντικούς ανθρώπους όπως τον Γιώργο Κουμάντο, τον Σάκη Πεπονή, τον Θεοδωράκη, τον Μόραλη, τον Μιγάδη, τον Μανώλη Αναγνωστάκη, τον Ρόδη Ρούφο, τον Γιώργο Χειμωνά, τον Δημήτρη Μαρωνίτη, τον Μαγκάκη με τη Ραλλού, τον Μάριο Πλωρίτη, τον Γιάγκο Πεσμαζόγλου και τόσους άλλους.

Κι ύστερα έρχονται τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Πονεμένη ιστορία. Που δεν είναι της παρούσης.

Αν είχα να διαλέξω μία και μοναδική εικόνα από τις μνήμες μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου θα ήταν η αγκαλιά που μου έκανε δίπλα στο πιάνο της Σοφούλας. Η αγκαλιά από έναν πατέρα σε έναν κοριτσάκι που μόλις είχε χάσει τον δικό του μπαμπά. Αυτό.

Έλενα Ακρίτα

The post Έλενα Ακρίτα: Η αγκαλιά που μου έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.