Το ευρωπαϊκό «παζάρι» του Αλέξη Τσίπρα

Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς τον Μάρτιν Σούλτς , ειδικά όταν προδιαγράφεσαι για πρωθυπουργός στη χώρα σου, όποτε γίνουν εκλογές. Για τον Αλέξη Τσίπρα ωστόσο, η συνάντηση αυτή ήταν μια ανακούφιση. Επιτέλους στις Βρυξέλλες άνοιξε μια επίσημη πόρτα. Αυτό που ευχαρίστησε ιδιαίτερα το επιτελείο του Τσίπρα ήταν ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου δεν έκανε εκπτώσεις στους υπαινιγμούς και τα υπονοούμενα για τις αρνήσεις του προέδρου της Ένωσης Ρομπάι και του Επικεφαλής του Eurogroup Γιουνκέρ να δούν τον Τσίπρα. Πιστεύω είπε ο Σούλτς , πως όλοι οι θεσμικοί παράγοντες της ΕΕ θα πρέπει να εμβαθύνουν τις σχέσεις τους στις χώρες-μέλη ενώ χαρακτήρισε αυτονόητες τις συναντήσεις με δημοκρατικά κόμματα.  Βεβαίως όλα αυτά ανήκουν ως ένα βαθμό και στο πλαίσιο της πάγιας αντιπαλότητας των θεσμικών οργάνων της Ένωσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα οι βυζαντινισμοί έχουν καθαρά ευρωπαϊκό χαρακτήρα, αφού Ρομπάι και Μπαρόζο αντιπροσωπεύουν διακυβερνητικούς θεσμούς ενώ ο Σουλτς έναν υπερεθνικό. Πάντως, αυτό που ήθελε από τη συνάντηση ο κ. Τσίπρας το πήρε, η εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απομονωμένος σιγά- σιγά ανήκει στο παρελθόν. Μια συνάντηση με τον πρόεδρο της Κομισιόν, κ. Μανουέλ Μπαρόζο είναι στο πλαίσιο του εφικτού, αν την επιδιώξει.   Ωστόσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει κάποια ανταλλάγματα και έχει υποχωρήσει από πάγιες θέσεις. Η μονομερής καταγγελία έχει χαθεί πολύ πίσω στο χρόνο. Και στις Βρυξέλλες , ο κ. Τσίπρας μίλησε για συμφωνημένη λύση με τους Ευρωπαίους Εταίρους. Πριν από μια εβδομάδα συναντήθηκε με τον Ράιχενμπαχ . Πριν από λίγες μέρες ο Γιάννης Μηλιός δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, να συναντήσει αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ την τρόικα και δεν ήταν τυχαίο ότι ήταν ο κ. Μηλιός που συνόδεψε τον Τσίπρα σε αυτό το ταξίδι. Το παζάρι με τους Ευρωπαίους βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.   Δύο σημεία παραμένουν δύσκολα. Το πρώτο είναι ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιες συνιστώσες αντιδρούν στα ευρωπαϊκά ανοίγματα (ιδιαίτερα έντονη ήταν η γκρίνια για τη συνάντηση με το Ράιχενμπαχ, θεωρόντας ότι έτσι αποριζοσπαστικοποιείται το μήνυμα του κόμματος) , ενώ άλλο θα προτιμούσαν τη ρήξη με την ΕΕ. Αυτή η αντίδραση δεν είναι ισχυρή, ούτε όμως αμελητέα. Το δεύτερο είναι, ότι ως δυνάμει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ως συνομιλητές ισχυρούς παίκτες σε εθνικό επίπεδο, π.χ. κάποιους στη γερμανική και τη γαλλική κυβέρνηση. Από αυτό το σημείο απέχει ακόμα πολύ και οι πόρτες αυτές δεν θα ανοίξουν ούτε σε αυτό το ταξίδι. Θέμης Δαγκλής