Να μοιραστώ κάποιες σκέψεις για την απεργία, της Αγγελικής Χρηστάκη

Tweet

Ονομάζομαι Χρηστάκη Αγγελική. Είμαι καθηγήτρια Αγγλικής και από το 2000 που μένω στη Σητεία έχω υπηρετήσει σε όλα τα σχολεία της περιοχής της Σητείας (Πρωτοβάθμια/ Δευτεροβάθμια, Τριτοβάθμια εκπαίδευση). Θέλω να σας ξεκαθαρίσω ότι δεν εκπροσωπώ κανένα άλλο εκτός από τον εαυτό μου. Θα ήθελα απλά να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.

Πολλά έχουν ακουστεί για το δημόσιο σχολείο και για

τους εκπαιδευτικούς γενικότερα, σίγουρα όχι και τα πιο κολακευτικά. Προσωπικά είμαι υπερήφανη που είμαι στο δημόσιο σχολείο με τις όποιες αδυναμίες του. Τουλάχιστο είμαι μέσα (για όσο θα είμαι ακόμη) και προσπαθώ να το βελτιώσω.

Παρακάτω θα ήθελα να σας εκθέσω κάποια γεγονότα από τη σχολική ζωή που ένιωσα ότι θα’ πρεπε ν’ αναφέρω κι ότι θα’ πρεπε να’ ναι γνωστά ευρύτερα. Ίσως έτσι βοηθηθείτε ν’ αλλάξετε την εικόνα που έχετε για μας ή την επόμενη φορά που είστε έτοιμοι να μας απορρίψετε, κάπου στο βάθος του μυαλού σας να φωλιάσει η αμφιβολία. Ίσως να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί αλλά και άλλοι άνθρωποι γύρω από το δημόσιο σχολείο που νοιάζονται.

Πιστεύω λοιπόν ότι θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι στο σχολείο εκτός από τα μαθήματα και τη γνώση που παρέχεται, συμβαίνουν κι άλλα πράγματα, γίνονται μαθήματα ζωής που θα πρέπει να γνωστοποιηθούν. Κάποιοι θ’ αναγνωρίσετε τους εαυτούς σας, τους συναδέλφους σας, τα σχολεία σας σε όσα αναφέρονται παρακάτω.

Θα πρέπει λοιπόν να ξέρετε

-Για τους 2 νεοδιόριστους φιλολόγους του γυμνασίου Παλαικάστρου που πήγαιναν κάθε Σάββατο κι έκαναν προβολές ταινιών στο χώρο του σχολείου. Να σημειωθεί ότι πέρυσι λόγω των κρατήσεων οι νεοδιόριστοι έπαιρναν 560 ευρώ.

-Για την εκπαιδευτικό που κέρδισε το 1ο βραβείο Γαλλοφωνίας με το γυμνάσιο του Χανδρά πέρυσι και 2 Βραβεία Αριστείας και Καινοτομίας από το ΥΠΕΠΘ φέτος (το ένα με το γυμνάσιο του Χανδρά). Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός πήρε άδεια άνευ αποδοχών, για οικονομικούς λόγους, χωρίς να σκεφτεί κανείς από τους ιθύνοντες ότι τέτοιους εκπαιδευτικούς θα’πρεπε να τους αξιοποιήσει πάση θυσία μέσα στην τάξη.

-Για τη δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία που έκαναν εκπαιδευτικοί του ΕΠΑΛ στους μαθητές.

-Για την κυρία που έχει το κυλικείο στα γυμνάσια που όταν την ενημέρωσα για ένα μαθητή που έχει οικονομικό πρόβλημα προσφέρθηκε και του έδινε ό,τι ήθελε κάθε μέρα για 3 χρόνια. Δε δέχτηκε ποτέ να πάρει ούτε τα μισά χρήματα από εμένα.

-Για τους εκπαιδευτικούς του γυμνασίου Χανδρά που σε συνεργασία με το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας και την Κόντρα έκαναν παρέμβαση 3ης γενιάς στην περιοχή. Συγκεκριμένα κάθε 2 εβδομάδες οι καθηγήτριες και ο διευθυντής ανέβαιναν στο Χανδρά 2η φορά σε μία μέρα, μετά το τέλος των μαθημάτων μαζί με τις ψυχολόγους για να υλοποιήσουν το πρόγραμμα παρέμβασης στην τοπική κοινωνία. Ποτέ δεν παραπονέθηκαν ούτε για το χρόνο ούτε για τα χρήματα που ξόδεψαν.

- Για τους εκπαιδευτικούς από διάφορα σχολεία που προσπαθούν να επαναλειτουργήσουν το κέντρο νεότητας στη Σητεία.

-Για τους εκπαιδευτικούς που σιτίζονται στη λέσχη αξιωματικών μ’ ένα φτηνό αντίτιμο.

-Για το διευθυντή του γυμνασίου Χανδρά που απείλησε με μήνυση γονείς που δεν έστελναν το παιδί τους στο σχολείο αλλά το κρατούσαν στο σπίτι. Ο μαθητής επέστρεψε στο σχολείο.

-Για την εκπαιδευτικό του ΕΠΑΛ που είναι σε συνεχή επαφή με την κοινωνική λειτουργό Σητείας για να λύσουν όσο πιο διακριτικά κι ανώδυνα γίνεται τα προβλήματα των μαθητών μας.

-Για τους συναδέλφους που οργανώνουν τις σχολικές βιβλιοθήκες, κάνουν λέσχες ανάγνωσης κάνουν εκδηλώσεις (λογοτεχνικές, αθλητικές, περιβαλλοντικές), συμμετέχουν με τους μαθητές σε διαγωνισμούς, κοινωνικές εκδηλώσεις κ.α.

-Για τους εκπαιδευτικούς που σχεδιάζουν προγράμματα, εκδρομές, Ευρωπαϊκές ανταλλαγές με σκοπό να πάνε τους μαθητές λίγο παραπέρα και σίγουρα όχι για να πηγαίνουν ταξίδια δωρεάν οι ίδιοι .

-Για τις κυρίες στην καθαριότητα του ΕΠΑΛ που είναι νοσοκόμες, φύλακες, κοινωνικοί λειτουργοί και μας βγάζουν και τις φωτοτυπίες.

-Για τους εκπαιδευτικούς που με το υστέρημα των χρημάτων και του χρόνου τους συνεχίζουν να επιμορφώνονται και να κάνουν (σεμινάρια, μεταπτυχιακά, διδακτορικά).

-Για τους εκπαιδευτικούς που προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξοικονομήσουν χρήματα, βάζοντας κι από την τσέπη τους για να πάει εκδρομή και το παιδί που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα, φροντίζοντας ταυτόχρονα να μην το φέρουν σε δύσκολη θέση.

-Για τους εκπαιδευτικούς που αφιερώνουν απογεύματα και Σαββατοκύριακα ολόκληρα για να μοντάρουν βίντεο, να κάνουν πρόβες και να προετοιμάσουν σχολικές γιορτές που πάντα πάσχουν από μικροφωνική εγκατάσταση, πάντα κάποιο παιδί πρέπει ν’ αντικατασταθεί τελευταία στιγμή, κάποιο άλλο θα ντραπεί, θα φαίνονται βαρετές κι ανιαρές στα μάτια των τρίτων, όμως εκείνοι θα καμαρώσουν τους μαθητές τους- τα παιδιά τους- μαζί με τους γονείς τους όταν και όσοι έρχονται βέβαια.

-Για τους σχολικούς συμβούλους (οι περισσότεροι τουλάχιστον) που με πενιχρά μέσα προσπαθούν να βοηθήσουν και να μετεκπαιδεύσουν τους συναδέλφους τους.

-Για τους συλλόγους γονέων που πάντα συμπαραστέκονται αρωγοί, όσο μπορούν και σε ό.τι τους ζητηθεί.

Συνεπώς, δεν είμαστε τεμπέληδες, αφού δουλεύουμε περισσότερο από το μέσο όρο των εκπαιδευτικών στην Ευρώπη και κάνουμε πολλά έξτρα που δεν υπολογίζονται. Δεν είμαστε αδιάφοροι αφού ενδιαφερόμαστε για την ψυχική, οικογενειακή και προσωπική γαλήνη των μαθητών μας και βλέπουμε το μαθητή μας ολιστικά. Και σίγουρα δεν είμαστε άσχετοι αφού πολλοί από εμάς εκτός από την εμπειρία και την προϋπηρεσία, έχουν κάνει μεταπτυχιακές σπουδές , μετεκπαιδεύσεις, σεμινάρια κ.τ.λ.

Δεν είναι φυσικά όλα στην εκπαίδευση τόσο ρόδινα. Οι εκπαιδευτικοί έχουμε κάνει λάθη στο παρελθόν. Ποιος δεν έχει άλλωστε? Κάνοντας μια αυτοκριτική σημειώνω τα παρακάτω. Θα μπορούσαν σίγουρα να προστεθούν κι άλλα λάθη κι άλλες παραλείψεις:

- Ήταν λάθος μας που παρασυρθήκαμε από τους συνδικαλιστές μας στο να μη δεχτούμε την αξιολόγηση.

- Ήταν λάθος μας που δεν απομονώσαμε οι ίδιοι αυτούς που προκλητικά κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα.

- Ήταν λάθος μας που δεν υπερασπιζόμαστε τη δουλειά μας και το δημόσιο σχολείο γενικότερα.

- Ήταν λάθος μας που δεν αντισταθήκαμε όσο έπρεπε όταν καταργήθηκαν ολόκληροι τομείς από τα ΕΠΑΛ, μπήκαν συνάδελφοί μας στη διαθεσιμότητα, κινητικότητα ή οδηγήθηκαν προς την έξοδο (όπως λέγεται η απόλυση). Δεν ήταν μόνο οι κομμώτριες που έδιωξαν όπως μας λένε τα κανάλια, αλλά άνθρωποι με εμπειρία, κατάρτιση, μεταπτυχιακά που εκδιώχθηκαν άκριτα, άδικα και άγρια.

Και ως γονείς όμως έχουμε κάνει λάθη. Ποιος γονιός άλλωστε δεν έχει κάνει? Δεν υπερασπιστήκαμε τα παιδιά μας και τα δικαιώματά τους όσο έπρεπε.

- Γιατί αφήνουμε τα παιδιά μας να κάνουν μάθημα σε υπόγεια, και κτίρια αμφιβόλου στατικότητας?

- Γιατί δεν αντιδρούμε όταν τα παιδιά μας δεν κάνουν Εικαστικά, Οικιακή Οικονομία, Μουσική ή άλλα «δευτερεύοντα» όπως αποκαλούνται μαθήματα? Γιατί οι Τέχνες να είναι δευτερεύουσες?

- Γιατί δεν αντιδρούμε όταν δεν χωρίζονται οι μαθητές σε επίπεδα στα Αγγλικά, κάτι που είναι νομοθετημένο και για το οποίο υπάρχουν και βιβλία?

- Γιατί δεν απαιτούμε τη σύνδεση του σχολείου με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας?

- Γιατί ανεχόμαστε την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα και τις συγχωνεύσεις σχολείων?

- Γατί δεν απαιτούμε ν’ αντικατασταθεί άμεσα όποιος παίρνει άδεια για λόγους υγείας? Γιατί να χάνονται ώρες άδικα?

- Γιατί δε στηρίζουμε τους «περιφερόμενους» καθηγητές που πάνε σε 2-3 ή ακόμα και σε 5 σχολεία? Τους ρωτάμε άραγε αν προλαβαίνουν να μάθουν τα ονόματα των μαθητών τους ?

Έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης και για όσα έγιναν και για όσα θα πρέπει να γίνουν. Όπως πολύ σοφά έχει πει ο Καζαντζάκης:Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίωΝίκος Καζαντζάκης 1883-1957. Σ’ αυτό το δρόμο όμως είμαστε 3. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς. Σας θέλουμε δίπλα μας συνοδοιπόρους, συμπαραστάτες για να σωθεί το παιδί. Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα. «Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα» όπως επίσης σοφά τραγουδούσε ο Σιδηρόπουλος.

Τους τελευταίους μήνες χαρακτηριστήκαμε υπεράριθμοι, υποχρεωθήκαμε να κάνουμε μετάταξη με αβέβαια αποτελέσματα, μειώθηκαν ώρες μαθημάτων, αυξήθηκαν άλλες, άλλαξαν οι β΄αναθέσεις μαθημάτων 2 φορές σ’ ένα 24ωρο, εξαφανίστηκαν μαθήματα, μετονομάστηκαν άλλα. Άγονται και φέρονται από διάφορους κλάδους, φορείς, ιδιώτες και βγάζουν ανακοινώσεις εμπιστευτικές δήθεν, μοιράζουν υποσχέσεις για δώρα οργανικές θέσεις. Γενικά έχουμε βιώσει ένα αλαλούμ που ούτε κι εμείς μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει και να αφοσιωθούμε στην εκπαιδευτική διαδικασία. Νιώθουμε ότι είμαστε σε μια σκακιέρα όπου οι κινήσεις μας θα μας κοστίσουν ή θα μας ωφελήσουν ανάλογα. Μάλλον όχι σκακιέρα, γιατί στο σκάκι χρησιμοποιείς το μυαλό σου κι έχεις συνέπειες από προηγούμενες πράξεις σου. Νιώθουμε ότι ρίχνουμε ζάρια με τυχαία αποτελέσματα.

Τέλος θα ήθελα να σας εξηγήσω πώς προκύπτουν οι υπεραριθμίες μια και πολλοί γονείς μου έχουν πει ότι δεν το καταλαβαίνουν. Πως μπορούν άλλωστε?

Λοιπόν, αυξάνεται το ωράριο των εκπαιδευτικών από τη μία ενώ παράλληλα μειώνονται οι ώρες που διδάσκεται το μάθημα και τα τμήματα. Είναι σα να δουλεύει κάποιος σε μια τράπεζα και το ωράριό του να είναι μέχρι τις 3. Κάποια μέρα του λένε ότι το ωράριό του αυξάνεται και θα πρέπει να εργάζεται μέχρι τις 5. Την επόμενη μέρα όμως τον πληροφορούν ότι το τμήμα του θα κλείνει στη 1. Άρα χρωστάει 4 ώρες. Αρχίζουν λοιπόν να συμπληρώνουν όλοι με τη σειρά το ωράριο ώσπου μένει ο τελευταίος που τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη τράπεζα. Ε ναι λοιπόν αυτός είναι ο υπεράριθμος. Άσχετα αν έχει παραπάνω προσόντα, προϋπηρεσία ή είναι έστω ίσος με τον προηγούμενο. Αυτός θα πρέπει να φύγει γιατί ήταν κακό το timing. Τοποθετήθηκε στο λάθος σχολείο, τη λάθος σχολική χρονιά. Αν είχε πάει στο διπλανό σχολείο δεν θα ήταν υπεράριθμος, αν είχε πάρει μετάθεση στο άλλο σχολείο κι όχι σ’ αυτό δεν θα ήταν υπεράριθμος. Αν, αν, αν. Αυτή είναι η αξιολόγηση. Είναι θέμα timing αλλά είπαμε φταίμε εμείς που δεν την διεκδικήσαμε.

Ευχαριστώ πολύ

Χρηστάκη Αγγελική

Εκπαιδευτικός Αγγλικής ΠΕ06 στο 2ο Γυμνάσιο Σητείας

Tags: Αγγελική Χρηστάκη Tweet Share on

View the discussion thread.