Η Γαλλία είχε μελετήσει το 2011 τις συνέπειες ελληνικής εξόδου από το ευρώ

« Ημερολόγιο της Κρίσης » τιτλοφορείται το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας , Φρανσουά Μπαρουάν στο οποίο γίνεται αναφορά σε μελέτη του υπουργείου τον Νοέμβριο του 2011 για τις συνέπειες που θα είχε για τη Γαλλία μια κατάρρευση της ευρωζώνης που θα συνδεόταν με την εγκατάλειψη του ευρώ από την Ελλάδα , ιδιαίτερα το κόστος για τον τραπεζικό και τον ασφαλιστικό τομέα. Είναι η πρώτη φορά που ένα μέλος της γαλλικής κυβέρνησης εκείνης της περιόδου που αναγνωρίζει την ύπαρξη τέτοιας μελέτης. Στο βιβλίο, το οποίο θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο και αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει το περιοδικό L' Express , το οποίο κυκλοφορεί αύριο o Μπαρουάν αναφέρει: «Εκείνη τη στιγμή, η νέα ευρωπαϊκή συμφωνία για την Ελλάδα, που συνίσταται στην διαγραφή του 50% του χρέους της, βρίσκεται στα πρόθυρα της αποτυχίας, η ΕΕ βρίσκεται σε έναν κυκλώνα, το ευρώ δέχεται επίθεση από όλες τις πλευρές». «Το χειρότερο; Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, ένα αποτέλεσμα διάχυσης, μια θεωρία ντόμινο , η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει ντε φάκτο την έξοδο της Γαλλίας» προσθέτει. Ο πρώην υπουργός εξηγεί ότι είχε συγκεντρώσει τρεις έμπιστους ανθρώπους στο γραφείο του στο Μπερσί, το Νοέμβριο του 2011, σε μια σύνοδο με την ονομασία «Μαύρος Κύκνος», από την οποία «δεν υπάρχει κανένα ίχνος και την οποία θίγω εδώ για πρώτη φορά: υποχρεωτική εχεμύθεια. Δεν θα πρέπει να μιλήσουν γι'αυτήν σε κανέναν, ούτε στα μέσα ενημέρωσης προφανώς, ούτε στο ίδιο τους το περιβάλλον». Ο ίδιος γράφει ακόμα: «Ζητώ από αυτούς τους έμπιστους ανθρώπους να εργαστούν πάνω σε δύο υποθέσεις: το κόστος της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη για τη Γαλλία και δύο είδη απωλειών: αυτές του τομέα τραπεζών-ασφαλειών από την μία πλευρά και αυτές της κατάρρευσης ολόκληρης της ευρωζώνης από την άλλη». «Δεν θα κράταγα καμία σημείωση πάνω στο ζήτημα αυτό. Σκοπίμως. Τα ανακαλώ από μνήμης. (...) Συνίστατο στο να φανταστούμε την πιο ζοφερή υπόθεση της σύγχρονης οικονομικής μας ιστορίας, εξηγεί. Είναι μια συζήτηση χωρίς τεκμήρια. Χωρίς ίχνη» συμπληρώνει. O Mπαρουάν επισημαίνει ότι «ο καθένας ξέρει ότι και μόνον το αντικείμενο της συνόδου, αν γινόταν γνωστό, θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες. Αυτό το ανεπίσημο ραντεβού αφορά ωστόσο μόνον υποθέσεις εργασίας. Θα ήταν ασυνειδησία να μην εξεταστούν».