Έκκληση των 8 Τούρκων στρατιωτικών: Κινδυνεύει η ζωή μας εάν γυρίσουμε

Στα χέρια των αρεοπαγιτών είναι πλέον η τύχη των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που έχουν ζητήσει πολιτκό άσυλο στην Ελλάδα μία ημέρα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Με ενυπόγραφη επιστολή τους αποκλειστικά προς το «Πρώτο Θέμα», οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί περιγράφουν λεπτό προς λεπτό την κινηματογραφική απόδρασή τους από τα πυρά κατά τη διάρκεια της απόπειρας πραξικοπήματος στη γείτονα, τις εντολές που είχαν εκείνο το βράδυ και την επίθεση που δέχθηκαν ενώ είχαν κληθεί να παραλάβουν με ελικόπτερο

τραυματίες. «Δεν έχουμε εμπλοκή σε κάποιο έγκλημα, πιστεύουμε στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Μας έβαλαν την ετικέτα του προδότη επειδή ήρθαμε στην Ελλάδα. Χωρίς δίκη, είμαστε κατηγορούμενοι και έχει ήδη εκδοθεί ετυμηγορία για μας», είναι το μήνυμα που στέλνουν με την επιστολή τους.

Το θέμα της έκδοσης των οκτώ Τούρκων αξιωματικών εξελίσσεται σε θρίλερ για γερά νεύρα και ταυτόχρονα έχει αποκτήσει πολιτικές και διπλωματικές διαστάσεις.

Ενώπιον του Εφετείου οι Τούρκοι αξιωματικοί, παρουσία των δικηγόρων τους Χρίστου Μυλωνόπουλου και Ομηρου Ζέλιου, απηύθυναν έκκληση στους Ελληνες δικαστές να μην τους εκδώσουν στην Τουρκία, υποστηρίζοντας ότι «κινδυνεύει η ζωή μας» και ότι στη χώρα τους δεν πρόκειται να έχουν δίκαιη δίκη. Οπως δηλώνει στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Ζέλιος: «Είμαι πολύ ικανοποιημένος που η Ελληνική Δικαιοσύνη, όπως αποδεικνύεται, στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και μάλιστα σε μια τόσο εξαιρετική και ιδιαίτερη περίπτωση», τονίζοντας ότι «στην εν λόγω υπόθεση δεν κρίνεται μόνο η ζωή αυτών των άτυχων πραγματικά ανθρώπων, αλλά και η παγκόσμια εικόνα της χώρας μας, όσον αφορά στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην εφαρμογή των σχετικών διεθνών συνθηκών».

Στρατιωτική πειθαρχία κυριαρχεί στον χώρο του Αστυνομικού Τμήματος του Ολυμπιακού Χωριού, όπου φιλοξενούνται οι οκτώ. Ο ένας προσπαθεί να παίξει στο μπαγλαμαδάκι ένα τραγούδι της πατρίδας του, ενώ ο άλλος, λάτρης της κλασικής μουσικής, παίζει βιολί. Αλλοι θυμούνται και σκιτσάρουν τα παιδιά τους – ένας έχει βρέφος μόλις 6 μηνών, ενώ άλλος άφησε πίσω την έγκυο γυναίκα του… Καθημερινά τηρούν ημερολόγιο σε ένα μπλε μαθητικό τετράδιο όπου καταγράφουν τα πάντα: ποιους συνάντησαν, τι τους είπαν, πού τους μεταφέρουν, τι γίνεται κάθε μέρα που περνά κ.λπ.

Οι έξι είναι πιλότοι και οι δύο μηχανικοί. Ολοι ανήκουν σε νατοϊκή ομάδα διάσωσης, ενώ κάποιοι εξ αυτών έχουν βραβευτεί για το έργο τους και τη συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις διάσωσης στο Αφγανιστάν και στην Αλβανία. Η ένταξή τους στην Αεροπορία της γειτονικής χώρας δεν τους εμπόδισε να ασχοληθούν και με επιστημονικούς τομείς, όπως είναι η Φιλοσοφία της Ιστορίας και η Διοίκηση Επιχειρήσεων.

Οι Σουλεϊμάν Οζκαϊνάκσι, Φερουντούμ Τζαμπάν, Αμπντουλάχ Γετίκ, Ουγκούρ Ουτσάν, Μεσούτ Φιράτ, Μπιλάλ Κουρουγκούλ, Γκεντσάι Μπαγιούκ και Αχμέτ Γκιουζέλ, ηλικίας από 34 έως 41 ετών, περιγράφουν στο «Πρώτο Θέμα» την απόδρασή τους, μιλούν για τις προσδοκίες τους από την Ελληνική Δικαιοσύνη και δεν κρύβουν τους φόβους για το μέλλον των οικογενειών τους στην Τουρκία. Οπως λένε, οι κατηγορίες σε βάρος τους είναι αβάσιμες και αυτό προκύπτει και από τα στοιχεία που έστειλαν οι Αρχές της Τουρκίας στην Ελλάδα. «Δεν πήγαμε ποτέ στον Μαρμαρά να δολοφονήσουμε τον Τούρκο πρόεδρο», δηλώνουν κατηγορηματικά. «Είμαστε Τούρκοι αξιωματικοί που φύγαμε από τη χώρα μας σε μια απέλπιδα προσπάθεια μετά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τη νύχτα 15ης Ιουλίου του 2016 και τα οποία δεν είναι ακόμη γνωστό από ποιον σχεδιάστηκαν και ποιος θα καρπωθεί τα προνόμια από τα όσα εκείνο το βράδυ έλαβαν χώρα», λένε στις πρώτες γραμμές της επιστολής τους και προσθέτουν: «Κληθήκαμε να μεταβούμε στη βάση μας, ενώ κάποιοι από εμάς έτρωγαν βραδινό με την οικογένειά τους και κάποιοι έπαιζαν με τα παιδιά τους. Είναι σύνηθες για μας να ψάχνουμε και να διασώζουμε πιλότους, ειδικά στην Κωνσταντινούπολη. Υπήρχαν πολλές προειδοποιήσεις για τρομοκρατικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη τις τελευταίες ημέρες».

Οι «8» μιλούν για τις εντολές που έλαβαν και τους πυροβολισμούς που δέχτηκαν. Γράφουν χαρακτηριστικά: «Εκείνο το βράδυ πήραμε εντολή να μεταφέρουμε τραυματισμένους πολίτες σε μια στρατιωτική βάση, όπου περίμεναν ασθενοφόρα. Ενώ προσπαθούσαμε να παραλάβουμε τους τραυματίες, κάποιος πυροβόλησε τα ελικόπτερά μας και καταλάβαμε ότι είχαμε δεχθεί πυρά. Οταν προσγειωθήκαμε στη στρατιωτική βάση, αντιληφθήκαμε ότι υπήρχε απόπειρα πραξικοπήματος. Μετά τη συνειδητοποίηση της κατάστασης προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τους ανωτέρους μας. Λάβαμε εντολή να παραμείνουμε εκεί που βρισκόμασταν εξαιτίας της ανασφάλειας στη δική μας βάση. Και περιμέναμε μέχρι το πρωί. Δεν υπήρχαν στρατιώτες ή αξιωματικοί σε εκείνη τη βάση, με εξαίρεση τους αξιωματικούς που είχαν υπηρεσία και τους φρουρούς. Ηταν περίπου ξημέρωμα όταν ακούσαμε πυροβολισμούς από το σημείο της πύλης. Η Αστυνομία και κάποιοι πολίτες πυροβολούσαν μέσα στη βάση. Ημασταν απροστάτευτοι. Τα πυρά τους μας πλησίαζαν. Αν και δεν είχαμε όπλα και ήμασταν απροστάτευτοι, συνέχισαν να μας πυροβολούν. Εάν κάποιος παρακολουθήσει βίντεο στο YouTube, θα γίνει ξεκάθαρο το πώς δεχθήκαμε την επίθεση και πώς επιβιώσαμε από αυτή. Με δυσκολία καταφέραμε να δραπετεύσουμε και να φύγουμε από το Τοπ Κιουλέ, όπου περιμέναμε μέχρι το πρωί. Σκεφτήκαμε μόνο την επιβίωσή μας αλλά και να επιστρέψουμε στη βάση μας. Ημασταν σε κατάσταση σοκ και ποτέ δεν περιμέναμε κάτι σαν και αυτό. Σκεφτόμασταν ότι το πρωί όλα θα είναι όλα εντάξει και ότι θα πάμε στα σπίτια μας. Διότι ποτέ δεν είχαμε εμπλοκή σε κάποιο έγκλημα.

Αν και κάθε στιγμή προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με τη βάση μας, δεν καταφέραμε να βρούμε κανέναν. Αποφασίσαμε να προσγειωθούμε σε ασφαλές μέρος κοντά στη βάση μας, αλλά μακριά από κατοικημένη περιοχή. Προσγειωθήκαμε σε ένα δάσος, όπου μπορέσαμε να εκτιμήσουμε την κατάσταση και να σκεφτούμε πιο καθαρά. Καλέσαμε ξανά τους ανωτέρους μας αλλά και πάλι δεν καταφέραμε να επικοινωνήσουμε. Σκεφτήκαμε ότι και εκείνοι θα είναι στην ίδια κατάσταση που εμείς αντιμετωπίσαμε στη βάση, όπου δεχτήκαμε την επίθεση. Οταν ελέγξαμε τα νέα από τα κινητά μας σοκαριστήκαμε. Υπήρχαν φωτογραφίες και βίντεο από ημίγυμνους στρατιώτες που τους χτυπούσαν στους δρόμους, τους αποκεφάλιζαν, τους λίντσαρε το πλήθος και τους πετούσαν από τη γέφυρα του Βοσπόρου.

Ολα αυτά τα πράγματα συνέβησαν μπροστά από το αστυνομικό τμήμα. Ενώ εμείς σκεφτόμασταν να επιστρέψουμε στη βάση μας και ότι τα πάντα θα είναι εντάξει, αντιληφθήκαμε ότι οι ζωές μας βρίσκονται σε σοβαρό κίνδυνο. Δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε τι να κάνουμε. Είμαστε στρατιώτες και περιμέναμε για ώρες να επιστρέψουμε στη βάση μας χωρίς να μπορούμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον ανώτερό μας για να πάρουμε εντολές. Καταλάβαμε ότι δεν μπορούσαμε να πούμε σε κανέναν ότι είμαστε αθώοι. Μπορεί να αντιμετωπίζαμε τα ίδια πράγματα που είχαμε δει στις ειδήσεις. Θα είχαμε μια αντιμετώπιση που δεν μας άξιζε. Σκεφτήκαμε όλοι τις φτωχές ζωές μας, τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας, με τα οποία ήμασταν μαζί πριν από 7 με 8 ώρες. Για διάστημα περίπου μιας ώρας δεν μπορούσαμε ούτε να μιλήσουμε μεταξύ μας. Ολο το βράδυ επικοινωνούσαμε με τις οικογένειές μας και τους είπαμε ότι δεν έχουμε αναμειχθεί πουθενά και ότι θα είμαστε όλοι μαζί το πρωί. Ωστόσο, ήταν απίθανο αφού είδαμε τι είχε συμβεί. Για 4 με 5 ώρες προσπαθούσαμε να δούμε τι θα κάνουμε. Αποφασίσαμε να μη μείνουμε στη χώρα διότι οι ζωές μας ήταν σε κίνδυνο.

«Μας έβαλαν την ετικέτα του προδότη»

Ηρθαμε στην Ελλάδα, όπου θα μπορούσε να υπάρχει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και θα μπορούσαμε να έχουμε μια δίκαιη δίκη σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Οταν μπήκαμε στη χώρα, προσγειωθήκαμε σε αεροδρόμιο. Παραδοθήκαμε στο ευρωπαϊκό δικαστικό σύστημα και ακόμη πιστεύουμε σε αυτό. Τις πρώτες ημέρες εδώ στην Ελλάδα υπήρξαν πολλές ψεύτικες ειδήσεις για εμάς, όπως ότι πήγαμε στον Μαρμαρά προκειμένου να δολοφονήσουμε τον πρόεδρο, ότι συναντηθήκαμε με έναν πράκτορα της CIA και ότι τον φέραμε στην Ελλάδα, ότι επιτεθήκαμε στο Ιμραλί, το νησί όπου κρατήθηκε ο Οτσαλάν, κ.ά. […] Μας έβαλαν την ετικέτα του προδότη επειδή ήρθαμε στην Ελλάδα. Χωρίς δίκη είμαστε κατηγορούμενοι και έχει ήδη εκδοθεί ετυμηγορία για μας. Κανείς δεν σκέφτηκε για την αθωότητά μας. Οι οικογένειές μας δέχθηκαν ισχυρές πιέσεις και βίωσαν ψυχολογικές δυσκολίες που ακόμη συνεχίζονται. Για ημέρες στην Τουρκία ήμασταν κατηγορούμενοι για πολλά πράγματα, χωρίς καμία βάση. Εχουμε όμως ακόμη υπομονή, διότι πιστεύουμε ότι μια μέρα η αλήθεια θα αποκαλυφθεί. Μέχρι τώρα ζήσαμε έντιμα και θα συνεχίσουμε έτσι.

«Αβάσιμες οι κατηγορίες»

Πιστεύουμε στην ελληνική Δικαιοσύνη. Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, πιστεύουμε ότι θα έχουμε δίκαιη δίκη. Βλέποντας τους φακέλους που ήρθαν από την Τουρκία, διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν πολλές άσχετες, αβάσιμες κατηγορίες. Από τα στοιχεία είναι προφανές ότι δεν παραβιάσαμε κανέναν νόμο ούτε καν τμήμα αυτού, όπως ο εισαγγελέας ανέφερε στο δικαστήριο. Ολοι μας έχουμε οικογένειες και παιδιά και παλεύουμε για τις ζωές τους. Κάποιος από εμάς έχει μωρό έξι μηνών, κάποιος ενός έτους και κάποιοι περιμένουν μωρό. Δεν αξίζει σε αυτά τα παιδιά να ζουν χωρίς τους πατεράδες τους. Είναι προφανές ότι είμαστε αθώοι. Δεν θέλουμε να καταστρέψουμε τις ζωές των οικογενειών μας. Πιστεύουμε ότι η ανθρώπινη ζωή και το δικαίωμα στη ζωή με τίμιο τρόπο ξεπερνάνε κάθε πολιτικό ζήτημα. Πιστεύουμε στην ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη».