Οικολόγοι Πράσινοι: Αφήστε τις νησίδες ήσυχες!

Την αντίθεση τους στην πώληση δημόσιων και ιδιωτικών νησιών δηλώνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι με αφορμή την αλλαγή στη σχετική τροπολογία στην οποία προχώρησε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας . Σύμφωνα με αυτήν, στις δημόσιες νησίδες δε θα μεταβιβάζεται η κυριότητα αλλά θα δίνεται η δυνατότητα μίσθωσης σε υποψήφιους επενδυτές, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει σύμφωνη γνώμη των υπουργών Εθνικής Άμυνας και κατ' επέκταση όλων των γενικών επιτελείων των ενόπλων δυνάμεων αλλά και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Με βάση τη νέα αυτή διατύπωση, δεν θα υφίσταται θέμα απόκτησης εμπράγματων δικαιωμάτων υποψήφιων επενδυτών σε δημόσια νησιά. Ανάμεσα στα συνολικά σαράντα ακατοίκητα νησιά και νησίδες, που έχουν εντοπιστεί από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ( ΤΑΙΠΕΔ ) και θα μπορούσαν να ενοικιασθούν και να αξιοποιηθούν ως τουριστικά θέρετρα βρίσκεται και η Οξιά (ιδιωτικό νησί στο σύμπλεγμα των Εχινάδων κοντά στην Ιθάκη) για την οποία δεν προχώρησε τελικά η συμφωνία για την πώλησή της σε επενδυτές από το Κατάρ. Το ενδιαφέρον τους ατόνησε όταν ενημερώθηκαν πως το κομμάτι του νησιού (10 στρέμματα από τα 4.500) όπου ήθελαν να χτίσουν χαρακτηρίζεται δασικό και δεν θα μπορέσουν να χτίσουν. Στην ίδια μοίρα με την Οξιά , είναι και τα νησιά Τοκμάκια , συστάδα νησιών που βρίσκονται ανατολικά του Μανταμάδου στη Λέσβο, για την περίπτωση των οποίων οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε αναφερθεί από τις 22 Ιανουαρίου. Σχετικά με την απόσυρση του ενδιαφέροντος των επενδυτών από το Κατάρ για τη νησίδα Οξιά, ο Περιφερειακός Σύμβουλος της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας Κώστας Παπακωνσταντίνου (δεξιά) δήλωσε: «Πέρσι είχαμε θέσει το απλό ερώτημα “Γνωρίζουν οι Άραβες αγοραστές ότι η Οξιά αποτελεί περιοχή Προστασίας της Φύσης του Εθνικού Πάρκου Μεσολογγίου – Αιτωλικού;” Τώρα πήραμε την απάντηση: Δεν το ήξεραν. Και, ως λογικοί άνθρωποι, όταν το έμαθαν αποτραβήχτηκαν. Αν αυτά τα νησιά ήσαν καλά για επενδύσεις, θα είχαν ήδη γίνει επενδύσεις. Όσα ήσαν κατάλληλα, όπως ο Σκορπιός και η γειτονική του Μαδουρή, έχουν ‘αξιοποιηθεί’ προ πολλού. Τα άλλα ιδιωτικά νησιά είναι άχρηστα για ‘αξιοποίηση’. Ανεμοδαρμένα, χωρίς λιμάνι, χωρίς παραλίες, χωρίς χώμα, χωρίς νερό, έχουν τεράστια οικολογική αξία, αλλά ελάχιστη δυνατότητα “εκμετάλλευσης”. Φυσικά, αν δώσομε “Γη και Ύδωρ”, αν αγνοήσουμε κάθε περιορισμό, αν εκποιήσουμε κάθε κοινωνικό, πολιτιστικό, ιστορικό, περιβαλλοντικό και οποιοδήποτε άλλο ενδιαφέρον που έχουν οι νησίδες για τη χώρα αυτή, τότε μπορεί και η πιο ασύμφορη επένδυση να έχει κάποιο οριακό ενδιαφέρον για ένα τυχοδιώκτη επενδυτή. Ίσως, βέβαια, αυτό να έχουν στο μυαλό τους εκείνοι που επιμένουν για την με κάθε μέσο εκποίηση των νησίδων».