Περιμένοντας τον Υπουργό: Μια ιλαροτραγωδία σε τρεις πράξεις…

Tweet

Περιμένοντας τον Υπουργό: Μια ιλαροτραγωδία σε τρεις πράξεις…

Πράξη πρώτη
Ο Υπουργός εξαπολύει επίθεση χωρίς προηγούμενο στην τεχνική εκπαίδευση. Καταργεί ειδικότητες, κλείνει τις Επαγγελματικές Σχολές, απολύει εκπαιδευτικούς, διώχνει βίαια τα παιδιά των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων από το σχολείο και τα στέλνει στην απλήρωτη εργασία της μαθητείας. Για τα υπόλοιπα επιφυλάσσει τον ρόλο του πελάτη στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

Πράξη δεύτερη
Ο Υπουργός χρησιμοποιεί το βαρύ πυροβολικό της υποχρεωτικής

μετάταξης για να αδειάσει κάποιες ενοχλητικές ειδικότητες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην πρωτοβάθμια. Η διαδικασία αδιαφανής με ηθελημένα λάθη και παραλείψεις. Παράλληλα προσθαφαιρεί μαθήματα από το ωρολόγιο πρόγραμμα γυμνασίων και λυκείων. Ξαναμοιράζει την τράπουλα των β’ αναθέσεων. Μετατρέπει το λύκειο σε εξεταστικό κέντρο.

Πράξη τρίτη
Ο Υπουργός ανακοινώνει τις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών παρακάμπτοντας τα υπηρεσιακά συμβούλια κι εξαφανίζοντας από τους πίνακες των αποσπασμένων ολόκληρους κλάδους: ΠΕ01, ΠΕ05, ΠΕ06, ΠΕ07, ΠΕ08, ΠΕ10, ΠΕ11, ΠΕ16, ΠΕ19-20, ΠΕ32, ΠΕ33. Για τους υπόλοιπους (ΠΕ60, ΠΕ70, ΠΕ02, ΠΕ03, ΠΕ04, ΠΕ09, ΠΕ13, ΠΕ15, ΠΕ17, ΠΕ18) τα ονόματα είναι ελάχιστα. Αντίθετα ο αριθμός των αποσπασμένων στην κεντρική υπηρεσία και σε διοικητικούς φορείς παραμένει δυσανάλογα υψηλός.

Η αυλαία πέφτει κι όλοι αναρωτιούνται τί θα περιλαμβάνει η επόμενη πράξη. Δεύτερο γύρο υποχρεωτικών μετατάξεων; Δεύτερο γύρω απολύσεων; Παραιτήσεις κάτω απ’ το βάρος της οικονομικής και ψυχολογικής πίεσης; Όλα τα παραπάνω κι άλλα ακόμη που δεν τα φανταζόμαστε;

Το λαμπρό κυβερνητικό επιτελείο των νοσταλγών της δεκαετίας του ’60 εργάζεται πυρετωδώς κι έχει επιτύχει πολλά: υψηλά ποσοστά ανεργίας, φτώχεια, οικονομικό μαρασμό, διάλυση του κοινωνικού κράτους, απεμπόληση των εργασιακών δικαιωμάτων. Σ’ αυτό το σκηνικό έρχεται να προστεθεί το όραμα του υπουργείου παιδείας. Όραμα που θυμίζει περασμένες εποχές, που μόνο μέσα από αφηγήσεις και ταινίες έχουμε γνωρίσει. Ας μη βιαστεί ο κ. Αρβανιτόπουλος να διεκδικήσει βραβείο πρωτοτυπίας. Πατάει απλώς στα χνάρια του οράματος της κ. Άννας Διαμαντοπούλου. Σχολείο με όσο γίνεται λιγότερους, φοβισμένους, κουρασμένους, οικονομικά εξαντλημένους εκπαιδευτικούς που επιφορτίζονται με το άχαρο έργο της μετάδοσης πληροφοριών και που, εκτός των άλλων, τιμωρούνται και με την απομάκρυνση απ’ τον τόπο συμφερόντων τους για να πέσει πιο χαμηλά ακόμη το φρόνημά τους, για να μην απεργήσουν ξανά, για να μην σηκώσουν ποτέ κεφάλι.

Καιρός να ρυθμίσουμε εμείς τη μηχανή του χρόνου, κ. Αρβανιτόπουλε. Κι αυτή τη φορά θα μας ταξιδέψει στο μέλλον. Μη φοβάστε, δε θα πάμε πολύ μακριά. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2013. Την πρώτη μέρα της απεργίας διαρκείας που, με συντριπτική πλειοψηφία, αποφάσισαν οι εκπαιδευτικοί. Τελικά δεν είναι τόσο φοβισμένοι όσο θα θέλατε, ούτε τόσο απογοητευμένοι όσο νομίζατε. Δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν. Γι’ αυτό είναι αποφασισμένοι να νικήσουν.

Αν, όσο εσείς μαγειρεύετε τη δεύτερη φάση των μετατάξεων-αποσπάσεων-απολύσεων, ακούσετε φωνές που όλο δυναμώνουν, μην τρομάξετε. Κάποιοι μπήκαν στο όραμά σας. Είναι αυτοί που μέχρι τώρα ζούσαν υπό το κράτος της αναμονής για κάτι που ποτέ δεν έρχεται. Αυτοί που μέχρι τώρα τρωγόντουσαν μεταξύ τους για το ποιος σαν είναι πιο απαραίτητος. Αυτοί που πίστευαν ότι δε θα πάθουν τίποτα αν κάνουν καλά και σιωπηλά τη δουλειά τους.

Τους κλέψατε τα όνειρα. Θα γίνουν οι εφιάλτες σας. Μη φοβάστε. Απλώς μη βγείτε απ’ το γραφείο σας παρά μόνο για έναν λόγο. Για να δηλώσετε παραίτηση.

Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων

Tags: Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος ΘεατρολόγωνΠΕΣΥΘ Tweet Share on

View the discussion thread.