Υπογράφτηκε η Συλλογική Σύμβαση εργασίας μεταξύ Εθνικού Θεάτρου-Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών

Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη, που όπως τονίζει σε ανακοίνωσή του το ΣΕΗ, αποτελεί «επιστέγασμα της πολύμηνης μάχης που δώσαμε ως Σωματείο απέναντι στην διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και την ίδια την κυβέρνηση. Η μάχη αυτή όμως δεν θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα αν δεν είχαμε στο πλευρό μας την πλειοψηφία των ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και όλου του κλάδου. Αντίστοιχα, παράγοντες πίεσης ήταν η υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων του Σωματείου με το ΔΗΠΕΘΕ

Πάτρας και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος που προηγήθηκαν».

Στην ανακοίνωσή του το ΣΕΗ αναφέρει:

«Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογράφτηκε στηρίζεται στους βασικούς θεσμικούς όρους της προηγούμενης Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Οι βασικές αλλαγές που έγιναν αφορούν στις περιόδους προσλήψεων των ηθοποιών, στον αριθμό των πεντάμηνων και οκτάμηνων συμβολαίων, στα ταξίδια στο εξωτερικό, ενώ συμφωνήθηκε αύξηση του αριθμού των ηθοποιών από 200 στους 220 και κατάργηση της κατώτερης κλίμακας μισθού που συνεπάγεται αύξηση μισθού 7,23% για τους ηθοποιούς που εντάσσονταν σε αυτήν. Ειδικά σε ότι αφορά το μισθολογικό η νέα Συλλογική Σύμβαση επιστρέφει τους χαμηλόμισθους ηθοποιούς στα προ κρίσης μισθολογικά επίπεδα. Σημαντική είναι και η διευκρινιστική διατύπωση που αποφασίστηκε στη λέξη «κομπάρσος», καθώς δεν επιτρέπει μεταξύ άλλων να χαρακτηριστεί κομπάρσος ένας ηθοποιός που έχει λάβει καλλιτεχνική εκπαίδευση.

Η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας αναδεικνύει τις ευθύνες της ίδιας της κυβέρνησης, καθώς για μήνες ολόκληρους δεν έπαιρνε θέση στη διαπραγμάτευση από το μηδέν που ζητούσε το Εθνικό. Από την άλλη δείχνει με ακόμα πιο ανάγλυφο τρόπο ότι η κατεύθυνση το Εθνικό Θέατρο και συνολικά οι εποπτευόμενοι από το υπουργείο Πολιτισμού φορείς, να λειτουργούν με όρους επιχειρηματικούς, με όρους ανταποδοτικούς, έχει αντίκτυπο στις εργασιακές σχέσεις των ηθοποιών και συνολικά των εργαζόμενων που εργάζονται σε αυτό και σε αντίστοιχους φορείς, έχει αντίκτυπο συνολικά στον ίδιο τον χαρακτήρα του Εθνικού θεάτρου, ως δικαίωμα του λαού ώστε να έχει πρόσβαση σε ένα πολιτιστικό προϊόν υψηλής αισθητικής που θα αναβαθμίζει το πνευματικό του επίπεδο και θα τον εμπνέει ώστε να πιστεύει στη δύναμή του να ορίζει την ίδια του τη ζωή.

Η προσπάθεια που κάναμε αυτούς τους έξι μήνες δεν ήταν "στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων". Όταν φτάναμε σε αυτό ήξερε καλά ο κλάδος αλλά και η κυβέρνηση με τη διοίκηση του Εθνικού ότι θα υπερασπιζόμασταν με κάθε τρόπο τα δικαιώματα των ηθοποιών. Η προσπάθεια που κάναμε ήταν στην οργάνωση του ίδιου του αγώνα των εργαζόμενων μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις, από τις Συσκέψεις με τους ηθοποιούς, στην αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, ήταν στην προσπάθεια να κουβεντιάσουμε για το τι Εθνικό Θέατρο έχουμε ανάγκη σήμερα οι άνθρωποι που εργαζόμαστε σε αυτό αλλά και ο ίδιος ο λαός και σε αυτή την ανάγκη βρήκαμε την ένθερμη συμπαράσταση του ίδιου του κοινού στο οποίο απευθυνθήκαμε και με το οποίο μοιραστήκαμε τις αγωνίες αλλά και το πείσμα μας για τη συνέχεια.

Η προσπάθεια αυτή μας γεμίζει με πείρα και δύναμη, μας φέρνει μπροστά στις μεγάλες ευθύνες μας στην προετοιμασία του αγώνα για τα δύσκολα που έρχονται, μπροστά στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση, αλλά και για τα μεγάλα που εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε να χτίσουμε αν ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα που ζούμε σήμερα, αν αρνηθούμε το ρόλο του θεατή στις εξελίξεις».

Συλλογική σύμβαση εργασίαΕθνικό ΘέατροΣωματείο Ελλήνων Ηθοποιών