Το καινό σχολείο είναι… κενό… σχολείο, της Λένας Γκαραγκάνη

Tweet Κατηγορία: Ανακοινώσεις

 

                                              Το καινό σχολείο είναι… κενό… σχολείο

                                                    (νέο)                           (άδειο)

Οποιαδήποτε προσπάθεια αναφοράς στο θέμα της εκπαίδευσης, απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Είναι ένα θέμα για το οποίο όλοι έχουν μια γνώμη και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού όλοι έχουν περάσει από το σχολείο, οπότε όλοι έχουν τη βιωματική εμπειρία. Οι δυσκολίες

γίνονται ακόμη μεγαλύτερες, αν στο θέμα της εκπαίδευσης αναφέρεται εκπαιδευτικός. Ωστόσο, αξίζει η προσπάθεια να γίνει κατανοητή η άποψη, η οποία συνοπτικά δηλώνεται στον  τίτλο του κειμένου, δηλαδή να εξηγηθεί, γιατί το πολυδιαφημισμένο «Νέο Σχολείο» είναι ένα σχολείο ιδιαίτερα φτωχό σε μορφωτικό περιεχόμενο, σε τέτοιο βαθμό που, στο κοντινό ίσως μέλλον, να μην μπορούμε να μιλάμε για το Σχολείο, ως κατ’ εξοχήν φορέα γνώσης, σκέψης και καλλιέργειας, όπως μέχρι τώρα το θεωρούσαμε.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια αθέατη πλευρά διάλυσης της Δημόσιας Παιδείας, εκείνη που πρωτίστως ο εκπαιδευτικός μπορεί να αντιληφθεί, η οποία, σήμερα ειδικά, συντελείται παράλληλα με την φανερή πλευρά, αυτή του οικονομικού στραγγαλισμού της Παιδείας σε όλες τις βαθμίδες, και ακριβώς επειδή είναι αθέατη,  είναι αναγκαίο να φωτιστεί. Μ’ άλλα λόγια πρέπει να αφαιρέσουμε το ψιμύθιο, να ξύσουμε την κρούστα των διακηρύξεων του υπουργείου, για να καταφέρουμε να προσεγγίσουμε τους πραγματικούς στόχους των σχεδιασμών του. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: γιατί η Πολιτεία σχεδιάζει και βιάζεται να «κατασκευάσει» ένα σχολείο στο οποίο η ουσιαστική γνώση, εκείνη που αποτελεί και τη βάση του κριτικού νου, είναι «εξόριστη» και κατ’ ουσίαν ανεπιθύμητη;  Αυτό το ερώτημα δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντηθεί, παρά μόνον αν ενταχθεί σ’ ένα συνολικότερο πλαίσιο θεώρησης, κοινωνικό και οικονομικό, τόσο στη χώρα μας, όσο στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρύτερα ακόμη. Είναι αναγκαίο να γίνει σύνδεση του ρόλου του Σχολείου με το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο υπάρχει και λειτουργεί. 

Ό,τι ζούμε σήμερα στη Δημόσια εκπαίδευση με τέτοια ένταση, έλκει την καταγωγή του στη δεκαετία του 1970 και έχει τις ρίζες του στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τότε που το άνοιγμα των αγορών για κεφάλαια και εμπορεύματα προχωρούσε ταχύτατα και έθετε επιτακτικά το ερώτημα: ποιος είναι ο ρόλος του σχολείου στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία;

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, άρχισαν να εργάζονται πυρετωδώς οι διάφοροι διεθνείς «θεσμοί», υποστυλώματα και φύλακες-προστάτες της «ελεύθερης αγοράς» όπως ο  ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι G7,8,9……20, o Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, οι οποίοι στην ατζέντα των συνόδων τους είχαν και την εκπαίδευση,  λαμβάνοντας υπόψη το εξής