Αναβλήθηκε πάλι μια σύγκρουση που προαναγγέλλεται από τον Ιούλιο του 2012

Στην πολιτική οι κανόνες είναι απλοί. Όταν ανεβάζεις το θερμόμετρο μια εβδομάδα ολόκληρη πρέπει να κάνεις τη σύγκρουση, αλλιώς τη χάνεις. Αυτό συνέβη στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στον Αλέξη Τσίπρα . Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα, αν συνέβαινε για πρώτη φορά - πάντα μπορεί κανείς να κάνει έναν κακό υπολογισμό. Στον κ. Τσίπρα πάντως δεν συμβαίνει για πρώτη φορά και αυτό δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά. Όσοι δεν θέλουν να κακοκαρδίσουν την Κουμουνδούρου μιλάνε για μια τακτική υπαναχώρηση, ώστε να πέσουν οι τόνοι ως το συνέδριο και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην ζήσει μια δίμηνη περίοδο εσωστρέφειας. Η Κουμουνδούρου κάνει το παγώνι και φοβερίζει την Άρτα: «το λόγο έχουν τώρα τα μέλη του κόμματος», ήταν η ημιεπίσημη διαρροή της πλειοψηφίας, κάτι σαν να λέμε στο συνέδριο θα σας δείξουμε. Αν έχεις τα κότσια να συγκρουστείς όμως, συγκρούεσαι και σε μια Κ.Ε. Αν όχι, το μέγεθος του εκλογικού σώματος είναι αδιάφορο. Το Σάββατο, στην εισαγωγική του ομιλία, ο κ. Τσίπρας εστίασε σε δύο πράγματα: Το ένα ήταν η διάλυση των συνιστωσών, όπου εμφανίστηκε περισσότερο συναινετικός και διαλλακτικός. Το δεύτερο ήταν η κατάργηση της χωριστής λίστα, όπου δημιούργησε την εντύπωση, πως αυτό ήταν το πεδίο στο οποίο είχε επιλέξει να συγκρουστεί. Και τι δεν είπε επ’ αυτού: Ότι δεν θέλει ένα «κόμμα που να κυριαρχείται πλήρως από τους εσωκομματικούς μηχανισμούς» και ότι για να ξεπεραστεί αυτό, το σημαντικότερο βήμα είναι «να συμφωνήσουμε ότι αφήνουμε πίσω τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια που υποβάλλουν οι εσωκομματικές παρατάξεις στις διαδικασίες εκλογής οργάνων». Ότι «η κάθοδος σε ξεχωριστή λίστα δε χρησιμεύει ως δικαίωμα στην εκπροσώπηση στα όργανα μειοψηφιών αλλά ως πολιτική δήλωση διαφοροποίησης από την δημόσια ενιαία εικόνα του κόμματος» που διαιωνίζει «μια εικόνα εσωτερικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης». Και τέλος κατέθεσε πρόταση. Πρότεινε στην Κ.Ε «το εκάστοτε σώμα κάθε φορά, να αποφασίζει κατά πλειοψηφία τη διαδικασία της εκλογής». Για ένα εικοσιτετράωρο μετά την κατάθεση αυτής της πρότασης, τα στελέχη της πλειοψηφίας επιχειρηματολογούσαν γιατί πρέπει να περάσει η πρόταση για κατάργηση της χωριστής λίστας, αντικρούοντας το νομικίστικο επιχείρημα που επικαλούνταν οι της μειοψηφίας, ότι δηλαδή η Κ.Ε. δεν μπορεί να ανασκευάσει την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης είτε υποστηρίζοντας ότι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όπως και όλα τα όργανα στην πορεία προς το συνέδριο είναι μεταβατικά και οι αποφάσεις τους είναι δυνατόν να αναιρεθούν, είτε και εκνευρισμένα του τύπου «αν είχε γίνει ψηφοφορία τότε, όλοι ξέραμε πολύ καλά τι θα είχε γίνει». Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Τσίπρας είχε τη δυνατότητα να καταργήσει τις λίστες και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όταν η πλειοψηφία των μελών του σώματος (και ανάμεσα τους κορυφαία στελέχη όπως ο Ρούντι Ρινάλντι) ήθελε να βάλει τον τρόπο εκλογής των οργάνων σε ψηφοφορία. Και εκεί όμως έκανε πίσω και τελικά πρότεινε ένα συμβιβασμό - ο Λαφαζάνης πέρασε τη χωριστή λίστα στην ψηφοφορία για την Κεντρική Επιτροπή και κέρδισε. Από 18% ως 20% που υπολόγιζαν όλοι ότι θα ήταν η αναγωγή της δύναμης του «Ρεύματος» συν εκείνης των συμμάχων του στην «Αριστερή Πλατφόρμα» βρέθηκε στο 25%. Κάτι η έντονη αντίδραση του Λαφαζάνη και όλης της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο θέμα της λίστας, κάτι η αντίδραση κάποιων συμμάχων του (των συνιστωσών Ρόζα και ΑΚΟΑ) στην κατάργηση της λίστας, κάτι οι αντιδράσεις των συνιστωσών που τον κατηγορούσαν ότι θέλει να επιβάλλει αρχηγικό μοντέλο στο ΣΥΡΙΖΑ, κάτι ο Μανώλης Γλέζος που βγήκε να ηγηθεί της αντίδρασης για την κατάργηση των συνιστωσών, ο κ. Τσίπρας έκανε πίσω. Όπως το περιγράφει πολύ γλαφυρά η ιστοσελίδα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης «iskra.gr», ο κ. Τσίπρας «δεν επέμεινε στην άμεση κατάργηση της λίστας και στην άμεση υιοθέτηση της πρότασης του για τις συνιστώσες και παρέπεμψε τις αποφάσεις στο συνέδριο». Δεν είναι καθόλου παράξενο λοιπόν ότι η ιστοσελίδα της αντιπολίτευσης πανηγυρίζει ως «θετική» την «έκβαση της Κ.Ε. για το Ιδρυτικό Συνέδριο». Διαπιστώνει μάλιστα ότι «στην Κ.Ε εκφράστηκαν με μάλλον ευρεία πλειοψηφία απόψεις διαφορετικές από τις προτάσεις» που κατέθεσε ο κ. Τσίπρας. Στην πραγματικότητα ο κ. Τσίπρας υποχώρησε σε όλη τη γραμμή. Ο κ. Λαφαζάνης κράτησε τη λίστα στην εκλογή των αντιπροσώπων για το συνέδριο και τίποτε δεν τον εμποδίζει πια να προσπαθήσει να «αυγατίσει» ακόμα περισσότερο το 25%. Οι συνιστώσες δεν έδειξαν καμιά διάθεση να αυτοακυρωθούν. Δίπλα στο κείμενο θέσεων που πέρασε η ηγεσία θα συζητηθούν ως ισότιμες και οι τέσσερεις εναλλακτικές εκδοχές της «Αριστερής Πλατφόρμας» στον προσυνεδριακό διάλογο, που παίζουν μπουνιές με τις θέσεις σε ένα τεράστιο εύρος κρίσιμων θεμάτων για τη φυσιογνωμία του κόμματος. Το χειρότερο είναι πάντως, ότι η περίφημη σύγκρουση με τους «μηχανισμούς» που προαναγγέλλεται από τον Ιούλιο του 2012 αναβλήθηκε για μια ακόμα φορά, οι μηχανισμοί κέρδισαν χρόνο για να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο. Και είναι πλέον εμφανές ότι αναβλήθηκε όχι γιατί ο κ. Τσίπρας θα την έχανε, αλλά γιατί διστάζει να την κάνει. Διστάζει μπροστά στο Λαφαζάνη, το Νταβανέλλο και τον Σαπουνά. Θα συγκρουστεί με τη Μέρκελ και το Σόιμπλε, όταν έρθει η ώρα; Θέμης Δαγκλής