Ο Ντιαθ κι ο Φεντερίκο στο Λαβύρινθο του Πάνα

Αρθρογράφος: Νίνα Γεωργιάδου

Στα Εξάρχεια, ανάμεσα σε γκράφιτι, συνθήματα και στιχάκια στους τοίχους, σκαλιά που ανεβαίνουν στο λόφο του Στρέφη κι ετοιμόρροπα νεοκλασικά, υπάρχει ένα ΣΗΜΑ! Οι ναυτικοί το σήμα το λένε και σινιάλο. Το ΣΗΜΑ της οδού Ισαύρων στεγάζει πολiτικούς στοχασμούς, ιστορικές αναδρομές, ποιήματα, συζητήσεις, εκθέσεις, παλιές αφίσες, μοντέρνους πίνακες, αντάρτικα τραγούδια, ολοζώντανη τζαζ, αρυτίδιαστα πρόσωπα αλλά και άσπρα μαλιά, ρακή και κατακόκκινο κρασί. Οι τοίχοι που σήμερα φιλοξενούν όλα αυτά τα σινιάλα στον

πολιτισμό, την ιστορία και την κινηματική δράση, παλιά βαλάντωναν με αμανέδες και ρεμπέτικα. Το παλιό Ταξίμι!.

Σήμερα το ΣΗΜΑ, μας πήγε μέχρι τον Ισπανικό Εμφύλιο. Ο Πέτρο Αλ Αχμαρ μετέφρασε και μίλησε για τον Χοσέ Ντίαθ, τον κομμουνιστή ηγέτη που πολεμούσε ταυτόχρονα τους φασίστες του Φράνκο και τον καρκίνο και νικήθηκε κι απ τους δύο στα σαρανταδυό του χρόνια.. Ένας όμορφος νέος αρτεργάτης που ήξερε να μιλά στην καρδιά της Ιστορίας. " Θέλουμε να αποφύγει ο λαός μας τη ντροπή του φασισμού. Θέλουμε να ζει ειρηνικά με όλους τους λαούς του κόσμου. Υπερασπιζόμαστε τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, παλεύουμε ώστε οι εργάτες να έχουν ένα μισθό που να τους αποζημιώνει, για να μην πέσει ξανά πάνω τους το φάσμα της ανεργίας και της πείνας· Παλεύουμε για μια δίκαιη νομοθεσία, για την ισότητα στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για τη γυναίκα· παλεύουμε ώστε οι αγρότες να έχουν επαρκή γη και να μπορούν να ζουν από αυτήν...Υπερασπιζόμαστε τις ελευθερίες που δικαιούνται η Καταλονία, η Χώρα των Βάσκων και το Μαρόκο. Σεβόμαστε τις θρησκευτικές ιδέες, όπως επιθυμούμε να γίνονται σεβαστές και οι δικές μας· όμως, θα αντιπαλέψουμε ανελέητα τους εμπόρους των θρησκειών, όσους έχουν καταστήσει τις εκκλησίες και τα μοναστήρια κέντρα συνωμοσίας και κατασκοπίας, οχυρά ενάντια στο λαό".

Η παρουσίαση του βιβλίου δεν άφηνε περιθώρια να ζωντανέψει μαζί με το Ντίαθ και ο Λόρκα. Ζωντάνεψε όμως στη σκέψη κάποιων, όπως και στη δική μου. Ο Λόρκα που δολοφονήθηκε από 12 φασίστες του Φράνκο στα τριάντα οκτώ του, κι είχε προλάβει κιόλας να γράψει τόση και τέτοια ποίηση, να πολεμήσει το φασισμό και να κλείσει τους τσιγγάνους στην καρδιά του και στο Romancero Gitano!

Παντέρμη, τι ζητάς εδώ
μόνη σου δίχως σύντροφο;
Κι αν είναι κάτι που ζητώ
πε μου, σε νοιάζει εσένανε;
Ζητάω εκείνο που ζητώ
ζητάω την ίδια εμένανε.

Ετικέτες: Νίνα Γεωργιάδου