Το νεοανακαλυφθέν Bullying, που χαρίζει νούμερα, τονώνει συνειδήσεις, και έχει ήδη ξεχαστεί.

Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι συγκλονισμένοι. Τον τελευταίο καιρό ασχολήθηκαν επανειλημμένα με το φαινόμενο. Έδιναν συμβουλές, σαν να γνώριζαν το θέμα από καιρό. Προέτρεπαν τα παιδιά να μιλάνε, και τους γονείς να προσέχουν. Καταδίκαζαν το φαινόμενο του bullying, και το βράδυ κοιτούσαν τα νούμερα των εκπομπών τους.

Όχι, δεν κάνω γενικεύσεις. Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, όλοι έχουν κάποιους συγκεκριμένους δημοσιογράφους στο μυαλό τους. Και όλοι ξέρουν ποιοι δεν ανήκουν σε αυτούς. Και αν κάποιος ρωτάει από που προκύπτει το συμπέρασμα των ανθρωποφάγων δημοσιογράφων,

"Βρέθηκε η σωρός νεαρού άνδρα κοντά στην Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων. Ας ελπίσουμε να μην είναι του Βαγγέλη".

Ας ελπίσουμε να μην είναι του Βαγγέλη; Γιατί πρέπει ελπίζουμε σε αυτό; Αν δεν ήταν του Βαγγέλη, ο χαμός του όποιου άτυχου άνδρα, θα πρέπει να είναι λιγότερο λυπηρός; Ή απλώς ο άνδρας αυτός, με τον οποίο δεν έχουν ασχοληθεί τα κανάλια, και δεν έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού, δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα; Μήπως πρέπει να ελπίζουμε να είναι ζωντανός ο Βαγγέλης έτσι ώστε να έχουμε να ασχοληθούμε και στις επόμενες εκπομπές με αυτόν;

Η σωρός ανήκει στο Βαγγέλη. Και είναι το ίδιο λυπηρό, όσο θα ήταν αν άνηκε σε οποιονδήποτε. Οι ανθρώπινες ψυχές δεν έχουν ανταγωνιστική αξία. Δεν είναι εμπορεύματα.

Όταν μιλάμε για δημοσιογράφους, τέτοιες εκφράσεις αντιστοιχούν μόνο σε λαμόγια ή ηλίθιους. Καμία από τις δύο κατηγορίες δεν αξίζει τη θέση.

Και να ήταν οι μόνοι!

Ολόκληρη η κοινωνία είναι συντετριμμένη. Αγωνιά για τον Βαγγέλη, και εύχεται να βρεθεί σώος. Καταδικάζει το φαινόμενο, και με αγωνία ζητά την τιμωρία των υπευθύνων.

Ανάμεσα σε αυτά τα άτομα φυσικά, βρίσκονται και άνθρωποι που τα ίδια τους τα παιδιά έχουν δεχτεί άγριο bullying. Κι όμως ποτέ δεν το έμαθαν. Κι αν το έμαθαν έδωσαν συμβουλές του τύπου: "Εμένα στην ηλικία σου δεν με πείραζε κανένας". Και κάπως έτσι έρχεται η κάθαρση. Μέσα από την αγωνία για τον Βαγγέλη, η συνείδηση αρχίζει και μπαίνει στο πλυντήριο. Κι αυτό το αίσθημα...πως είσαι πραγματικός άνθρωπος, που νοιάζεται και συμπονά τον πλησίον του...τι υπέροχο αίσθημα.

Όχι, δεν λέω τους πάντες υποκριτές. Καμία σχέση. Μας λέω απλά κοινωνικά ανώριμους.

Γιατί το bullying δεν γεννήθηκε χθες. Υπάρχει εδώ και χρόνια. Το έχουν ζήσει πολλά παιδιά, σε όλα τα σχολεία. Το έχουν ζήσει όσοι άνθρωποι παρέκκλιναν από το σύνηθες. Από το καθιερωμένο πρότυπο της μαμάς, του μπαμπά, και της τηλεόρασης. Και όσο το ζούσαν στο πετσί τους αυτοί οι άνθρωποι, δεν μιλούσε κανένας μας. Ίσως φταίει το ότι όλοι ακούσαμε κάποτε τη συμβουλή: "Μη μιλάς, θα μπλέξεις. Εσύ θα βγάλεις το φίδι απ'την τρύπα;"

Τώρα όμως γιατί δεν μας ενδιαφέρει αν θα βγάλουμε εμείς το φίδι απ'την τρύπα; Ως πότε θα μας δείχνει η τηλεόραση τον στόχο; Ως πότε θα πρέπει να ασχοληθούν τα ΜΜΕ με ένα θέμα ώστε να "αφυπνιστούμε";

Χρειάζεται να προβληθεί η δολοφονία άστεγης από κάποιον σατανιστή, για να θυμηθούμε πως υπάρχουν ψυχασθενείς που σκοτώνουν στο όνομα των φωνών που ακούνε; Κι αφού σταματήσουν να ασχολούνται με αυτό τα μέσα, να το ξεχάσουμε;

Χρειάζεται να προβληθεί η δραστηριότητα ενός και μόνο συγκεκριμένου παιδεραστή, για να θυμηθούμε πως υπάρχουν άνθρωποι που κακοποιούν με αυτόν τον τρόπο μικρά παιδιά; Κι αφού κραυγάζοντας μαζί με την τηλεόραση το καταδικάσουμε, να το ξεχάσουμε;

Ωραία. Όταν τα κανάλια κάθε χώρας ανακοινώσουν την έναρξη του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου, ας ψάξουμε να βρούμε τα αίτια. Κι όσοι επιζήσουν, ας προσπαθήσουν να ξυπνήσουν. Όχι όμως μέσα από την τηλεόραση. Αυτή κοιμίζει.

Το bullying ξεχάστηκε ήδη. Και δεν θα μείνει ίχνος της θύμησης του, όταν θα ξεχαστεί και ο Βαγγέλης. Γιατί αυτά τα "δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ" γίνονται σημαία κάπου ανάμεσα στο κομμωτήριο και τα μπουζούκια. Και κάπως έτσι ξεχνάμε.

Ας μην περιμένουμε άλλα θύματα. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να μην γυρίζουμε την πλάτη.

Δεν καταλαβαίνω τι περνάει η οικογένειά του Βαγγέλη. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Αν δεν το χει ζήσει, κανείς μας δεν μπορεί. Είμαι σίγουρος όμως πως το χουν ζήσει κι άλλες οικογένειες, με τις οποίες δεν ασχοληθήκαμε καν. Κι αν η ευαισθησία μας σταματήσει στον Βαγγέλη, θα το ζήσουν κι άλλες οικογένειες.

Ας δούμε το δάσος.

Συμπλήρωσε το newsletter της Carrefour και κέρδισε δωροεπιταγή 200€