Συνδικάτα: Πόσο αναγκαία η ύπαρξη τους και πόσο αποτελεσματική η δράση τους; του Πάνου Κατσούλα

Tweet

Συνδικάτα: Πόσο αναγκαία η ύπαρξη τους και πόσο αποτελεσματική η δράση τους;

Γίνεται, νομίζω, πολλές φορές ένα τεράστιο λάθος, ηθελημένα ή αθέλητα! Ισχυρίζονται πολλοί πως οι απεργίες πρέπει να εκλείψουν διότι πλέον είναι αναποτελεσματικές. Αντίθετα, τα συνδικάτα και οι κινητοποιήσεις τους είναι και απαραίτητα και αποτελεσματικά. Με μια

μόνο προϋπόθεση: Να είναι μαζικά με καθολική συμμετοχή! Και φυσικά οργανωμένα και ενωμένα, ιδίως στη δράση. Όταν λοιπόν μια απεργία ή άλλη κινητοποίηση έχει από μικρή έως ελάχιστη συμμετοχή, εξυπακούεται πως δε θα είναι αποτελεσματική! Φταίει όμως τότε η απεργία; Φταίει το μέσο ή έτσι όπως το χρησιμοποιούμε; Έτσι όπως το μεταχειριζόμαστε;

Να πάμε σε κάτι επίκαιρο, που αφορά κυρίως τη δημόσια εκπ/ση και τους λειτουργούς της, την ΑΕΕ = Αξιολόγηση του Εκπ/κού Έργου ή αλλιώς αυτοαξιολόγηση. Λέει ο συνάδελφος: μα γιατί να μη γίνει; Πώς μπορεί να βελτιωθεί ή να αναβαθμιστεί ένα σύστημα, μία δομή αν προηγουμένως δεν γίνει αποτίμηση, αν προηγουμένως δε γίνει μια καταγραφή; Πώς θα ενισχυθεί ό,τι θετικό παράγεται σ’ ένα σχολείο και πώς θα λυθούν τα προβλήματα αν προηγουμένως δεν επισημανθούν; Πώς κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία; Γιατί η ΟΛΜΕ αντιδρά ενώ είχε και η ίδια κάνει πρόταση το 1997 στο 8ο συνέδριό της περί εφαρμογής της αυτοαξιολόγησης; Είναι δυνατόν ένας σύλλογος ν' αποφασίζει παρά τον νόμο; Αυτά είναι που λίγο - πολύ ακούγονται στους συλλόγους και κυρίως από τους δ/ντές, αλλά και αρκετούς συναδέλφους. Λοιπόν για όλα υπάρχουν απαντήσεις! H θέση της ΟΛΜΕ διατυπώθηκε το 1997 όχι τα 3,5 τελευταία χρόνια της λιτότητας, των περικοπών, των συγχωνεύσεων και κλεισίματος σχολείων, των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων. Επίσης η τότε πρόταση της ΟΛΜΕ, του 8ου δηλ συνεδρίου, δε συνέδεε την ΑΕΕ με την ατομική αξιολόγηση. Την ατομική αξιολόγηση ούτε καν την ανέφερε. Σήμερα ΑΕΕ και ατομική αξιολόγηση είναι άρρηκτα, απόλυτα και ανελαστικά συνδεδεμένες (μια ματιά στο ΠΔ 152/2013 άρθρο 3 παραγρ 10 περίπτωση δ) εδάφιο ββ) θα σας πείσει). Όμως η "ατομική αξιολόγηση" δεν είναι βελτιωτική, ανατροφοδοτική κλπ και δε γίνεται κατόπιν ουσιαστικής επιμόρφωσης. Είναι τιμωρητική αφού οδηγεί στη μισθολογική καθήλωση (ελέω ποσόστωσης, που μάλιστα θα μεταβάλλεται με βάση τα δημοσιονομικά της χώρας) και στον υποβιβασμό ή ακόμη και στην απόλυση. Να λοιπόν γιατί δε γίνονται δεκτές οι «ΑΕΕ» και η «ατομική αξιολόγηση». Επιπλέον ποιος έχει εμπιστοσύνη ότι μια σχολική μονάδα που παρουσιάζει πολλές ελλείψεις και που προκειμένου αυτές να καλυφθούν, επειδή θα χρειάζονται να δαπανηθούν υπέρογκα ποσά δε θα συγχωνευθεί με μια άλλη ή δε θα κλείσει ή δε θα παραδοθεί στους ιδιώτες, όπως άλλωστε συνέβη τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας αλλά και σε πολλές άλλες που εφαρμόστηκαν αυτά τα ακραία και παράλογα μέτρα; Τα οποία μάλιστα σιγά – σιγά εγκαταλείπονται! Στη χώρα μας όμως άλλα μεν απ’ αυτά εφαρμόζονται με απίστευτη ένταση και άλλα προτείνονται να εφαρμοστούν! Όσο για την κοινωνία είναι επηρεασμένη από την απίστευτη προπαγάνδα των μέσων! Εκείνο που ζητάει η κοινωνία και ορθά, είναι ν' απολαμβάνει υψηλού επιπέδου δημόσιες υπηρεσίες! Αναβαθμισμένη ποιότητα δημόσιας υγείας, εκπ/σης κλπ. Ζητά βελτίωση των υπηρεσιών και των δομών, καθώς βέβαια και των Δημοσίων Υπαλλήλων (ΔΥ)! Ζητούν πρωτίστως οι ΔΥ να είναι εκπαιδευμένοι και να επιμορφώνονται διαρκώς και ν' αξιολογούνται με σκοπό την περαιτέρω βελτίωσή τους και όχι την τιμωρία τους! Δε νομίζω ότι η κοινωνία μας υιοθετεί τη λογική: πονάει δόντι κόψει κεφάλι!

Σε ό,τι αφορά στο ερώτημα μπορεί ν' ακυρωθεί στην πράξη ένας νόμος; Κατ’ αρχάς ένας νόμος δεν πρέπει να εφαρμόζεται αν είναι αντισυνταγματικός, παράλογος και άδικος και βέβαια η αντίδραση του κόσμου μπορεί να τον ακυρώσει. Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί ν’ ακυρωθεί στην πράξη αν όλοι οι σύλλογοι διδασκόντων αρνηθούν να δημιουργήσουν ομάδες εργασίας. Σ' αυτή την περίπτωση όμως υπάρχει παρανομία, θ' απαντήσει κάποιος. Μα γιατί υπάρχει παρανομία αφού ούτε ο ν. 3848 ούτε η Υπουργική Απόφαση (ΥΑ) της ΑΕΕ μιλούν για ομάδες εργασίας, και μάλιστα αυτό τον καιρό! Μόνο η εγκύκλιος του υφυπουργού παιδείας κ. Σ. Κεδίκογλου το λέει, που όμως δεν μπορεί να είναι υπέρτερη του νόμου και της ΥΑ. Αλλά έστω και "παράνομη" να είναι η μη συγκρότηση των ομάδων (αλήθεια με ποιόν επιστημονικό τρόπο πρέπει να συγκροτούνται;), αν αυτό γίνει από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, ποιόν θα πειράξουν; Κανέναν! Άρα λοιπόν τα πάντα κρίνονται από τη συμμετοχή του κόσμου, που μπορεί να σπάσει το ανθρώπινο συναίσθημα του φόβου! Τα υπόλοιπα είναι λόγια για εθνικές επετείους!

Προς επίρρωση των ισχυρισμών όσων μιλούν υπέρ των συνδικάτων και της συλλογικής, μαζικής, οργανωμένης και ενωτικής δράσης, παραθέτω απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε ο ΓΚΡΕΓΚ ΠΑΛΑΣΤ (δημοσιογράφος-ερευνητής, οικονομολόγος, συγγραφέας) σ’ εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας της χώρας μας. Είναι σχετικά πρόσφατη, δόθηκε στις 25.8.2013 και είναι άκρως αποκαλυπτική τόσο για το επίμαχο θέμα όσο και για άλλα! Από το παρακάτω και μόνο απόσπασμα φαίνεται πόσο υπολογίζουν τα ισχυρά συνδικάτα:

