Τα κενά της Ιστορίας

Αρθρογράφος: Ανδριανή Στράνη

Τα κενά της Ιστορίας

Johannes Vermeer,Η Μούσα Κλειώ (1665-1668).Συλλογή Kunsthistorisches Museum, Vienna.

Ο Σ. αναπληρωτής της Ιστορίας, έφτασε με καθυστέρηση Γενάρη μήνα. Η διαφορετική εκτίμηση των αναγκών του σχολείου από το Υπουργείο ήταν η αιτία της αργοπορίας του. Όταν οι γονείς πίεσαν για την κάλυψη των κενών, τότε το Υπουργείο αναγκάστηκε να τον στείλει. Ο Σ. χαμογέλασε πικρά στη σκέψη ότι η μοίρα ανάθεσε σ αυτόν να καλύψει το κενό της Ιστορίας.

Μεγάλη η ευθύνη αναλογίστηκε. Καλύπτονται έτσι τα κενά της Ιστορίας; Η Ιστορία θα δείξει και του έκλεισε το μάτι με νόημα η Κλειώ. Αλλά εκτός από την Μούσα και ο φίλος του προσπάθησε να τον παρηγορήσει. Θα αναγκαστείς να κάνεις περικοπές, ίσως και να αφαιρέσεις τα ασήμαντα για να βγάλεις την ύλη.

Ο Σ. ήταν σκεπτικός καθώς άκουγε την ανακοίνωση για την άφιξη του πλοίου στο λιμάνι. Όλη τη νύχτα ταξίδευε. Μεγάλο ταξίδι από κάθε άποψη. Καθώς το βαπόρι στρίμωχνε τα νερά στην προκυμαία για να δέσει, ο Σ. ένοιωθε αυτή την πίεση πιο έντονα από τους λιγοστούς επιβάτες που ανυπόμονα περίμεναν να πέσει η πόρτα για να γυρίσουν στα σπίτια τους καταχείμωνο. Ακόμα δεν είχε ξημερώσει. Φυσούσε καλά και το βαπόρι έδεσε με δυσκολία. Σήκωσε το γιακά απ το παλτό και τσούλησε τις βαλίτσες με θόρυβο στο κακοριγμένο τσιμέντο του λιμανιού. Το αυτοκίνητο που τον περίμενε τον οδήγησε στο ξενοδοχείο. Υπολειτουργούσε το χειμώνα για έκτακτες ανάγκες, όπως ετούτη εδώ. Δωμάτιο στενό χωρίς θέα και προοπτική. Γενάρη μήνα στα έκτακτα αυτός και η Ιστορία. Το πρωί στο σχολείο ξεκίνησαν όπως πάντα με τα τυπικά. Συστάσεις και Πρακτικό ανάληψης. Το θέμα ήταν να μη μείνουν εκεί, σκέφθηκε. Την άλλη μέρα στο καφενείο γνώριζε σιγά σιγά τη μικρή φοβισμένη κοινωνία. Συζητούσαν χαμηλόφωνα στην αρχή για την απέναντι βραχονησίδα και τελευταία ζούσαν με τον φόβο του εχθρού που έκοβε βόλτες τριγύρω απειλητικά. Ήταν άνθρωποι ήσυχοι, ανεμοδαρμένοι ψαράδες και βοσκοί που ζούσαν καθημερινά με την κρίση και τα σενάρια πολέμου. Η ίδια αγωνία και ο φόβος ήταν ζωγραφισμένα στα μάτια των μαθητών που περίμεναν απαντήσεις από τον Δάσκαλο. Δάσκαλος της Ιστορίας αυτός, κάτι θα ξέρει. Τα απόνερα των παραβιάσεων έφταναν μέχρι την αυλή του σχολείου ενώ τα πλοιάρια του Frontex έκοβαν βόλτες πέρα-δώθε και σφύριζαν με ενδιαφέρον.

Ο μικρός Νικόλας ρωτούσε τον Σ. τι θα γίνει το νησί του σε μία ενδεχόμενη επίθεση « φιλίας» από την γείτονα. Τα παιδιά ανησυχούσαν και ρωτούσαν για τις «γκρίζες ζώνες» που συνέχεια άκουγαν και τους μαύριζαν την ψυχή. Ο Δάσκαλος της Ιστορίας έδειχνε ήρεμος και αποφασισμένος να απαντήσει και στις «εκτός ύλης» ερωτήσεις. Στο μικρό και φτωχό νησί υπήρχε ενδιαφέρον για την Ιστορία. Το απόγευμα μαζεύονταν στην αυλή του σχολείου μικροί και μεγάλοι. Απορίες, ερωτήματα, συζητήσεις έντονες εφ όλης της ύλης, σχολικής και μη. Παρόλο που τα κενά παρέμεναν μεγάλα, με τη συζήτηση και τη γνώση ο φόβος απομακρυνόταν ολοένα και περισσότερο. Έφευγε. Το έβλεπε στα μάτια των παιδιών, το ένοιωθε την ώρα που τους μιλούσε για την Αλήθεια της Ιστορίας. Χωρίς περικοπές και αφαιρέσεις μάθαιναν για τις αιτίες της κρίσης, τις Τάξεις και τις Αντιθέσεις, τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις Ιερές Συμμαχίες, τις Αγορές και το μοίρασμα του κόσμου, τους εχθρούς της Πατρίδας εντός και εκτός των τειχών. Μάθαιναν Ιστορία για πρώτη φορά, για να πατάνε γερά στα πόδια τους χωρίς να έχουν ανάγκη από προστάτες.

