Γουέστερν - φουστανέλα

Η είδηση είχε κάνει το γύρο του ελληνικού Τύπου, είχε περάσει κι από τους διαδικτυακούς ιστότοπους, το είχαμε θεωρήσει κι αυτό δεδομένο. Πως στην παραλία της Καλογριάς, ο Δήμος Δυτικής Μάνης είχε ψηφίσει νόμο δημοτικό που απαγόρευε πλέον τις ρακέτες στην παραλία αυτή. Το μέτρο είχε χαιρετιστεί μετ’ επαίνων, για την πρωτοβουλία του δήμου να θελήσει να προστατέψει τους λουόμενους από μια ενοχλητική συνήθεια των γύρω τους. Ο δήμος μπορεί να φρόντισε, το μέτρο μπορεί να πέρασε αλλά… είχε την ίδια τύχη με πολλούς άλλους νόμους που πέρασαν και δεν εφαρμόστηκαν.

Ετσι λοιπόν τις προάλλες, βρέθηκα στην όμορφη κι αγαπημένη παραλία της Καλογριάς με την ψιλή άμμο, το δροσερό νερό με τα «υπόγεια» ρεύματα που συγκεντρώνονται εκεί και το διαπερνούν, τα υπέροχα κεντράκια και καφέ κι… έπεσα πάνω στις ρακέτες. Ακριβώς όπως και πέρσι, όπως όλες τις φορές που βρέθηκα σε τούτη την παραλία. Το αστείο είναι πως οι ντόπιοι φίλοι που με συνόδεψαν δεν είχαν ξαναπάει φέτος στην εν λόγω παραλία μια κι είναι οπαδοί της πέτρας και προτιμούν τον «Φονέα», λίγο παρακάτω, ωστόσο περηφανεύονταν για την πρωτοβουλία του δήμου. Αμ δε! Οσο εφαρμόστηκε ο αντικαπνιστικός νόμος άλλο τόσο εφαρμόστηκε κι ο νόμος ο δημοτικός για τη ρακέτα. Τα έχασαν κι οι φίλοι, τα έχασα κι εγώ.

Ομως για να υπάρχει νόμος δεν φτάνει να ψηφίζεται, πρέπει και να εφαρμόζεται. Το συγκεκριμένο νόμο της συγκεκριμένης περιοχής ποιος να τον εφαρμόσει τώρα που καταργήθηκε κι η Δημοτική Αστυνομία. Και δεν είναι μόνο η Δημοτική, μα γενικώς με τις συγχωνεύσεις που γίνονται, τούτη την ώρα, όπως μου έλεγαν εκεί, Αστυνομία στα χωριά και γύρω από αυτά της Δυτικής Μάνης δεν υπάρχει, όλα τα τμήματα είχαν ξηλωθεί και μεταφερθεί στην Καρδαμύλη αλλά με τα νέα μέτρα, φεύγει κι από την Καρδαμύλη το «συγκεντρωτικό» αστυνομικό τμήμα που υπήρχε και μεταφέρεται στην Καλαμάτα…

«Κι αν συμβεί τίποτε, ο μη γένοιτο;», ρώτησα τους μπαρμπάδες στο καφενείο ενός ορεινού χωριού. «Θα πρέπει να περιμένουμε να έρθει αστυνομικός από την Καλαμάτα», δηλαδή καμιά ώρα, αν ξεκινήσει αμέσως και δεν είναι νύχτα ώστε να τα βγάλει πέρα με τις στροφές. Ειδάλλως;… «Ε, έχουμε και καραμπίνες» μου είπε κάποιος άλλος. Η ώρα για το ελληνικό γουέστερν πλησιάζει. Κρίμα που δεν υπάρχει ελληνικός κινηματογράφος να το καταγράψει…