Τα ζόμπι του Αμβούργου

Αρθρογράφος: Νίνα Γεωργιάδου

Οι G20 σιγουρα ξερουν από Τεχνη. Και οι Ναζι ηξεραν. Πολλοι ηταν εξαιρετικοι πιανιστες και ζωγραφοι και δακρυζαν ακουγοντας Στραους, όπως δεν δακρυσαν ποτέ σπαζοντας τα χερια ενός πιτσιρικα σαλταδορου ή πυροβολωντας ένα

βρεφος που βυζαινε την ηδη δολοφονημενη μανα του στο Διστομο.

Και ο Βρετανοι αποικιοκρατες ηξεραν από Τεχνη. Στην αικιοκρατουμενη Ινδια ανεβαζαν, με τη συχνοτητα λοξυγκα, θεατρικες παραστασεις, που αναγκαζαν τις πληττουσες Βρετανιδες να βγαζουν το ασπρο γαντι για να σκουπισουν το δακρυ της λυρικης συγκινησης, την ιδια ωρα που οι νεκροι, από την πεινα, παριες επεπλεαν στον Γαγγη.

Η Τεχνη για την Τεχνη ηταν παντα ένα καλαισθητο τιποτα! Συνηθως, κατι περισσοτερο κι από τιποτα, ηταν η Τεχνη του κωλου.
Ποσο ματαιωμενος θα ενοιωθε ο κακομοιρος ο Μπετοβεν, που δεν δεχτηκε ποτε να παιξει πιανο στα αυστριακα σαλονια, αν ηξερε πως οι G20 μερακλωσαν με τις μουσικες του, καταβροχθιζοντας τα γκουρμε που στο μεταξυ ειχαν δοκιμαστει από γευσιγνωστες και ειχαν ελεγχθει για την πιθανοτητα δολιοφθορας.

Οι μεταμφιεσμενοι σε ζσμπι, στις διαδηλωσεις του Αμβουργου, δεν εκαναν Τεχνη για την Τεχνη. Το CNΝ βεβαια χαρακτηρισε τη μεταμφιεση πολύ artistic.(ουαου!)

Τα «ζομπι» του Αμβουργου ειπαν το χιλιοειπωμενο, πως ο καπιταλισμος είναι ενας δρακουλας που ζει και τρεφεται με το αιμα των ανθρωπων της δουλειας. Αυτό που ειχε πει Ο Μαρξ εναμιση αιωνα πριν. « Το κεφαλαιο είναι νεκρη εργασια που ζει και τρεφεται απ τη δουλεια των ζωντανων. Οσο περισσοτερη ζωντανη εργασια καταβροχθιζει, τοσο περισσοτερο ζει».
Οι αφαιμαγμενοι της δουλειας εκαναν το Αμβουργο λαμπογυαλο κι εστειλαν ένα μηνυμα που μπορει να μη συγκινει τις κυριες με ασπρα γαντια, συγκινει όμως εμας!
Οση καταστολη κι αν επιστρατευσει ο δρακουλας, οσο αιμα κι αν πιει, παντα θα μενει μια σταγονα για να τα βαψει όλα κοκκινα σ αυτό το γκριζο παγκοσμιο στρατοπεδο του «arbeit macht frei».

Ετικέτες: Νίνα Γεωργιάδου