Δεν είναι ούτε χαζός, ούτε τρελός ο Τόμσεν…

Ο Π. Τόμσεν προφανώς δεν έχει «IQ… ραδικιού» για να προτείνει αντί να δοθούν επιδόματα θέρμανσης, να… μονωθούν τα σπίτια των «κρυουλιάρηδων» Ελλήνων. Συνεχίζει, όπως όλη η τρόικα, τον χαβά του, μέχρι νεωτέρας. Δηλαδή μέχρι η Μέρκελ και ο Γκάμπριελ να τα μοιράσουν όλα, υπουργεία και προγράμματα και να σχηματίσουν λεπτομερώς τον νέο μεγάλο συνασπισμό…
Ο Π. Τόμσεν επίσης δεν είναι σχιζοφρενής, ώστε τη μια εβδομάδα σχεδόν να βάζει τα στήθη του… μπροστά για να μη ληφθούν νέα μέτρα και την επόμενη να καταχερίζει τον Γ. Στουρνάρα, γιατί μερικές δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων θα μπορέσουν(;) να πάρουν 100-150 ευρώ για πετρέλαιο…
Ομως και ο Π. Τόμσεν και ο Μ. Μορς και ο Κ. Μαζούχ, όπως και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι ξέρουν ότι οποιοσδήποτε πρωθυπουργός μιας χώρας σε κρίση θα προτιμούσε η όποια τελική λύση δοθεί, να δοθεί έχοντας την Προεδρία της Ε.Ε. Τύχη αγαθή έφερε τον κρίσιμο Απρίλιο του 2014 -που είναι η καταληκτική ημερομηνία για την οριστική διευθέτηση του ελληνικού χρέους, εφόσον έχει επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα- να είναι περί το μέσον της ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε. Κάπου εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά, ότι ενδεχομένως οι τελικές συζητήσεις πρέπει να γίνουν ΜΕΤΑ τις ευρωεκλογές, δηλαδή έχοντας λήξει η ελληνική Προεδρία…
Τα «επιχειρήματα» αρκετά, αλλά στον πυρήνα τους γελοία. Από την έλλειψη επαρκούς χρόνου, μέχρι τον κίνδυνο ενίσχυσης των… άκρων στις ευρωεκλογές, αν υπάρξει και νέα διάσωση της Ελλάδας. Αστεία επιχειρήματα, αμήχανων και κουτοπόνηρων ανθρώπων. Οι οποίοι επιδιώκουν εμφανώς πια ο τελικός να γίνει «εκτός έδρας» για την Ελλάδα και να «ολοκληρωθούν» κατά το δυνατόν οι αποκρατικοποιήσεις σε καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό όμως που γνωρίζουν οι δανειστές μας, το γνωρίζουν και η ελληνική κυβέρνηση και ο Α. Σαμαράς. Ο οποίος σε αντίθεση με τους προκατόχους του (Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμο) φαίνεται αποφασισμένος να παίξει το τελευταίο του χαρτί. Και να το παίξει καλά.
Αυτό έχει γίνει γνωστό και στους δανειστές της χώρας, οι οποίοι είναι ουσιαστικά αυτοί που έχουν προκαλέσει τη σκλήρυνση της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης. Με τα όσα ανεκδιήγητα βάζουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ή με τα όσα βλακώδη «επιχειρήματα» ανακαλύπτουν προσπαθώντας να ροκανίσουν χρόνο, ώστε το κρίσιμο ντέρμπι να παιχτεί εκτός ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε.
Ολα δείχνουν ότι ένας έντιμος συμβιβασμός παραμένει στο τέλος η πιο πιθανή εκδοχή. Αλλωστε η ιστορία της Ε.Ε. είναι ένα άθροισμα συμβιβασμών, άλλοτε έντιμων, άλλοτε λιγότερο έντιμων και κάποτε ανέντιμων. Ομως μέχρι να επιτευχθεί αυτός ο συμβιβασμός, είναι προφανές ότι θα υπάρξουν πολλές δύσκολες στιγμές, περισσότεροι εκβιασμοί κι ακόμα περισσότερες απειλές. Το κρίσιμο ερώτημα ωστόσο είναι αν στο τέλος ο συμβιβασμός που θα επιτευχθεί θα είναι πραγματικά έντιμος…