Εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό «φυλακίστηκε» η Δημοκρατία

Ήταν 21 Απριλίου του 1967. Εκείνο τη μέρα άρχισε η Οδύσσεια της χώρας, όταν ένας εσμός θερμοκέφαλων στρατιωτικών βάζουν τη δημοκρατία στον «γύψο».

Μέσα σε λίγες ώρες πολιτικοί και διανοούμενοι όλων των κοινοβουλευτικών παρατάξεων οδηγούνται σε κρατητήρια υπό την απειλή του όπλου και, μετά, είτε σε ξερονήσια, είτε – οι πιο τυχεροί – εξαναγκάζονται να βγουν εκτός Ελλάδας. Ο τέως Βασιλιάς ουσιαστικά τούς νομιμοποιεί με την αρχική στάση του, γεγονός που θα σημάνει και το οριστικό

τέλος του Θρόνου στην Ελλάδα. Τα τανκς βγαίνουν στους δρόμους αφήνοντας άφωνους τους κατοίκους.

Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος ήταν οι βασικοί υπεύθυνοι του πραξικοπήματος και, μετά την επιβολή του, συγκρότησαν την τριμελή Επαναστατική Επιτροπή της δικτατορίας, η οποία λειτουργούσε έως το 1973, οπότε και τους ανέτρεψε ο αρχηγός της ΕΣΑ ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης.

Μετά τον Αττίλα και την πτώση της δικτατορίας καταδικάζονται και οι τρεις για εσχάτη προδοσία με την ποινή του θανάτου, η οποία μετατράπηκε σε ισόβια.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1919 στο Ελαιοχώρι Αχαΐας και αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1940. Τοποθετήθηκε σε διάφορες επιτελικές θέσεις στην ΚΥΠ και διετέλεσε υποδιευθυντής του 3ου επιτελικού γραφείου του ΓΕΣ. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 προετοιμαζόταν για την ανατροπή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος στο πλαίσιο συνωμοτικής ομάδας (ΙΔΕΑ), δρώντας παράλληλα με αντίστοιχη συνωμοτική φιλοβασιλική ομάδα ανώτατων αξιωματικών η οποία είχε τον ίδιο σκοπό. Ο Παπαδόπουλος παρέμεινε ως βασικός εγκέφαλος της δικτατορίας μέχρι το 1973, οπότε και ανετράπη από τον Δημήτρη Ιωαννίδη.