Βρίσκουν και τα κάνουν

Δεν φταίει η Μέρκελ, ούτε ο Σόιμπλε, ούτε οι τρεις ηγεμονίσκοι της τρόικας για τα χάλια μας, που προσπαθεί να συμμαζέψει ο Σαμαράς. Το να ρίχνουμε το φταίξιμό μας στις πλάτες άλλων είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό μας. Φταίνε όλοι οι άλλοι, ποτέ εμείς. Πόσος χρόνος θα χρειαστεί να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, να διορθωθούν οι παραδοσιακές συνήθειες του φοροκλεπτικού μας παρελθόντος, ο ωχαδελφισμός για τις ευθύνες μας, η αποφυγή των καθηκόντων μας, η μαγκιά της αρπαχτής και το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε…» δεν ξέρω. Ισως και δυο γενιές. Πάντως, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο η ίδια κατάσταση, που μας εντάσσει σε τριτοκοσμική χώρα.
Πόσο θα ανέχεται η κυβέρνηση, οι αρμόδιοι υπουργοί, τα πάσης φύσεως όργανα τον εξευτελισμό και τις διώξεις που υφίστανται οι ελεγκτές του ΣΔΟΕ προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους; Και το φαινόμενο δεν περιορίζεται στην Κρήτη, που τέτοιου είδους συμπεριφορές θεωρούνται «παλληκαριά» και όχι κακομοιριά και «των ζουλού αντίσταση» αλλά τείνει να απλωθεί: Πότε στη Χαλκιδική, πότε στη Χαλκίδα, πότε στην Καλαμάτα. Κι αυτό γιατί όλοι οι φοροφυγάδες, από πείρα, γνωρίζουν ότι το «θαύμα» στην Ελλάδα κρατάει τρεις μέρες κι επομένως και οι ελέγχοντες θα εξαφανιστούν την τέταρτη...
Αλλά δεν φταίνε ούτε οι ελέγχοντες που κάνουν τη δουλειά τους, ούτε και οι ελεγχόμενοι που δεν κάνουν τη δική τους. Φταίει το κράτος που δεν έχει συνοδέψει τη διοικητική απόφαση των ελέγχων με μέτρα τόσον αυστηρά, που να μην τολμά να τα παραβεί κανείς. Ξέρετε πόσο κοστίζει στον καταστηματάρχη που θα ανοίξει το «σφραγισμένο» μαγαζί του και θα δουλέψει το ίδιο βράδυ; Δυο χιλιάδες ευρώ και το πενηντάρι που πληρώνει στον «αυτοφωρατζή», που θα εμφανιστεί στην αστυνομία «ως υπεύθυνος του καταστήματος», ώσπου να περάσει το αυτόφωρο για τον πραγματικό ιδιοκτήτη της επιχείρησης. Αν οι δυο χιλιάδες πρόστιμο ήταν είκοσι χιλιάδες και ο «αυτοφωρατζής» δικαζόταν με τρεις μήνες φυλάκιση αλλά μη εξαγοράσιμη για εξαπάτηση του Δημοσίου, ποιος θα τολμούσε να παραβεί τις αποφάσεις; Κι αν στο ίδιο μαγαζί βεβαιωνόταν για δεύτερη φορά η φοροκλοπή και το κράτος αφαιρούσε την άδεια της λειτουργίας του, ποιος θα τολμούσε να μην κόψει απόδειξη; Ή αν και ο συγκατανεύων στο να μην κοπεί απόδειξη, υφίστατο κάποια ποινή, π.χ. την καταβολή των χρημάτων για τα οποία δεν ζήτησε απόδειξη επί πέντε, ποιος θα συμμετείχε στο «πάρτι της φοροκλοπής»; Κανείς.
Οσο, λοιπόν, το κράτος δεν αποφασίζει να επιβάλλει μέτρα που να έχουν παιδευτικό χαρακτήρα, όσο το κράτος πατάει με το ένα πόδι στη βάρκα και με το άλλο ζυγιάζεται στη στεριά, όσο δεν δείχνει αποφασισμένο να τελειώνει με τη φοροκλοπή μια για πάντα, η χυδαία εκδίωξη των ελεγκτών του ΣΔΟΕ θα αποτελεί τίτλο τιμής για τους «μάγκες» που δεν τολμά να τους «πατήσει» κανένα τρένο!