Ερώτηση δημοσιογράφου: «Υιοθετεί η Ευρώπη ολοένα και περισσότερο δύο ταχύτητες: φτωχός Νότος, πλούσιος Βορράς; Ποιος είναι ο ρόλος της Γερμανίας στη δράση του ΔΝΤ;»

Απάντηση ΓΚΡΕΓΚ ΠΑΛΑΣΤ: «Είχα μια ασύλληπτη συζήτηση με τον συνάδελφο οικονομολόγο Ρόμπερτ Μούντελ, τον «πατέρα» του ευρώ. Μου ξεκαθάρισε ότι το ευρώ δεν δημιουργήθηκε ως ισχυρό νόμισμα για να βοηθήσει την Ευρώπη να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ, αλλά για να καταστρέψει το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος, ξεκινώντας με τη διάλυση των συνδικάτων, καθώς και για την προώθηση ιδιωτικοποιήσεων. Η ιδέα του ευρώ -μου είπε- είναι να «πάρουμε την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική από τα Κοινοβούλια», περιορίζοντας δηλαδή το δημοκρατικό έλεγχο στα οικονομικά προϊόντα. Αυτή η πορεία επέτρεψε στη... φιλελευθεροποίηση να αποτελεί σήμερα το μόνο οικονομικό εργαλείο. Εκτίμησα την ειλικρίνειά του. Ως οικονομολόγος ο Μούντελ δεν είχε τη δύναμη να εφαρμόσει την αρρωστημένη φαντασίωσή του. Γι' αυτό χρειαζόταν μια ελίτ, ενισχυμένη από τη Γερμανία, για να προσελκύσει τα ευρωπαϊκά κράτη σε αυτή τη νομισματική παγίδα.

Μπορεί να μιλάω για νέα γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, αλλά θέλω να υπογραμμίσω ότι ο μέσος Γερμανός δεν επωφελείται από την κατάσταση της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και των άλλων στοχοποιημένων κρατών. Ο πραγματικός μισθός του μέσου Γερμανού επίσης πέφτει. Δεν πιστεύω ότι η Ευρώπη αντέχει και θα αντέξει δύο ταχύτητες. Είναι αλήθεια ότι η Σουηδία, η Ολλανδία και η Γερμανία, που θα έπρεπε να έχουν τη δική τους νομισματική ένωση, επωφελούνται από την «τεχνητά» υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ στο Νότο. Όμως, πρέπει να καταλάβουμε ότι η καταστροφή του Νότου τελικά θα πληγώσει και τον Βορρά. Οι μισθοί στη Γερμανία συνεχίζουν να πέφτουν, η Γαλλία αιμορραγεί και η Αγγλία αυτοπληγώνεται με την εφαρμογή ενός ανόητου προγράμματος λιτότητας.»

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανέχεια όλων των εργαζόμενων, ότι δεν έχουν να διαθέσουν ούτε το 1/5 από το μεροκάματό τους, όσοι ακόμη έχουν μεροκάματο! Όμως αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα τους το πάρουν και αυτό, όπως και ό,τι ακίνητο διαθέτουν ή θα τους εξαναγκάσουν να το "σκοτώσουν" όσο - όσο! Με τη διαφορά ότι επειδή τα επιβάλλουν σχετικά σταδιακά και όχι όλα μαζί, μας κάνουν να ψιλοσυνηθίζουμε και αποτρέπουν την κοινωνική έκρηξη! Πιστεύω όλοι να έχετε δει τη γνωστή παρουσίαση της ιστορίας με το βρασμένο βατραχάκι!

Πάνος Κατσούλας

Εκπ/κός, αντιπρόεδρος ΔΣ Β’ ΕΛΜΕ Κορινθίας

Τακτικός αιρετός ΑΠΥΣΔΕ Πελοποννήσου

Tags: Πάνος ΚατσούλαςΒ ΕΛΜΕ ΚορινθίαςΑΠΥΣΔΕ Πελοποννήσουαιρετός Tweet

View the discussion thread.