Μαθήματα Ιστορίας στην πλατεία

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;} Της Κατερίνας Βουτσινά Διδάσκει Παγκόσμια Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών εδώ και 30 χρόνια. Το 2007 η 57χρονη ιστορικός αποφάσισε να μεταφέρει το μάθημα και εκτός αμφιθεάτρου. Οι δωρεάν διαλέξεις της διαδόθηκαν αμέσως από στόμα με στόμα. Στις αίθουσες δήμων και κοινοτήτων συνειδητοποίησε – όπως αποκαλύπτει η ίδια – τη δίψα των Ελλήνων για την Ιστορία και το πώς μια απλή πρωτοβουλία μετατρέπεται σε κοινωνική προσφορά

Η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ξεκίνησε τα δωρεάν μαθήματα το 2007. Η ιδέα προέκυψε από μια απλή παρατήρηση: στο αμφιθέατρο όπου δίδασκε το μάθημα της Παγκόσμιας Ιστορίας παρακολουθούσαν συχνά και μη φοιτητές. «Είμαι βαθιά πολιτικός άνθρωπος με την έννοια του πολίτη», λέει η ίδια. «Πάντα προβληματιζόμουν για την κοινωνία γύρω μου και ήθελα να βρω έναν τρόπο να προσφέρω». Το πώς θα το έκανε αυτό το αναζητούσε καιρό. Αρχικά, συμμετείχε σε διάφορες εθελοντικές δράσεις, όπως ομάδες δασοπροστασίας και αναδάσωσης. Σύντομα, όμως, συνειδητοποίησε πως η Ιστορία θα γινόταν το μέσο της συνεισφοράς της. Εξηγεί: «Η Ιστορία αφορά όλους. Είναι σαγηνευτική. Είναι η ζωή του ανθρώπου. Δεν αρκείται στο παρελθόν. Μιλά για το παρόν. Και αν όσα βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα διεργασιών του παρελθόντος και εμείς με τη σειρά μας γινόμαστε ένας κρίκος στις διεργασίες του μέλλοντος».
ΠