Νερό στο μύλο του φασισμού

Ο εργάτης της ΛΑΡΚΟ, οι εργαζόμενοι στις δυο πολεμικές βιομηχανίες δεν ευθύνονται για την τραγική κατάσταση των εταιριών τους. Χρόνια κακοδιαχείρισης. Χρόνια σπατάλης και αδιαφάνειας στη διαχείριση των οικονομικών των εταιριών. Χρόνια κομματικής εκμετάλλευσης. Χρόνια ατελείωτα βολέματος «ημετέρων», που ήθελαν θέσεις στο Δημόσιο, για να είναι ασφαλείς στην καταβολή του μισθού και των πλασματικών υπερωριών. Κανείς δεν ασχολήθηκε για τη σύνταξη ενός συγκροτημένου προγράμματος σε βάθος χρόνου και σε συστηματική έρευνα που θα εξασφάλιζε ίδιους πόρους. Οι τρεις εταιρίες επιβαρύνουν το φορολογούμενο με δυσβάσταχτο πλέον κόστος. Τέτοιο που κανείς δεν μπορεί να εισηγηθεί να περάσει στο φορολογούμενο για να κρατηθούν ανοικτές ανεξάρτητα από ό,τι λέει η τρόικα. Η ΛΑΡΚΟ βγάζει νικέλιο, που η τιμή του είναι τόσο χαμηλή που δεν μπορεί να καλύψει όχι τις δαπάνες λειτουργίας της αλλά ούτε το κόστος των πάγιων υποχρεώσεών της. Οι δυο πολεμικές βιομηχανίες δεν μπόρεσαν να σταθούν με το να παράγουν… φυσίγγια, ενώ η εξαγωγική τους πολιτική απέβη μοιραία, αφού δεν γύρισαν έσοδα στα ταμεία τους.
Είναι βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι στις τρεις κρατικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση, όπως κι ένα εκατομμύριο Πολίτες που βρέθηκαν στο δρόμο από τις βιοτεχνίες, από τις μικρομεσαίες ή οικογενειακές επιχειρήσεις, από εταιρίες που έκλεισαν καθώς δεν άντεξαν στη συσσώρευση των χρεών και των τραπεζικών δανείων, καθώς γονάτισε η αγορά. Παρ’ όλα αυτά θα έλεγε κανείς ότι μέσα στη γενική ανασύνταξη και αναδιοργάνωση του κράτους και πάλι οι δημόσιοι υπάλληλοι μάλλον βρίσκονται σε ασφαλέστερη θέση από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που τσάκισε η κρίση.
Ωστόσο, καμία απόγνωση, κανένα «δίκιο του εργάτη», καμία σκληρή απόλυση δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτά που είδαμε τις τελευταίες μέρες και μας θύμισαν τον τραυματισμό του Κωστή Χατζηδάκη, στη Βουκουρεστίου. Οταν προπηλακίζονται πολιτικοί και γίνονται αποδέκτες ακατανόμαστων ύβρεων και θεωρείται «μαγκιά» η εκτόξευση νερών ή καφέδων το πράγμα ξεφεύγει. Και μάλιστα επικίνδυνα. Ας θυμηθούμε: Ενα από τα πράγματα που συνέβησαν στη Γερμανία πριν αναλάβει ο Χίτλερ ήταν η συστηματική γελοιοποίηση του πολιτικού συστήματος και συνακόλουθα η έκτροπη συμπεριφορά μελανοχιτώνων κατά του πολιτικού κόσμου και της άρχουσας τάξης. Οποιος παρακολούθησε τις τελετές των χρυσαυγιτών σε ύφος Κου Κλουξ Κλαν στο μνημείο των Θερμοπυλών, δεν μπορεί παρά να μην ένιωσε ότι ο κίνδυνος που ελλοχεύει δεν είναι στη φαντασία μας. Είναι εδώ. Υβριστικός. Απειλητικός. Αυθαίρετος. Προκλητικός. Υπουλος. Διαβρωτικός.
Μόνιμοι στόχοι προπηλακισμού είναι οι «ξένοι». Προστέθηκαν τώρα οι πολιτικοί. Εύκολος στόχος. Αύριο θα έρθει η διαπόμπευση των επωνύμων και μεθαύριο θα ακολουθήσουν απλοί άνθρωποι που δεν θα συμφωνούν με τις ιδέες που θέλουν να επιβάλουν οι σκοτεινές δυνάμεις. Ο προπηλακισμός των πολιτικών, των επωνύμων, των Πολιτών δεν είναι «κτύπημα στο σύστημα». Είναι ορμητικό νερό για να γυρίσει ο μύλος του φασισμού. Αυτό θέλουμε;