Ο ΣΥΡΙΖΑ, η συμφωνία και η Ιστορία: Γιατί χαίρεται το MEGA και χαμογελάει;

«Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι
πιο χρήσιμη από τη Δεξιά. Πρόκειται
για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει
όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

T. Ανιέλι, πρόεδρος Fiat

Ας δούμε λίγο την πρόσφατη εμπειρία από δύο γειτονικά μας κράτη, την Ιταλία και την Κύπρο. Γιατί; Μα γιατί η πολιτική του ΣYPIZA κινείται στο πλαίσιο μιας «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» τύπου Nτ’ Aλέμα, Λαφοντέν και Mελανσόν που την πολιτική τους την πρόβαλε σαν πρότυπο κατά καιρούς.

Παράλληλα πολύ συχνά, πριν

από κάμποσο καιρό, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν αναφέρονταν στη δική τους πρόταση αριστερής διακυβέρνησης επιστράτευαν το παράδειγμα της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ στην Κύπρο (πριν υπογράψει Μνημόνιο).

Το 1995 ο φανατικός ευρωπαϊστής Ρομάνο Πρόντι (πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1999) γίνεται αρχηγός της κεντροαριστερής συμμαχίας της Ελιάς και κερδίζει τις εκλογές (1996), αναλαμβάνοντας πρωθυπουργός στην πρώτη «αριστερή» μεταπολεμική κυβέρνηση της Ιταλίας.

Μαζί του το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς (PDS, Partito Democratico della Sinistra), που δημιουργήθηκε το 1991 από τμήμα του ΚΚΙ, και ο Μάσιμο ντ’ Αλέμα (Massimo D’ Alema), σημαίνον στέλεχος του Ιταλικού Κ.Κ., γραμματέας του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Τότε ο ΣΥΝ και η «Αυγή» έβλεπαν την «Κεντροαριστερά» σαν «κλάδο ελπίδας».

Ο Μάσιμο ντ’ Αλέμα αναλαμβάνει υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της χώρας επί διακυβέρνησης Πρόντι και το 1998 γίνεται ο ίδιος πρωθυπουργός, ως αρχηγός του αριστερού Συνασπισμού της Ελιάς, διαδεχόμενος τον Ρομάνο Πρόντι.

....

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ

Tags: Χρήστος ΚάτσικαςΕλλάδαΠολιτικήΚύπροςΙταλίαΣΥΡΙΖΑ Tweet

View the discussion thread.