Συρρικνώνονται οι δομές υποστήριξης της εκπαίδευσης

Περιγράφοντας τα προβλήματα που τάχα πάει να λύσει το νέο νομοσχέδιο για τις δομές υποστήριξης της Εκπαίδευσης, το οποίο συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή, ο υπουργός ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «υπάρχει μία σοβαρή αλλαγή στην οικογενειακή κουλτούρα, το 25% των οικογενειών είναι μονογονεϊκές (...) η βία αποτελεί ένα φαινόμενο που όλο και μεγαλύτερα ποσοστά της κοινωνίας αποκτούν εξοικείωση μαζί της, από τα βιντεοπαιχνίδια μέχρι την πραγματικότητα (...) δίπλα στους εθισμούς στις ουσίες έχει προστεθεί κάτι που έχει πάρει διαστάσεις

επιδημίας και αυτό είναι ο εθισμός στον ηλεκτρονικό λόγο».

Ακολούθως ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι «αυτό που αναζητούμε είναι με ποιον τρόπο θα συνδεθεί το σχολείο με την κοινωνία (...) ώστε να μην αγνοεί νέες πραγματικότητες του σχολείου. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον ασύνδετο τρόπο που γινόταν μέχρι τώρα», είπε.

Με βάση τα παραπάνω, τα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕΚΕΣ), που ιδρύονται από ένα σε κάθε Περιφέρεια (με εξαίρεση την Αττική, την Κεντρική Μακεδονία και τις τρεις νησιωτικές, όπου θα ιδρυθούν περισσότερα), υποτίθεται ότι θα παίξουν το ρόλο του συντονισμού και θα βοηθήσουν έτσι καλύτερα το εκπαιδευτικό έργο.

Ομως δεν είναι καθόλου έτσι.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, τα ΠΕΚΕΣ θα είναι μια δομή πολύ μακριά από τη ζωντανή σχολική πραγματικότητα και θα στελεχώνονται από τους Συντονιστές Εκπαιδευτικού Εργου, που θα αντικαταστήσουν τους Σχολικούς Συμβούλους, αλλά θα είναι πολύ λιγότεροι. Για παράδειγμα, το ΠΕΚΕΣ Κρήτης θα στελεχώνεται από 20 περίπου Συντονιστές Εκπαιδευτικού Εργου (σήμερα υπάρχουν 55 Σχολικοί Σύμβουλοι Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), οι οποίοι θα έχουν στην ευθύνη τους τις περίπου 800 σχολικές μονάδες της Πρωτοβάθμιας και τις 230 σχολικές μονάδες της Δευτεροβάθμιας και επιπλέον την ευθύνη για τους εκπαιδευτικούς των κλάδων τους. Πιστεύει κανείς ότι θα στηρίζουν στην πράξη τα σχολεία, όταν οι Συντονιστές θα θέλουν πάνω από 4 μήνες για να κάνουν μια απλή επίσκεψη σε κάθε σχολείο της ευθύνης τους; Ακόμα χειρότερη θα είναι η κατάσταση για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού ήδη σήμερα είναι ελλιπής η στήριξη που μπορούν να παρέχουν τα υποστελεχωμένα Κέντρα Διάγνωσης (ΚΕΔΔΥ), ενώ με το νομοσχέδιο θα συγχωνευθούν με τα Κέντρα Συμβουλευτικής (ΚΕΣΥΠ) και με άλλες ακόμα δομές, για να καλύψουν ένα τεράστιο φάσμα παρεμβάσεων σε τομείς όπως αυτούς που περιέγραψε ο υπουργός, που πολλές φορές είναι και επιστημονικά ασύνδετοι μεταξύ τους. Αλλο παράδειγμα είναι ότι καταργούνται τα Κέντρα που παρείχαν τεχνική στήριξη στα εργαστήρια πληροφορικής των σχολείων, και αντί αυτών θα αποσπάται ένας εκπαιδευτικός Πληροφορικής σε επίπεδο νομού για να κάνει αυτήν τη δουλειά!

Είναι παραπάνω από φανερό ότι η δήθεν «σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία», που επικαλείται ο υπουργός, είναι για να πείσει μόνο όσους έχουν άγνοια των υποστηρικτικών δομών που υπάρχουν σήμερα στην Εκπαίδευση και του πόσο αυτές θα συρρικνωθούν μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου... Οπότε και πάλι το «μάρμαρο» θα το πληρώσουν, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες, άλλοτε οι εκπαιδευτικοί κι άλλοτε οι γονείς, στρεφόμενοι στον ιδιωτικό τομέα..

δομέςνομοσχέδιο