Ανασχηματισμός: Ο επικεφαλής του ΥΠ.ΟΙΚ. πρέπει να ασκεί πολιτική

Ο επικεφαλής των δημοσίων εσόδων δεν πρέπει να είναι ένας απλός φοροεισπράχτορας, ούτε ένας ακόμη τεχνοκράτης, αλλά να ασκεί πολιτικές

Η αντικατάσταση του Χάρη Θεοχάρη από τη θέση του γενικού γραμματέα Εσόδων μπορεί να επισκιάσει τον επικείμενο ανασχηματισμό γιατί σηματοδοτεί την προσπάθεια της κυβέρνησης να εγκαταλείψει τη φορομπηχτική πολιτική των τελευταίων ετών.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έφταιγε ο κ. Θεοχάρης για τους νόμους που ψηφίστηκαν και με τους οποίους επιβλήθηκαν φόροι σε ακίνητα ή εισοδήματα. Ούτε ήταν ο γενικός γραμματέας αυτός που εισηγήθηκε την καθιέρωση ρυθμίσεων χρεών που έμειναν ανεφάρμοστες λόγω των αυστηρών όρων ένταξης. Αλλά ο ίδιος ήταν το «πρόσωπο» στο οποίο κατέληγε η γραφειοκρατία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και η οποία γεννούσε απίθανα πρωτοσέλιδα εφημερίδων για «φόρους ακόμη και στα κοτέτσια» ή για εγκυκλίους που προέβλεπαν «πρόστιμα 1.000 ευρώ για μία ημέρα καθυστέρησης στην υποβολή ΦΠΑ».

Ο κ. Θεοχάρης μπορεί να πιστωθεί τη μετατροπή της Γραμματείας του Taxis σε μια σύγχρονη ηλεκτρονική υπηρεσία, όπου όλοι πλέον οι φορολογούμενοι υποβάλλουν τις δηλώσεις τους μέσω Διαδικτύου. Ομως, από την άλλη πλευρά, η απειρία του σε θέματα φορολογίας τον οδήγησε γρήγορα σε εσφαλμένες κινήσεις που είχαν όχι μόνο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση αλλά και οικονομικό για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Το πρόβλημα με τον κάθε κ. Θεοχάρη ξεκινά από τις προδιαγραφές της θέσης του. Ο επικεφαλής των Δημοσίων Εσόδων δεν πρέπει να είναι ένας απλός φοροεισπράκτορας ούτε ένας ακόμη τεχνοκράτης, αλλά να ασκεί πολιτικές προκειμένου να γεμίζει τα κρατικά ταμεία. Με άλλα λόγια, πρέπει να συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση πολιτικών κατά της φοροδιαφυγής και όχι απλώς να εκδίδει εγκυκλίους σε εφαρμογή νόμων. Ο αποπεμφθείς γενικός γραμματέας θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί τον περασμένο χρόνο όταν η κυβέρνηση καθόρισε ένα αποτυχημένο σύστημα ρύθμισης χρεών, στο οποίο κανείς οφειλέτης δεν μπορούσε να ενταχθεί εάν πρώτα δεν είχε υποθηκεύσει όλη την ακίνητη περιουσία του. Τότε, όπως πληροφορούμαστε, ο κ. Θεοχάρης είχε διαφωνήσει ριζικά αλλά δεν παραιτήθηκε. Κρίμα, θα είχε αποδείξει την ανεξαρτησία του διαχωρίζοντας τη θέση του από μία εσφαλμένη απόφαση.

Η ουσία είναι ότι ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι έλαβε το μήνυμα της κάλπης των ευρωεκλογών. Επειδή γνωρίζει καλά οικονομικά ξέρει ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν από τους φόρους και όχι από τις φωνές της αντιπολίτευσης. «Στεναχώρησε» την τρόικα αποπέμποντας έναν τεχνοκράτη που μιλούσε τη γλώσσα της αλλά τώρα έχει την ευκαιρία να αναδομήσει την οικονομική του πολιτική ξεκινώντας από ένα πρόσωπο που είχε συνδεθεί με χαράτσια, κατασχετήρια σε μικροεπαγγελματίες και καταθέτες.

Το επόμενο βήμα είναι το σπουδαιότερο. Η κυβέρνηση οφείλει να αξιοποιήσει το ρεύμα υπέρ της ανάπτυξης και κατά της λιτότητας που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται στην Ευρώπη. Το μήνυμα που έστειλε ο Ντράγκι με το μηδενισμό των επιτοκίων χορηγήσεων και την απόφαση για χορήγηση 400 δισ. ευρώ στις τράπεζες του Νότου για την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι ότι η πραγματική οικονομία στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες χρειάζεται τονωτικές ενέσεις για να ξεπεράσει την κρίση ύφεσης και αποπληθωρισμού.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την ελληνική οικονομία. Η μείωση του ελλείμματος από το «φουσκωμένο» 15,7% το 2009 στο 3,1%, πέρυσι, έγινε με βίαιη εσωτερική υποτίμηση, η οποία δεν μπορεί να συνεχισθεί. Με άλλα λόγια, η εγχείρηση επέτυχε αλλά ο ασθενής δεν θα επιβιώσει εάν το νυστέρι της λιτότητας και της υπερφορολόγησης παραμείνει στο σώμα της οικονομίας.

Ο κ. Θεοχάρης έφυγε, απομένει να μπει στην άκρη και η πολιτική των φόρων που έχει γονατίσει επιχειρήσεις και νοικοκυριά.

Πάνος Αμυράς
[email protected]
Διευθυντής

Ελεύθερος Τύπος και Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής