Ο ασκός του Αιόλου και οι κωπηλάτες

Αρθρογράφος: Παύλος Φουρνογεράκης

Ένα καράβι με σχισμένα πανιά η χώρα μας που βυθίζεται στον ηθικό, ψυχολογικό και οικονομικό γκρεμό ή και στον πραγματικό, σ΄ αυτόν που βούλιαξαν αρκετές εκατοντάδες οικονομικόπληκτοι των τελευταίων χρόνων… Η ελπίδα μόλις αρχίζει να μπουμπουκιάζει εκεί πάνω στις πλαγιές των λόφων, στ΄ άνθη της αμυγδαλιάς που τολμά να αναγεννηθεί κόντρα στο δαρμό τ΄αγέρα.

«Έχω τριάντα ψήφους Εγώ, είμαστε μεγάλο σόι, τι μου τάζεις, πόσα δίνεις, γιατί να σε ψηφίσω , πώς να τους πείσω, πώς θα με πείσεις…;»

Επίκαιρα, συνηθισμένα ερωτήματα ψηφοφόρων προς τους υποψήφιους

της χειμερινής κάλπης ! Και πώς να κατηγορήσεις τους ρακένδυτους πολίτες μιας χώρας που μαστίζεται στο βωμό του διεθνούς τζόγου και της προδοσίας των ηγετών του. Άνεργοι, μίζεροι, δουλοπάροικοι, επαίτες, διωγμένοι από το γενέθλιο παράδεισο, ημιμαθείς και αγράμματοι, πώς να μην πέσουν στα δίχτυα των υποσχέσεων και της προπαγάνδας καθενός πολιτικάντη που αποζητά τη λάμψη και το χρήμα των αξιωμάτων;

Πόσα κόμματα, πόσοι υποψήφιοι με ανύπαρκτες ιδεολογικές διαφορές φιγουράρουν στις εικόνες των τηλεοπτικών επικοινωνιολόγων και πλάθουν παραμυθένιες μελλοντικές πραγματικότητες στο καπιταλιστικό περιβάλλον των ολίγων!

Πώς να μη σιχαθεί ο πολίτης την πολιτική, που η παιδεία της τον ξέμαθε ή μάλλον δεν τον έμαθε ποτέ να αγωνίζεται και να δρα συλλογικά, να μοιράζεται με τους άλλους τη χαρά και τη λύπη, τη φτώχια και τον πλούτο;

Πόσοι άραγε αριστερής κομματικής ένταξης συνειδητοποιούν τι ακριβώς σημαίνει ο χαρακτηρισμός «αριστερός» και δεν είναι στο βάθος κάτι σαν τους άλλους , εγωκεντρικοί και υπολογιστές, στοχεύουν μόνο στο δικό τους συμφέρον, στη διατήρηση ή την αύξηση της ιδιωτικής τους περιουσίας, στη ρηχή αναρρίχηση στην εξουσία αδιαφορώντας για τους άλλους;

Μελανοί δρόμοι της ιστορίας αφήνουν πίσω τους πηγμένο το αίμα της κακίας και της ιδιωτείας . Οδήγησαν την ανθρωπότητα στα κατώτερα επίπεδα διαβίωσης και κτηνώδους αλληλοσπαραγμού. Τέτοιοι δρόμοι έχουν αίολο προσανατολισμό και είναι ακόμα ανοιχτοί, αλλά στρωμένοι με τα κρυφά καρφιά του φανατισμού και του ολοκληρωτισμού.

Παρόλα αυτά όμως στη ροή της ιστορίας οι δυνάμεις του καλού φαίνεται να υπερτερούν σε ισχύ, δρουν αθόρυβα και αποτελεσματικά με βραδείς ρυθμούς και με διακυμάνσεις απρόβλεπτες και χαροποιές. Τέτοιες δυνάμεις μπορεί να συναντήσει κανείς ακόμα και σ΄ αυτή την «καταραμένη» πολιτική, αλλιώς, πώς δεν έχουμε ακόμα πλήρως καταστραφεί ως ανθρώπινο είδος, πώς αναπτύξαμε-διευρύναμε το βαθμό δημοκρατίας και πολιτισμού μας παρόλα τα πισωγυρίσματα των καιρών;

Είναι πολιτικό μας χρέος να κωπηλατήσουμε με σθένος για να ξεπεράσουμε τις σύγχρονες συμπληγάδες, επικαλούμενοι και συντασσόμενοι στις δυνάμεις του καλού, αναζητώντας, υποδεικνύοντας και αναδεικνύοντας με την ψήφο μας τους καλούς τιμονιέρηδες που θα δίνουν το ρυθμό και θα τα βάλουν με τις θύελλες. Ο ασκός του Αιόλου φοβίζει μόνο όταν οι κωπηλάτες, τεμπέληδες και αδιάφοροι αναζητούν παγανιστικά περάσματα για τη γη της ευφορίας, και που ακόμα και αν τη βρουν την αφήνουν στους άλλους να τη διαχειριστούν και στη συνέχεια μοιρολατρούν.

Ένας τέτοιος λοιπόν προσωπικός και συλλογικός αγώνας που θα διαπνέεται από έντονη δράση και ανθρωπιστικό πνεύμα και θα στοχεύει στην ήττα του μακρόβιου στυγνού καπιταλιστικού συστήματος, θα μας καταστήσει κοινωνούς στο μεθυστικό ηδύποτο της προόδου και της ελευθερίας. Οι βουλευτικές εκλογές τούτου του Γενάρη ας είναι μόνο η αρχή για μια πλώρη με ισχυρό κυματοθραύστη ενάντια στους θυελλώδεις ανέμους.

Ζάκυνθος, Γενάρης 2015

Παύλος Φουρνογεράκης

Ετικέτες: Παύλος Φουρνογεράκης