Αλήθεια, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης, δε ντρέπεται;

Τα αίσχη που συμβαίνουν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), εδώ και διόμισυ μήνες, είναι η φωτογραφία της Ελλάδας που πέθανε αλλά αρνείται να δεχθεί την ταφή της…
Με την ανοχή του πρύτανη και του πρυτανικού συμβουλίου, οι εργαζόμενοι εργολαβικώς στον ακαδημαϊκό χώρο -ακούστε- έχουν μετατρέψει σε χωματερή σκουπιδιών τα πάντα, και δέρνουν ανηλεώς όποιον φοιτητή ή καθηγητή προσπαθεί να παραμερίσει τη χαβούζα!

Εδώ

και δυο χρόνια, κάποιοι καθηγητές έχουν σηκώσει την παντιέρα της «επανάστασης» -τρομάρα τους- αρνούμενοι να δεχθούν την αξιολόγηση που προβλέπει ο νέος νόμος, καθώς και τα νέα Συμβούλια Διοίκησης.
Λες και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, που αξιολογούνται κάθε μέρα, είναι λιγότερο σημαντικοί…
Όχι ότι ο νόμος της Άννας Διαμαντοπούλου είναι η 10η εντολή που έστειλε ο Θεός, δια του Μωυσή, στη γη … αλλά -εκ των πραγμάτων- πάει τα πράγματα ένα βήμα μπροστά, καθως χτυπάει τις πελατειακές σχέσεις…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, εδώ και δυόμισυ μήνες στο ΑΠΘ κάνουν τα στραβά μάτια κι αφήνουν τους τραμπούκους να αλωνίζουν.
Και μόνο αφού βγήκαν στους τηλεοπτικούς σταθμούς και στις εφημερίδες, φοιτητές και καθηγητές που χτυπήθηκαν, και μόνο αφού άρχισαν οι εισαγγελείς να ψάχνουν τις καταγγελίες, μόνο τότε εδέησε ο πρύτανης, κύριος Μυλόπουλος, να ξυπνήσει και να απευθυνθεί στη Δικαιοσύνη…

Μιλάμε για την επιτομή της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας…

Για φανταστείτε να συνέβαινε το 1/1000 όλων αυτών σε οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Αμερικής…
Μόνο ως αστείο θα μπορούσε να το ψιθυρίσει κανείς. Αλλά, μήπως το ίδιο αστείο δεν θα ήταν, αν μας έλεγε κάποιος ότι ο πρύτανης του LSE, της Χαϊδελβέργης, του Παρισιού ή του ΝYU, ονομάζεται Μυλόπουλος;

Follow on twitter: @XrPanag