Ο υπερβάλλων ζήλος γνωστών τιμητών να απαξιώσουν την απεργία των καθηγητών, του Γιώργου Θωμόπουλου

Tweet

Ο ΥΠΕΡΒΑΛΛΩΝ ΖΗΛΟΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΤΙΜΗΤΩΝ ΝΑ ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Γιώργος Θωμόπουλος

Το γεγονός ότι μετά από δεκαετίες ο κλάδος των εκπαιδευτικών ξεκίνησε με ένα αποστομωτικό πανελλαδικά ποσοστό συμμετοχής την απεργία του φαίνεται πως κακοκάρδισε πολλούς τηλεοπτικούς, ηλεκτρονικούς και συμβατικούς κονδυλοφόρους εθισμένους να αποφαίνονται δίκην κηνσόρων επί παντός επιστητού

και να επαναφέρουν τα πράγματα στην θέση, στην οποία αυθεντική βουλήσει και κατ' επάγγελμα θεωρούν οι ίδιοι ότι αρμόζει αυτά να κινούνται. Καμιά έκπληξη βέβαια και καμιά αντίρρηση ότι είναι άξιος ο μισθός τους με βάση τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Αυτό θα ειπή να σου θέλει τις το καλόν σου, να κήδεται της τιμής σου, που θάλεγε κι ο κυρ-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Θρήνος και οδυρμός χτες στα τηλεοπτικά δελτία για την τύχη του δημόσιου σχολείου, για τα άμοιρα τα παιδιά της φτωχολογιάς, για τα τέκνα των μεταφορικά και κυριολεκτικά λεηλατημένων συνανθρώπων μας. Κροκοδείλια δάκρυα και διατεταγμένα μοιρολόγια από αυτούς που χωρίς ίχνος αιδούς και μέσα στην αμεριμνησία και την μακαριότητα, μέσα στην ξετσιπωσιά της δικής τους καλοπέρασης γνωρίζουν καλά ποιο είναι το χέρι που δολοφονεί και ποιο είναι το στόμα που περίτεχνα δικαιώνει τους δολοφόνους, αλλά φορτώνουν όλες τις αμαρτίες και τις ευθύνες βολικά στην πλάτη του θύματος. Εικόνα χι-λιοπαιγμένη κι ακαλαίσθητη, σαν τους ποταμούς των δακρύων που σε μιαν απίστευτα ομοιόμορφη και συντονισμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια παρά-σταση έχυνε ο λαός της βόρειας Κορέας για τον αποθανόντα ηγέτη του την ώρα που σοσιαλιστική χάριτι τον διαδεχόταν ο γόνος του. Κι όμως αυτή η θλιβερή εικόνα των πολύχρωμων παπαγάλων διαμορφώνει ιδεολογία, στάσεις, συμπεριφορές, πεπρωμένα, βιογραφίες... Γιατί αυτοί οι ασήμαντοι κατά τα άλλα άνθρωποι τροφοδοτούν το τέρας του φασισμού που βάλαμε αυτοπροαιρέτως κάποτε στα σπίτια μας με την μικροαστική ψώρα ότι αίφνης αναβαθμιστή-καμε. Και το μαγικό κουτί, ο κατά τον Παζολίνι χειρότερος κι αποκρουστικό-τερος φασισμός, που είναι σαν τους ηλιθίους αήττητος, έγινε δεσπότης κι αφέ-ντης μας, ρυθμιστής του βίου μας αθέατος. Κι εμείς αναμασούμε άκριτα τις έγκριτες αναλύσεις και τις περισπούδαστες μπαρούφες που διοχετεύουν στην α-γορά ποικίλα τζογλάνια.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι, σοβαροί και τεκμηριωμένοι, για τους οποίους το θεσμοθετούμενο νέο Λύκειο δεν μπορεί να θεωρηθεί κυψέλη αληθινής παιδείας, χώρος ανοιχτών οριζόντων, αλλά αντιθέτως κάτεργο ψυχών δοσμένων στις μυλόπετρες. Αρκούμαστε να επικαλεστούμε έναν μόνον ενδεικτικά, όμως πανίσχυρο, γιατί είναι ποιητικός:

Τρία πράγματα στον κόσμο αυτό πολύ να μοιάζουν είδα.

Τα ολόλευκα, μα πένθιμα σχολεία των Δυτικών,

των φορτηγών οι βρώμικες σκοτεινιασμένες πλώρες

κι οι κατοικίες των κοινών χαμένων γυναικών.

Έχουνε μια παράξενη συγγένεια και τα τρία,

παρ' όλη τη μεγάλη τους στο βάθος διαφορά,

μα μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ γιατί τους λείπει

η κίνηση, η άνεση του χώρου κι η χαρά.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ: ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΙ

Tweet Share on

View the discussion thread.