Ο Νίκος Παππάς έγραψε τη δική του σελίδα στην Ιστορία

Ήταν ένα από τα σύμβολα του αντιδικτατορικού αγώνα . Ήταν από τους πρωτεργάτες του Κινήματος του Ναυτικού που εκδηλώθηκε το 1973 και αποτέλεσε τη σημαντικότερη αντίσταση στη Χούντας μέχρι τότε. Ο Νίκος Παππάς ήταν κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό Βέλος. Όταν το κίνημα προδόθηκε αναζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ιταλία. Από εκεί κατάφερε μεγάλο πλήγμα στο καθεστώς της χούντας. Η ανταρσία του Βέλους έγινε πρωτοσέλιδο από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία. Ο ναύαρχος είχε αρνηθεί κατ'επανάληψη να ασχοληθεί με την πολιτική και να προσχωρήσει σε κόμματα ή να λάβει κυβερνητικά αξιώματα. Μοναδική εξαίρεση ήταν επί κυβερνήσεως Ζολώτα όταν διορίστηκε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας από το Νοέμβριο του 1989 έως τον Απρίλιο του 1990. Το αντιτορπιλικό «Βέλος» και η ιστορία του Ήταν 23 Μαΐου 1973, κι ενώ το αντιτορπιλικό Βέλος συμμετείχε σε νατοϊκή άσκηση αρνήθηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα και υπό την καθοδήγηση του Αντιπλοίαρχου Νικολάου Παππά, αγκυροβόλησε στο Fiumicino της Ιταλίας. Ο Αντιπλοίαρχος Παππάς αναμεμειγμένος σε ομάδα δημοκρατικών αξιωματικών που σχεδίαζε αντιπραξικοπηματική δράση, πίστευε πως εφόσον οι συνάδελφοί του, αντιπραξικοπηματίες αξιωματικοί, είχαν συλληφθεί, δεν υπήρχε ελπίδα για το κίνημα εντός της Ελλάδος. Αποφάσισε να δράσει μόνος ώστε να κινητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη. Συγκέντρωσε το πλήρωμά του και τους ανήγγειλε την απόφασή του η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Ο Παππάς ενημέρωσε τον διοικητή της ναυτικής μοίρας και το διοικητήριο του ΝΑΤΟ σχετικά με τις προθέσεις του, επικαλούμενος την προεισαγωγή της Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ιδρυτική συνθήκη του ΝΑΤΟ) σύμφωνα με την οποία «όλες οι κυβερνήσεις είναι αποφασισμένες να διαφυλάξουν την ελευθερία, την κοινή κληρονομιά και πολιτισμό των υπηκόων τους, πάνω στις αρχές της δημοκρατίας, της ατομικής ελευθερίας και της εξουσίας του νόμο». Στη συνέχεια, το Βέλος εγκατέλειψε τη μοίρα και κατευθύνθηκε προς τη Ρώμη. Αγκυροβόλησε περίπου 3.5 ναυτικά μίλια ανοικτά των ακτών του Fiumicino. Τρεις σημαιοφόροι αποβιβάστηκαν στην ακτή με τη βοήθεια φαλαινοθηρικού και κατευθύνθηκαν στο αεροδρόμιο του Fiumicino. Από εκεί κάλεσαν όλα τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων ενημερώνοντας για την κατάσταση στην Ελλάδα, την παρουσία του καταστροφέα και πως ο καπετάνιος θα έδινε συνέντευξη τύπου την επόμενη ημέρα. Η πράξη προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Ελλάδα. Ο καπετάνιος, έξι αξιωματικοί και είκοσι πέντε υπαξιωματικοί παρέμειναν στο εξωτερικό ως πολιτικοί πρόσφυγες. Ολόκληρο το πλήρωμα επιθυμούσε να ακολουθήσει τον καπετάνιο αλλά συμβουλεύτηκε από τους αξιωματικούς να παραμείνει στο αντιτορπιλικό και να επιστρέψει στην Ελλάδα για να ενημερώσει τις οικογένειες και τους φίλους σχετικά με τα γεγονότα. Ένα μήνα αργότερα το αντιτορπιλικό Βέλος επέστρεψε στην Ελλάδα με αναπληρωματικό πλήρωμα. Έπειτα από την πτώση της χούντας, όλοι οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί επέστρεψαν στην Ελλάδα και στο Ναυτικό. Ο φιλελεύθερος Έλληνας πολιτικός Ευάγγελος Αβέρωφ, επίσης συμμετείχε στην ανταρσία του Βέλους. Ο Κώστας Γκορτζής που έχει γράψει το βιβλίο "Το Βέλος στη καρδιά της Δικτατορίας" είχε γράψει για το ναύαρχο του θρυλικού αντιτορπιλικού: «Ο Νίκος Παππάς έγραψε τη δική του σελίδα στην Ιστορία, διετέλεσε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, υπουργός, τιμήθηκε από την επίσημη Πολιτεία, την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύμη αλλά και από τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντά της. Από τη Μυτιλήνη μέχρι την Πάτρα και από την Κω μέχρι τα Γρεβενά. "Τον ακολούθησα γιατί από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα ένιωσα σιγουριά δίπλα του.Γιατί πάντοτε έλεγε αυτό που εννοούσε και καταλάβαινε αυτό που εννοούσα... Γιατί, παρά τον... συγγενή πρωτογονισμό στη συμπεριφορά και στις εκφράσεις του, ποτέ δεν με πρόσβαλε. Γιατί με μάθαινε να διοικώ διοικούμενος και να διοικούμαι διοικώντας.Γιατί με εμπιστευόταν στα 20 μου χρόνια και μου άφηνε τα περιθώρια να είμαι εγώ.Γιατί στην προοπτική της φυγής του αισθάνθηκα ανασφαλής και απροστάτευτος.Γιατί στην προοπτική της φυγής του αισθάνθηκα υποχρεωμένος να είμαι δίπλα του και να τον προστατεύω. Γιατί μ' έκανε να πιστεύω, στα εικοσιδύο μου χρόνια, ότι το μπορούσα...».