Μπέρδεψαν το profile του facebook με… τάφο!

Η ώρα ήταν 9.30 το πρωί και η μέρα δεν είχε κάτι το διαφορετικό από όλες τις άλλες. Η συνηθισμένη διαδρομή με το τρένο Κορωπί – Μοναστηράκι, δέκα λεπτά περπάτημα και περίπου 09:38 άφιξη στο γραφείο.

Το να σε καλέσουν στο κινητό εκείνες τις ώρες δεν είναι καθημερινό φαινόμενο και σε εμένα τουλάχιστον φαίνεται πάντα περίεργο προκαλώντας μια μικρή αναστάτωση. Η αγωνία μου δυστυχώς, το πρωί της Δευτέρας, επαληθεύθηκε.

Ήταν ο Γιάννης, παιδικός συμμαθητής και φίλος, ο οποίος με κάλεσε για να μου ανακοινώσει πως ο Αλέξης,

ένας κοινός μας γνωστός, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα την προηγούμενη νύχτα. Σοκαρίστηκα καθώς το συγκεκριμένο παιδί το γνωριζα από σχετική μικρή ηλικία και το συμπαθούσα ιδιαίτερα.

Σημαντικό είναι εδώ να προσθέσω ότι έχω μεγαλώσει και ζώ σε μια σχετικά μικρή πόλη, λίγο έξω από την Αθήνα, και είναι αδύνατο σε μια κοινωνία μικρή όπως αυτή να μην γνωρίζεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν, πάνω – κάτω, την ίδια ηλικία…

Για να μην μακρηγορώ, η ημέρα στο γραφείο κύλησε με μια δικαιολογημένη θλίψη στο πρόσωπο μου η οποία συνεχίστηκε σε όλη την διαδρομή της επιστροφής. Η ώρα είναι πλέον 6, έχω πια γυρίσει σπίτι, και όπως κάθε ημέρα η πρώτη κίνηση -λόγω συνήθειας- είναι να ανοίξω το PC και να δώ νέα e-mail και να χαζέψω στο facebook. Συμπληρώνοντας τα απαραίτητα πεδία για να κάνω log-in, η σελίδα ανοίγει και μια απίστευτα δυσάρεστη έκπληξη ζωγραφίζεται στο πρόσωπο μου…

Εκατοντάδες «φίλοι» στην fb page του Αλέξη έχουν γράψει στον «τοίχο» του, λές και είναι τάφος, χιλιάδες αφιερώσεις, τραγούδια, ποιήματα, στίχους και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί δείχνοντας την συγκίνιση τους για το τραγικό συμβάν…

Από όσο παρατήρησα μάλιστα, πρόκειται και για ανθρώπους οι οποιοι ούτε κάν γνώριζαν τον ίδιο, απλώς λόγω του ότι είναι φίλοι στον συγκεκριμένο ιστότοπο θεώρησαν πρέπον πως θα πρέπει να γράψουν και εκείνοι κάτι. Το γιατί; Δεν το καταλαβαίνω, μακάρι κάποιος να μπορέσει να μου δώσει απάντηση…

Πως είναι δυνατόν κάποιοι να μην καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν γεγονότα σε αυτό τον κόσμο τόσο σημαντικά, όπως είναι ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου;

Πραγματικά, τέτοια ζητήματα δεν πρέπει να τα αφήνουμε να αναλώνονται και να εκμηδενίζονται σε τέτοιου είδους ιστότοπους. Ο πόνος και η θλίψη αυτής της οικογένειας -αλλά και κάθε οικογένειας που περνάει ένα τέτοιο δράμα- θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με μεγάλη σοβαρότητα από γνωστούς και φίλους.

Όσοι πραγματικά νιώθουν πως πρέπει να του πούν το τελευταίο «Αντίο», μπορούν να το κάνουν στην τελευταία του κατοικία και μόνο.

Όλα -θεωρώ- σε αυτή την ζωή, θα πρέπει να έχουν κάποια μέτρα και όρια.

Ας μην μας αφήσουν τα νέα μέσα να εκμηδενίζουμε με αυτό τον τρόπο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ας μην αφήσουμε να γίνονται τα profiles του fb… μνημεία!