Πρώτες σκέψεις με αφορμή την είσοδο της "χρυσής αυγής" στη Βουλή, της Αγγελικής Φατούρου

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Αγγελική Φατούρου
Καθηγήτρια στο 1ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Περιστερίου
Την 9η Μαϊου, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, νίκη στην οποία τεράστια συμβολή είχε ο ελληνικός λαός [από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ, μέχρι το φόρο αίματος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις μαζικές εκτελέσεις και τις σφαγές ολόκληρων πόλεων και χωριών από τους ναζί στο όνομα της «συλλογικής ευθύνης» - Καλάβρυτα, Δίστομο, Κάνδανος, Κομμένο, Χορτιάτης, Δοξάτο κλπ], ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτήν [δηλαδή την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης], είτε γιατί θέλουν να την ξεχάσουν, είτε υπό το κράτος της απειλής εξάπλωσης νεοναζιστικών-φασιστικών αντιλήψεων στην ελληνική κοινωνία, με τη σαρωτική άνοδο των ποσοστών της Χρυσής Αυγής και την είσοδό της στη Βουλή στις εκλογές της 6ης Μάη. Και αυτό όχι μόνον –και κυρίως- γιατί αποτελεί βαρύτατη προσβολή στην ιστορία, τους αγώνες και τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά γιατί πιθανόν προοιωνίζεται κινδύνους εκφασισμού, θυμίζοντας περιόδους Μεσοπολέμου και Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, σε όλες εκείνες τις υποκριτικές φωνές, αστικών κομμάτων – ΜΜΕ – συνήθων αρθρογραφούντων στυλοβατών του συστήματος, που «ανακάλυψαν» δήθεν ξαφνικά το πρόβλημα, ενώ στην πραγματικότητα έχουν συμβάλλει καθοριστικά στη διόγκωσή του [είτε με τον ακραίο αντικομμουνισμό τους και την απόκρυψη ότι τον Χίτλερ στήριξε πρωτίστως η μεγαλοαστική τάξη και το γερμανικό κεφάλαιο – ανεξάρτητα αν η πλαισίωσή του συμπεριέλαβε μεσοαστικά και εργατικά στρώματα, είτε με τη θεωρία των «κοκκινόμαυρων άκρων», είτε με τη σπεκουλαδόρικη πολιτική τους στο μεταναστευτικό κλπ], αλλά σε κάθε καλοπροαίρετο δημοκρατικό και αριστερό πολίτη που διερωτάται για τις αιτίες εξάπλωσης του φαινομένου.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να δούμε τις πρόδηλες «πηγές» τους. Αν μέχρι πρότινος κάποιοι απέδιδαν το πρόβλημα στο Μεταναστευτικό και στη δραματική υποβάθμιση της ζωής –για έλληνες και μετανάστες- σε πολλές περιοχές του κέντρου της Αθήνας ή περιοχών της Δυτικής Αθήνας και Αττικής, θα έχουν βεβαίως εκπλαγεί με το γεγονός ότι η παρακρατική αυτή συμμορία παίρνει τεράστια ποσοστά ψήφων σε ΟΛΗ τη χώρα, ακόμη και σε περιοχές παραδοσιακά δημοκρατικές και αριστερές, ή σε περιοχές που δεν έχουν μετανάστες, ακόμη και σε περιοχές που έχουν πληρώσει φοβερό φόρο αίματος στην πρόσφατη ιστορία μας, όπως το Δίστομο και τα Καλάβρυτα.
Αν όμως συνυπολογίσουμε τη δραματική πληβειοποίηση μεγάλων τμημάτων νεολαίας και μικροαστών τα 2 τελευταία χρόνια [σαν αποτέλεσμα της βάρβαρης επέλασης των μνημονιακών πολιτικών αστικών κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ], αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι οι ψηφοφόροι της είναι κυρίως άντρες 18-34 ετών, αν «διαβάσουμε» την ταξική διαστρωμάτωση της Β’ Αθήνας και Β’ Πειραιά όπου παίρνει