Παρά τη γενικότερη αποδοχή από τους κατοίκους και τους μαθητές του, όταν ο Σ. πήγαινε στον καφενέ δυο τρεις τον στραβοκοίταζαν. Έδειχναν άνθρωποι γκρίζοι. Νταήδες και φουσκωτοί. Είναι άνθρωποι του τοπικού ευεργέτη, του είπε μια μητέρα μαθητή του. Του εφοπλιστή Κ. Ο Δάσκαλος τους συνάντησε στη στροφή του δρόμου όταν ανέβαζαν στην καμένη πλαγιά νταλίκες με τόνους χώμα για τη δενδροφύτευση. Το βαπόρι στο λιμάνι ήταν δικό του αλλά με σημαία Μάλτας. Δεν είναι έλληνας ο εφοπλιστής; Ρώτησε ο Δάσκαλος της Ιστορίας. Κάποιοι συνέλαβαν το ρητορικό ερώτημα. Άλλοι απαντούσαν καλοπροαίρετα ότι αγαπά τον τόπο του και μάλιστα το καλοκαίρι έκανε το γάμο της κόρης του στο νησί. Κάλεσε όλο τον κόσμο. Για γαμήλιο δώρο της αγόρασε όλη τη χερσόνησο και τώρα τη δενδροφυτεύει. Κάνει δωρεές στην εκκλησία και ταίζει τους φτωχούς. Η γκρίζα πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη περιγραφή από αυτήν που άκουγε. Ο εφοπλιστής τα καθάριζε όλα και έβαζε πράσινο στις « γκρίζες» ζώνες του Αιγαίου. Με καθαρό μυαλό και θέσεις ο Σ. συνέχιζε να διδάσκει στα παιδιά την Αλήθεια. Από την αίθουσα αγνάντευε το Αιγαίο. Ολόκληρο. Το ομιχλώδες τοπίο του πρωινού προκαλούσε σύγχυση στη θάλασσα. Περίπλους σκαφών σε ετοιμότητα, επίδειξη δύναμης, ελιγμοί και διεμβολισμοί. Με τις κόντρες στο Αιγαίο χάθηκε άλλη μια ψαριά για τον πατέρα της Αργυρώς και τούτο το πρωινό πέρασε στην Ιστορία.

Το μεσημέρι στα δελτία των ειδήσεων άκουγαν για έλληνες «αιχμαλώτους» και «ομήρους» στρατιωτικούς στις φυλακές της φίλης γείτονος , συμμάχου στο ΝΑΤΟ και δεν μπορούσαν να καταλάβουν το πώς και το γιατί. Στην αντίπερα όχθη οι Γκρίζοι Λύκοι συνέχιζαν το έργο τους (black ops).Για μία ακόμη φορά επιτέθηκαν σε αριστερούς και κούρδους αγωνιστές που διαδήλωναν κατά της αυταρχικής πολιτικής του καθεστώτος. Αυτό το αιματοβαμμένο καθεστώς δεν διστάζει να βαφτίζει «Κλαδί Ελαίας» την επιχείρηση εξόντωσης του Αφρίν που αντιστέκεται στις ορέξεις του Σουλτάνου.

Οι μαθητές στη κουβέντα με τον Δάσκαλο θυμήθηκαν μια άλλη «καλοκαιρινή» γκρίζα ιστορία με τα μέλη του θρησκευτικού ιδρύματος Ερμπακάν που διαμαρτύρονταν στο λιμάνι της Σινώπης με αίτημα την απομάκρυνση του αγάλματος του Κυνικού φιλοσόφου Διογένη από την είσοδο της γενέθλιας πόλης του, επειδή με την παρουσία του «διαχέεται η ελληνική ιδεολογία στην πόλη τους» (Εφημερίδα Hurriyet/ΑΠΕ-ΜΠΕ,23-8-2017). Άλλη μια γκρίζα σελίδα στην Ιστορία της φιλοσοφίας. Με τον ερχομό της άνοιξης ο Σ. παρατήρησε ότι άνοιγαν αρκετά κλειστά σπίτια στην κάτω πλαγιά προς τη θάλασσα.

Σχεδόν όλο αυτό το μέρος το έχουν αγοράσει Γερμανοί , τον ενημέρωσαν οι ντόπιοι. Μετά την κρίση αρκετοί στάθηκαν αδύναμοι να κρατήσουν τη γη τους και την πούλησαν. Τα πλοιάρια του Frontex συναντιόντουσαν με τα πρώτα κότερα και ιστιοφόρα που κατέκλυζαν τις γραφικές «βραχονησίδες». Το ναυάγιο της Ιστορίας μαρτυρούσαν τα γαντζωμένα στα βράχια τρύπια σωσίβια και ρούχα. Και ενώ ο καιρός άνοιγε και έπιαναν οι ζέστες, τα θερμά επεισόδια ξεκινούσαν στα bars και τις παραλίες. Με το τέλος της άνοιξης ο Σ. ετοίμαζε τις βαλίτσες της επιστροφής. Για τα κενά της Ιστορίας και της παραλίας το καλοκαίρι θα δείξει.
Ανδριανή Στράνη

Ετικέτες: Ανδριανή Στράνη