Ανατολική Ουκρανία: Νεκρανάσταση του τραγικού 1942

Την εικόνα που έβλεπε κανείς το καλοκαίρι του 1942 βλέπει και σήμερα στην Ανατολική Ουκρανία.

Η τραγική εκείνη εποχή νεκρανασταίνεται.

Τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα προχωρούσαν τότε προς το Ντονμπάς, ενώ οι άμαχοι κάτοικοι της περιοχής έφευγαν άρον-άρον προς το Ντονιέτσκ και το Λουγκάνσκ. Αγρότες και ανθρακωρύχοι έφευγαν με τα πόδια, με κάρα, με φορτηγά, με τις γυναίκες τους, με τα παιδιά τους, με τους αρρώστους και τους τραυματίες τους.

Όσοι δεν προλάβαιναν

να φύγουν και έπεφταν στα χέρια των χιτλερικών, τραβούσαν τα πάθη της ελιάς: Άγρια βασανιστήρια, βιασμοί, δολοφονίες. Ιδιαίτερα τα νέα παιδιά, οι μαθητές και οι μαθήτριες.

Στα κατεχόμενα από τους ναζιστές εδάφη, όσοι ντόπιοι δεν συμμορφώνονταν με τις εντολές των δυνάμεων κατοχής, εκτελούνταν ή στέλνονταν στη Γερμανία για να δουλέψουν στα στρατόπεδα εργασίας.

Όταν, τελικά, νικήθηκαν οι ναζιστές στο Στάλινγκραντ και υποχώρησαν, άφησαν πίσω τους 800 χιλιάδες δικούς τους σκοτωμένους και άταφους.

Τα θύματα της Ουκρανίας ήταν πάνω από δύο εκατομμύρια νεκροί και τραυματίες (τα θύματα ολόκληρης της (τότε) Σοβιετικής Ένωσης ήταν 25 εκατομμύρια νεκροί και τραυματίες).

Ολόκληρη η περιοχή από το Ντονιέτσκ ως το Στάλινγκραντ είχε γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο. Ανάμεσα στους τάφους, στα γκρεμισμένα σπίτια, στα κατεστραμμένα τανκς, τα πεσμένα αεροπλάνα, τα σαραβαλιασμένα φορτηγά, τις νάρκες και τις διαλυμένες μοτοσικλέτες εκατοντάδες χιλιάδες ζωντανοί άνθρωποι περιφέρονταν εξαθλιωμένοι. Ανάμεσά τους και πολλοί Έλληνες.

Η εικόνα αυτής της μεγάλης καταστροφής εξαφανίσθηκε μέσα σε λίγα χρόνια με την προσωπική εργασία των κατοίκων της Ουκρανίας, χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια.

Σήμερα οι ίδιοι οι Ουκρανοί, εκείνοι που νοσταλγούν τον ναζισμό, τα καταστρέφουν ξανά με την υποστήριξη της Δύσης.