Να ανοίξουμε εμείς τον δημόσιο διάλογο για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

Στις προγραμματικές του δηλώσεις (8.7.2012) ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Κων/νος Αρβανιτόπουλος δήλωσε μεταξύ άλλων: «Πρώτος άξονας, οι άνθρωποι της εκπαίδευσης. Οι μόνοι που μπορούν να δώσουν σάρκα και οστά στο πάνδημο αίτημα της αναβάθμισης της Παιδείας μας πέρα από τη συνθηματολογία των μεταρρυθμίσεων είναι οι εκπαιδευτικοί. Προωθούμε άμεσα την αξιολόγηση διαδικασιών και του ανθρώπινου δυναμικού, των εκπαιδευτικών μας, με στόχο την

ανάδειξη των τομέων που χρειάζονται βελτιωτικές παρεμβάσεις». Ο υπουργός, αντί -ως όφειλε- να αρχίσει τις προγραμματικές του δηλώσεις με την ανάδειξη της αναγκαιότητας του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης για την επιβίωση και την ανόρθωση του ελληνικού λαού1 που δοκιμάζεται όσο ποτέ, δίνει προτεραιότητα στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Των εκπαιδευτικών που επίσης δοκιμάζονται ανηλεώς από τις επιλογές των μνημονιακών κυβερνήσεων, από τους πρωτοδιόριστους που καταδικάζονται στην ανέχεια έως τους πολύ μεγαλύτερους, για τους οποίους το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση φαντάζει ουτοπία.

Η νεοφιλελεύθερου προσανατολισμού νέα κυβέρνηση -στο μοτίβο και των προηγούμενων- επιδιώκει να μειώσει δραματικά τον ευρύτερο δημόσιο τομέα με αποκρατικοποιήσεις οργανισμών παροχής δημόσιων αγαθών και να συρρικνώσει το κοινωνικό κράτος. Σε αυτή την κατεύθυνση, επιδιώκει και μια εκπαίδευση που δεν αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό αγαθό, αλλά ως εμπορευματικοποιημένη υπηρεσία.
Έφτασε, λοιπόν, η ώρα -όχι βέβαια υποβαθμίζοντας τα άλλα κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση- να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Και ο διάλογος πρέπει να ανοίξει από την Αριστερά, γιατί σε διαφορετική περίπτωση ή θα ανοίξει με καθαρά νεοφιλελεύθερες αφετηρίες και στόχευση ή το πιθανότερο δεν θα ανοίξει καθόλου και θα επιβληθούν οι καταστροφικές για τη δημόσια εκπαίδευση διατάξεις του νόμου 2986/20022. Αφετηρία για μια τέτοια συζήτηση πρέπει να είναι οι επιλογές για την κοινωνική λειτουργία της εκπαίδευσης και η συνεπαγόμενη στόχευση της αξιολογικής διαδικασίας.

Η νεοφιλελεύθερου προσανατολισμού νέα κυβέρνηση -στο μοτίβο και των προηγούμενων- επιδιώκει να μειώσει δραματικά τον ευρύτερο δημόσιο τομέα με αποκρατικοποιήσεις οργανισμών παροχής δημόσιων αγαθών και να συρρικνώσει το κοινωνικό κράτος. Σε αυτή την κατεύθυνση, επιδιώκει και μια εκπαίδευση που δεν αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό αγαθό, αλλά ως εμπορευματικοποιημένη υπηρεσία3. Αυτή η προοπτική θα επιχειρηθεί να επιτευχθεί μέσα από μειώσεις των εργαζομένων στην εκπαίδευση, με ένα τεράστιο αριθμό εκπαιδευτικών επιτυχόντων του ΑΣΕΠ να αναμένουν για μια θέση στον ήλιο. Θα επιχειρηθεί να επιτευχθεί επίσης και μέσα από τον κατευνασμό των αντιστάσεων του εκπαιδευτικού κινήματος, δημιουργώντας εκπαιδευτικούς εύκολα χειραγωγήσιμους, χαμηλά αμειβόμενους, υποταγμένους σε πελατειακά μικροσυμφέροντα, ελε