Βρυξέλλες: Απολύτως θεμιτό δικαίωμα της Ελλάδας το να θέλει να βγει από το μνημόνιο

Οι Βρυξέλλες δεν είναι αντίθετες με τις φοροελαφρύνσεις, αντίθετα εκτιμούν ότι θα βοηθήσουν την οικονομία, ενώ θα αλλάξουν και το κλίμα απαισιοδοξίας

Η απόφαση για έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο μέχρι το τέλος του έτους, που δημοσιοποίησε ο πρωθυπουργός στο Βερολίνο ενώπιον της καγκελαρίου Μέρκελ, σηματοδοτεί και την έναρξη της τελικής συζήτησης σε επίπεδο ευρωζώνης, η οποία θα ξεκινήσει σε επίπεδο τρόικας την προσεχή βδομάδα και θα ολοκληρωθεί από τους υπουργούς Οικονομικών μέσα στο επόμενο τρίμηνο.
Στην έδρα της Κομισιόν, στις Βρυξέλλες, αποφεύγουν επιμελώς οποιαδήποτε δημόσια τοποθέτηση επί της εξαγγελίας του κ. Σαμαρά, ακολουθώντας την ίδια στάση με την Ανγκελα Μέρκελ. Κι αυτό για λόγους που έχουν να κάνουν με την τήρηση των διαδικασιών, που ακολουθούνται τόσο για την είσοδο μιας χώρας σε Μνημόνιο όσο και κατά την έξοδο.
Ισχυρισμοί που ακούστηκαν στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους οποίους η καγκελάριος δεν στήριξε όσο θα έπρεπε τον πρωθυπουργό, δείχνουν άγνοια της κοινοτικής πραγματικότητας. Πώς θα μπορούσε η καγκελάριος, η Κομισιόν ή οποιαδήποτε κυβέρνηση χώρας της ευρωζώνης να βγει δημόσια και να υποστηρίξει την έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο από τη στιγμή που δεν έχει καν αρχίσει η αξιολόγηση της τρόικας που θα κρίνει τα πάντα; Ειδικά οι Γερμανοί που θεωρούνται τυπολάτρες δεν θα παρέκαμπταν ποτέ τις διαδικασίες, ούτε θα αγνοούσαν τις αρμοδιότητες του κάθε οργάνου.
Οπως επισημαίνουν στη βελγική πρωτεύουσα, η επιθυμία μιας χώρας να βγει από το πρόγραμμα είναι ένα απόλυτα θεμιτό δικαίωμά της, γιατί εκτός των άλλων αποδεικνύει και τη βούληση να σταθεί πλέον μόνη στα πόδια της. Το ίδιο έκαναν άλλωστε πριν από την Ελλάδα η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, οι οποίες μάλιστα αρνήθηκαν παρά την επιμονή της Κομισιόν και των εταίρων και οποιοδήποτε «μαξιλάρι» ασφαλείας, δηλαδή την ύπαρξη ανοικτής πιστωτικής γραμμής σε περίπτωση που κάτι θα πήγαινε στραβά.
Είναι προφανές ότι εάν η κυβέρνηση θέλει μια φορά να βγει από το Μνημόνιο, οι εταίροι το θέλουν πολύ περισσότερο. Κι αυτό γιατί μια παράταση του σημερινού προγράμματος ή ένα τρίτο πρόγραμμα συνεπάγεται πρόσθετη στήριξη αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ και το να δανείζουν μέσα στη σημερινή κρίση χώρες όπως η Ελλάδα έχει εσωτερικό πολιτικό κόστος για πολλές κυβερνήσεις, σε μια περίοδο που τα ακραία αντιευρωπαϊκά κόμματα εμφανίζονται ιδιαίτερα ενισχυμένα.
Ωστόσο, αυτό που επισημαίνουν είναι ότι η περίπτωση της χώρας μας, από την οποία ξεκίνησε άλλωστε και η κρίση, θέλει ιδιαίτερη προσοχή και πολύ καλή προετοιμασία των αποφάσεων που θα πρέπει να ληφθούν.
Η Ελλάδα χρειάζεται αποφάσεις σε εσωτερικό επίπεδο που θα τονώσουν την ανάπτυξη, αλλά και σε επίπεδο ευρωζώνης, ώστε να εκλείψουν και οι ανησυχίες των αγορών και των επενδυτών.
Σε εσωτερικό επίπεδο οι Βρυξέλλες δεν είναι αντίθετες με τις φοροελαφρύνσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση, αντίθετα εκτιμούν ότι θα βοηθήσουν την οικονομία, ενώ θα αλλάξουν και το κλίμα απαισιοδοξίας το οποίο είναι διάχυτο στους πολίτες. Ομως, από την άλλη, υπογραμμίζουν ότι αυτό θα πρέπει να γίνει με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην υπάρξει δημοσιονομικός εκτροχιασμός, γιατί το νοικοκύρεμα στα δημοσιονομικά είναι σήμερα το μεγαλύτερο επίτευγμα της κυβέρνησης, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σήμερα η χώρα μας έχει μια από τις καλύτερες επιδόσεις στην Ε.Ε.

Επόμενα βήματα χρέος και χρηματοδότηση

Από την πλευρά τους οι εταίροι και η νέα Κομισιόν του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πρέπει να βάλουν «πλάτη» παίρνοντας με τη βοήθεια των κοινοτικών κονδυλίων, αλλά και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, τις αποφάσεις εκείνες που θα επιτρέψουν τη χρηματοδότηση του «ελληνικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων». Το σχέδιο αυτό είναι ένα δικό μας αναπτυξιακό μνημόνιο, που θα αποφασίσουμε και θα υλοποιήσουμε μόνοι μας, χωρίς τα ψυχοδράματα της τρόικας. Δεν θα περιλαμβάνει δημοσιονομικά μέτρα, αλλά μεταρρυθμίσεις με στόχο την ανάπτυξη.
Οι εταίροι θα πρέπει επίσης να τηρήσουν τη δέσμευσή τους για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, που θεωρείται και η σπουδαιότερη απόφαση γιατί θα διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, κάτι που περιμένουν οι αγορές και οι υποψήφιοι ξένοι επενδυτές. Το χρέος δεν χρειάζεται ονομαστικό «κούρεμα» για να γίνει βιώσιμο, άλλωστε κάτι τέτοιο είναι αδύνατο πολιτικά για τους εταίρους. Δεν είναι και ηθικό να ζητήσουμε, για παράδειγμα, από τους Πορτογάλους που μας δάνεισαν 3 δισ. ευρώ το 2010, να «κουρέψουν» ένα μέρος των δανείων. Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και η μείωση των επιτοκίων ή η μετατροπή τους σε σταθερά και σε πολύ χαμηλό επίπεδο είναι σε βάθος χρόνου ένα «κούρεμα» γιατί μειώνει δραστικά το κόστος εξυπηρέτησης, ενώ ο πληθωρισμός το απομειώνει και σε ονομαστικές τιμές.
Μόνο με τις παραπάνω αποφάσεις η Ελλάδα θα μπορέσει βγαίνοντας από το Μνημόνιο να σταθεί μόνη της στα πόδια της και να αναζητήσει δανεισμό από τις αγορές με λογικό κόστος. Διαφορετικά, η έξοδός μας όχι μόνο δεν θα έχει διάρκεια, αλλά θα αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη και για τους εταίρους, γιατί ναι μεν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία βγήκαν από τα Μνημόνια, ναι μεν η Ιταλία και η Ισπανία δανείζονται σήμερα με επιτόκια 2-3%, όμως και οι οικονομίες τους είναι ακόμη πολύ εύθραυστες και δεν θα αντέξουν μια νέα ελληνική κρίση. Οι εταίροι μας γνωρίζουν ότι η λήψη των παραπάνω αποφάσεων είναι μονόδρομος και αυτό είναι ο καλύτερος σύμμαχός μας...

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΛΟΣ
BΡΥΞΕΛΛΕΣ

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής