Μια εφημερίδα που μοιάζει με την «Ελευθεροτυπία»

Το πρώτο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών» - το ομολογώ, το περίμενα. Με αγωνία και περιέργεια. Για να δω τι κράτησαν από την «Ελευθεροτυπία» και τι άφησαν πίσω. Την αίσθηση που αποκόμισα από το πρώτο φύλλο επιχειρώ να σκιαγραφήσω στις γραμμές που ακολουθούν. Συμπεράσματα δεν μου επιτρέπεται να βγάλω. Το να βγάζεις συμπεράσματα από το πρώτο φύλλο, είναι κουτό- η εφημερίδα πρέπει να στρώσει- λένε οι παλιότεροι. Δεν χρειάζεται ωστόσο να διεκδικείς το Πούλιτζερ για να διαπιστώσεις ότι αν ο στόχος των συντελεστών της ήταν να θυμίσουν την «Ελευθεροτυπία», το πέτυχαν. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» , στο κασέ της, έμοιαζε πολύ με την «Ελευθεροτυπία» των τελευταίων ημερών. Και στο πρωτοσέλιδο και στις μέσα σελίδες- στα παραπολιτικά για παράδειγμα, ήταν καρμπόν. Αυτό της στοίχισε όμως, την ανυπαρξία μιας νέας πρότασης. Οι συνάδελφοι, δεν τόλμησαν- ηθελημένα πιστεύω. Ενδεχομένως να το κάνουν στη συνέχεια. Εκείνο που δεν μου άρεσε, ήταν η θεματολογία. Το πρωτοσέλιδο («Τα τρία συνεταιράκια») για τους Σαμαρά- Βενιζέλο- Κουβέλη θα μπορούσε να έχει γραφεί από το καλοκαίρι και όχι την προπαραμονή ψήφισης των μέτρων. Και το κυριότερο, τα κείμενα δεν είχαν νεύρο- ζωηράδα, δεν θύμιζαν εφημερίδα που είναι αποφασισμένη να γράψει «άντε στα τσακίδια μαλάκα πλούσιε», αν και αυτή η εφημερίδα θα μπορούσε- όπως μπορούσε η «Ελευθεροτυπία» του Κίτσου και του Φυντανίδη. Ταπεινή γνώμη εκφράζω: τα καλά και ενδιαφέροντα άρθρα δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την απώλεια. Εκ βάθους καρδίας, εύχομαι να πάνε καλά. ΧΡΑΝ