Ιταλία: Πέθανε σε ηλικία 94 ετών ο Τζούλιο Αντρεότι

Σύμφωνα με το ιταλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο 'Ανσα, ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός Τζούλιο Αντρεότι, απεβίωσε σήμερα στην Ρώμη σε ηλικία 94 ετών..

Ο Τζούλιο Αντρεότι (Giulio Andreotti) γεννήθηκε στη Ρώμη στις 14 Ιανουαρίου του 1919.

Ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ιταλίας τρεις φορές (1972-73, 1976-79, 1989-92), κατηγορήθηκε ότι συνεργάστηκε με τη Μαφία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για το λόγο αυτό, όμως κατόπιν αθωώθηκε.

Στην Ιταλία αποκαλείται συχνά Divo Giulio (από το λατινικό Divus Iulius, θεϊκός Ιούλιος, επίθετο που αποδιδόταν στον Ιούλιο Καίσαρα), λόγω της σπουδαιότητας της παρουσίας του στα μεταπολεμικά πολιτικά πράγματα της Ιταλίας.

Ο Αντρεότι παρέμεινε στην ενεργό πολιτική επί πενήντα δυο χρόνια, από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι το 1992.

Ιστορικό στέλεχος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, ως υπουργός Εξωτερικών, χαρακτηρίσθηκε από έντονη φιλοαραβική στάση, σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις του μεσανατολικού.

Είχε αναλάβει για πρώτη φορά πρωθυπουργός το 1973 και για τους Ιταλούς, και όχι μόνο, συμβόλιζε τον κατ' εξοχήν «ανοξείδωτο» πολιτικό για την μακρά παραμονή του στην πολιτική σκηνή. Μια από τις γνωστότερες ρήσεις του ήταν ότι «η εξουσία φθείρει, τελικά, όποιον δεν την διαθέτει».

Κατά την δεκαετία του εβδομήντα δέχθηκε σειρά κριτικών για το ότι, σύμφωνα με αναλυτές, δεν εξήντλησε όλα τα περιθώρια διαπραγμάτευσης με στόχο την απελευθέρωση του χριστιανοδημοκράτη γραμματέα 'Αλντο Μόρο, ο οποίος απήχθη και στην συνέχεια δολοφονήθηκε, το 1978, από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.

Είκοσι χρόνια αργότερα κατηγορήθηκε για συνέργεια με την μαφία της Σικελίας, για οργανική σχέση με την Κόζα Νόστρα του αρχινονού Τοτό Ριίνα. Οι κατηγορίες, όμως, δεν αποδείχθηκαν ποτέ και δεν οδήγησαν σε καταδίκη του Ιταλού ισόβιου γερουσιαστή.

Στενός φίλος, μεταξύ άλλων, του Χέλμουτ Κολ και του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Αντρεότι είχε ταχθεί κατά της επανένωσης των δυο Γερμανιών, «δεδομένων των ιστορικών προηγούμενων», προκαλώντας σειρά πολεμικών.

Ο Τζούλιο Αντρεότι ήταν ο κύριος εκπρόσωπος της πολιτικής ως «τέχνης του εφικτού», μιας ατάραχης, φαινομενικά, αντιμετώπισης και των πιο δύσκολων και κρίσιμων περιστάσεων, σε συνεχή αναζήτηση του συμβιβασμού και της πολιτικής συναίνεσης.