ERASMUS SOS | Η λιτότητα κτυπά το πρόγραμμα κινητικότητας των Ευρωπαίων νέων στην Ευρώπη

Το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκή Ένωσης με την ονομασία Erasmus είναι γνωστό στους φοιτητές των Πανεπιστημίων μας για την κινητικότητα και τη δυνατότητα που τους παρέχει για παράλληλες σπουδές σε Πανεπιστήμια άλλων χωρών της Ευρώπης. Στόχος του προγράμματος είναι να ανοίξει τους ορίζοντες των νέων, να τους διευκολύνει στη συγκρότηση ευρωπαϊκής συνείδησης και να τους προετοιμάσει για την ένταξή τους στην αγορά εργασίας.

Το πρόγραμμα Erasmus, το οποίο έχει βρει αναμφισβήτητη

ανταπόκριση στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μνημονεύεται ως υπόδειγμα από το Αμερικανικό Κογκρέσο, και η Ασία θέλει να εμπνευστεί από αυτό για να προωθήσει την κινητικότητα των νέων της.

Το πρόγραμμα ποτέ δεν εξασφάλιζε οικονομικά τους φοιτητές, οι οποίοι κάλυπταν ένα μέρος των εξόδων τους ή από οικογενειακούς πόρους ή από προσωπική εργασία. Σήμερα όμως στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες του Νότου αυτό είναι αδύνατον. Εξάλλου, η αύξηση του ποσού της υποτροφίας Erasmus – προκειμένου αυτή να προσαρμόζεται ανάλογα με τα οικογενειακά εισοδήματα- έχει ζητηθεί επανειλημμένα από τα Πανεπιστήμια χωρίς , δυστυχώς, αποτέλεσμα.

Υπό αυτές τις συνθήκες ευνοούνται μόνον οι νέοι που έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν τα επιπλέον έξοδα της κινητικότητας. Σήμερα, μετά την επιτυχία του προγράμματος και την αποδοχή του από τους φοιτητές, αντί να αυξηθεί η χρηματοδότησή του μειώνεται, και δεν υπάρχει ελπίδα για ευνοϊκή αναθεώρηση του κοινοτικού προϋπολογισμού. Σήμερα, που η οικονομική κρίση αναγκάζει τους νέους να μεταναστεύουν όλο και περισσότερο για να βρουν δουλειά σε άλλες χώρες και ηπείρους ακόμη, η Ε.Ε. αδιαφορεί προκλητικά και έχει ως αποκλειστική προτεραιότητα τις τράπεζες !

Επιτέλους, η Ε.Ε. θα πρέπει να προσεγγίσει τη νέα γενιά και να στηρίξει τουλάχιστον την προσπάθειά της για την κοινωνική και επαγγελματική της ενσωμάτωση στην Ευρώπη μέσω του προγράμματος Erasmus. Η παιδευτική διαδικασία για το μέλλον των νέων δεν είναι θέμα απλά οικονομικό, είναι κυρίως πολιτικό και για το λόγο αυτό δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται με στενά οικονομικά κριτήρια αλλά πρέπει να αποτελεί «προτεραιότητα πολιτικής» για τους ευρωπαίους ηγέτες.

Όλοι οι νέοι στην Ευρώπη πρέπει να έχουν δικαίωμα στην κινητικότητα και, παράλληλα, η Ευρώπη οφείλει να θεωρήσει θεμελιώδη υποχρέωσή της να τους στηρίζει και να μην τους απογοητεύει. Συμπερασματικά, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ιεραρχήσει σωστά τις προτεραιότητές της θα παραμείνει «Ένωση Νομισμάτων», και η παραβίαση του οράματος για μια «Ένωση Λαών και Πολιτισμών», όπως αποδεικνύεται πλέον σήμερα, είναι μέγα λάθος!

*Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, είναι διευθύντρια των Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τ.Ειδική Γραμματέας ΥΠΕΠΘ