O Απ. Κακλαμάνης για τα 42 χρόνια από την Aποκατάσταση της Δημοκρατίας

Διαβάστε το μήνυμα του πρώην προέδρου της Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη για τα 42 χρόνια από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Κι εφέτος, όπως επί 42 χρόνια τώρα, όσο θα διαρκεί η τουρκική στρατιωτική κατοχή στην Κύπρο, που η δική της τραγωδία ήταν το τίμημα για την κατάρρευση της Δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, με

συναισθήματα χαρμολύπης και μόνο, μπορούμε να γιορτάζουμε την επέτειο της 24ης Ιουλίου 1974.

Οφείλουμε, επίσης, ύστερα από το βαρύτατο αυτό τίμημα για τους Κύπριους αδελφούς μας και σύμπαντα τον Ελληνισμό, εμείς που απολαύσαμε, επί μισό σχεδόν αιώνα, ως λαός και ως πολίτες, τα αγαθά μιας αδιατάρακτης πολιτικής σταθερότητας, σε αντίθεση με άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, όπου κυριαρχούν η αστάθεια και ο πόλεμος, να στοχαζόμαστε πώς η Δημοκρατία μας θα γίνει περισσότερο λειτουργική στους θεσμούς και πιο πλήρης στο περιεχόμενό της.

Είναι αλήθεια ότι οι θεσμοί της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και, πρωτίστως, ο κομματικός θεσμός – όρος εκ των «ων ουκ άνευ» ενός σύγχρονου και δημοκρατικού κοινοβουλίου – πάσχουν, λόγω ελλιπούς ή και ανύπαρκτης εσωτερικής δημοκρατικής λειτουργίας. Επείγει, συνεπώς, εκδημοκρατισμός των κομμάτων, της Δικαιοσύνης, του Συνδικαλισμού, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κ.ο.κ. που έχουν συρρικνωθεί υπό το κράτος της «ενός ανδρός αρχής» ή των περί αυτήν «Ηρακλέων».

Ας απαλλαγούμε από τις Βαλκάνιες παραδόσεις μας και από τα κατάλοιπα του πρώην Οθωμανού υπηκόου κι ας δούμε πώς λειτουργούν οι αντίστοιχοι θεσμοί στην Ευρώπη, στην οποία καυχόμαστε ότι «δώσαμε τα φώτα» και στην οποία διεκδικούμε περίοπτη θέση.

Αξίζει, ακόμη, ν’ αναστοχαστούμε, όσοι τα ζήσαμε και να ενημερωθούν οι νεότερες γενιές, πώς δημιουργήθηκε το «θερμοκήπιο» μέσα στο οποίο ξεχύθηκε ο εσμός των «σωτήρων», που επωφελήθηκαν της Ιουλιανής εκτροπής από τη συνταγματική νομιμότητα και της πολιτικής αστάθειας που προκάλεσε κι επέβαλαν την επτάχρονη Δικτατορία τους. Έτσι, θα καταστεί συνείδηση στον μέσο Έλληνα ότι η ύπαρξη και η ομαλή λειτουργία μιας πραγματικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, δε χρειάζεται «πατερούληδες» με ειδικές εξουσίες για να φρονηματίζεται, δήθεν, το «πόπολο». Προϋποθέτει, όμως, την ενεργό συμμετοχή όλων μας στα κοινά, μέσω της ένταξης σε πολιτικούς οργανισμούς-κόμματα με αρχές και εσωτερική δημοκρατία, καθώς και την υπεράσπιση όλων των θεσμών από κάθε επίορκο λειτουργό τους.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, επιβάλλεται να ενθαρρυνθεί και η νέα γενιά, γιατί χωρίς την ομαλή κοινωνικοποίηση και πολιτικοποίησή της, με γνώση και αίσθηση ευθύνης των πολιτών της, δεν μπορεί να επιβιώσει και η Δημοκρατία.

Τέλος, αυτό που προέχει σήμερα, ύστερα από έξι χρόνια θυσιών, χωρίς δικαίωση του λαού μας, αφού καλείται συνεχώς σε νέες που αδυνατεί πλέον να προσφέρει, κορυφαίο καθήκον, πρωτίστως όλων των κοινωνικών και πνευματικών δυνάμεων της χώρας και φυσικά, του πολιτικού κόσμου είναι, ενώπιον του άμεσου κινδύνου οικονομικής κατάρρευσης και εσωτερικής αναταραχής και συγκρούσεων με τόσο ανασφαλές, επιπλέον, το εξωτερικό μέτωπο της χώρας, να συνεργαστούν με ειλικρίνεια και κοινό όραμα και σχέδιο για τη χώρα. Η Ιστορία και το μέλλον μας ως έθνους, καλεί σε καταλλαγή, συνεννόηση και συνεργασία σε μια Οικουμενική κυβέρνηση, που θα στηριχθεί από όλες τις πατριωτικές δυνάμεις εντός και εκτός του Κοινοβουλίου, με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία της πατρίδας.