Βασικές αρχές για νέα χωροταξική κατανομή των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, του πρόεδρου ΤΕΙ Πειραιά

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μπροστά σε πρωτόγνωρες προκλήσεις. Η οικονομική κρίση ανέδειξε πολλές αδυναμίες και μάλιστα με οδυνηρό τρόπο. Το εύρος των προβλημάτων επιτάσσει συντεταγμένες και μακροπρόθεσμα δημιουργικές λύσεις. Η αλλαγή δεν είναι απλώς επιλογή, είναι υποχρέωση όλων

μας απέναντι στη χώρα και στις μελλοντικές γενιές. Μικροπολιτική και συντεχνίες δεν μπορούν πλέον να αποτελούν κριτήριο για την ανάπτυξη της Ανώτατης Παιδείας.
Στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης τις τελευταίες δεκαετίες επικρατεί μια άναρχη χωροταξική κατανομή Ιδρυμάτων, Τμημάτων και Σχολών. Σήμερα στην Ανώτατη Εκπαίδευση λειτουργούν 24 Πανεπιστήμια σε 36 διαφορετικές πόλεις και 16 ΤΕΙ σε 40 πόλεις και κωμοπόλεις. Συνολικά υπάρχουν 226 Τμήματα Πανεπιστημίων και 213 Τμήματα ΤΕΙ.
Από το έτος 1999 έως το έτος 2009 ιδρύθηκαν 100 νέα Τμήματα σε ΑΕΙ στα πλαίσια του ΕΠΕΑΕΚ, πολλά από τα οποία δεν έχουν σαφές γνωστικό αντικείμενο.
Λειτουργούν δεκάδες όμοιες Σχολές ή Τμήματα. Υπάρχουν 22 Παιδαγωγικά Τμήματα, 32 Σχολές Πληροφορικής, 14 Γεωπονίας, 14 Θεάτρου, 21 Σχολές Αρχιτεκτονικής, 36 Οικονομικά Τμήματα και 50 Τμήματα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι σε πολλά Ιδρύματα λειτουργούν Τμήματα με το ίδιο γνωστικό αντικείμενο.
Η αναδιοργάνωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και ο εξορθολογισμός του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας είναι επιτακτική ανάγκη. Οι ακαδημαϊκές συνθήκες είναι ώριμες σήμερα για μία νέα Ανώτατη Εκπαίδευση ανεξάρτητα αν αυτό επιτάσσει και η οικονομική συγκυρία.
Στην παράγραφο 6 του άρθρου 7 του Ν. 4009/2011 όπως αυτό ισχύει σήμερα αναφέρονται οι παρακάτω λόγοι και τα κριτήρια με τα οποία μπορούν να συγχωνεύονται, κατατέμνονται, μετονομάζονται, καταργούνται ΑΕΙ ή να ιδρύονται ΑΕΙ, να μεταβάλλουν την έδρα τους ή να μετονομάζονται και να καταργούνται Σχολές και Τμήματα:

α) Όταν είναι αναγκαίο για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων κοινωνικών αναγκών για την ανάπτυξη της ανώτατης εκπαίδευσης ή για την καλλιέργεια νέων επιστημονικών και τεχνικών πεδίων ή πεδίων διεπιστημονικού χαρακτήρα που κρίνονται απαραίτητα για την οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη της χώρας και δεν καλύπτονται με επάρκεια από τα ΑΕΙ ή τις Σχολές ή τα Τμήματα που λειτουργούν.
β) Όταν επιβάλλεται από το δυσανάλογα μεγάλο ή αντίστοιχο μικρό ετήσιο αριθμό φοιτητών ή αποφοίτων ανά καθηγητή σε ένα ΑΕΙ ή μια Σχολή ή ένα Τμήμα.
γ) Όταν η λειτουργία μεμονωμένων ΑΕΙ ή Σχολών ή Τμήματος δεν δικαιολογείται επιστημονικά και, αντιθέτως, δυσχεραίνει την έρευνα και τη διδασκαλία στα αντίστοιχα γνωστικά πεδία.
δ) Όταν είναι σύμφωνες με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εθνικής οικονομίας.
Η εφαρμογή του παραπάνω άρθρου για τις συγχωνεύσεις και γενικά για τον εξορθολογισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης