Γιατί λέμε "όχι" σε νέο δανεισμό

Η εκτίμηση που διατυπώνει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο διακεκριμένος Γερμανός οικονομολόγος και μέλος της επιτροπής «σοφών» που συμβουλεύει την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ για οικονομικά θέματα, καθηγητής Πέτερ Μπόφινγκερ, σύμφωνα με την οποία η στάση των διεθνών αγορών κεφαλαίου θα καθορίσει το κατά πόσο η Ελλάδα θα χρειαστεί τρίτη δανειακή στήριξη από τους εταίρους της, αποτυπώνει με ρεαλιστικό τρόπο ένα κρίσιμο στοίχημα για την ελληνική κυβέρνηση.

Ηδη, τόσο η επιτυχημένη προσπάθεια του Ελληνικού Δημοσίου να προχωρήσει τον περασμένο Απρίλιο στην έκδοση ομολόγου όσο και ο δανεισμός ελληνικών τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, που προσελκύουν το ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον των ξένων, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η χώρα μας έχει ανακτήσει τη διεθνή αξιοπιστία της και σταδιακά κερδίζει ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη των αγορών, όχι πια σε συμβολικό, αλλά και σε ουσιαστικό επίπεδο.

Αυτό, με άλλα λόγια, σημαίνει ότι διευκολύνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά για την οριστική απεξάρτηση της χώρας από το Μνημόνιο και την τρόικα και δημιουργούνται βάσιμες προσδοκίες ότι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε ένα νέο δανεισμό από τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ, ο οποίος πλέον δεν είναι αναγκαίος.

Είναι σαφές ότι η ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σε συνδυασμό με την εισροή νέων επενδυτικών κεφαλαίων στη χώρα μας, διαμορφώνει τις κατάλληλες συνθήκες για την αποκατάσταση της ρευστότητας στην εγχώρια αγορά και το άνοιγμα της στρόφιγγας για τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών προκειμένου να κινηθεί η πραγματική οικονομία και να ανακουφιστεί η κοινωνία.

Βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας, και όχι απλώς προαπαιτούμενο για την τρόικα, είναι η προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών που θα καταργήσουν τη γραφειοκρατία, θα μειώσουν δραστικά τη φορολογία και θα διαμορφώσουν ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί η επιχειρηματικότητα και θα δημιουργηθούν οι απαιτούμενες νέες θέσεις εργασίας.

Αν το πρόβλημα της διευθέτησης του δημόσιου χρέους προκειμένου να καταστεί βιώσιμο αποτελεί κρίσιμο ζήτημα διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές, η προώθηση των μεταρρυθμίσεων βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της κυβέρνησης, η οποία θα πρέπει να δείξει και στην πράξη ότι διαθέτει σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση.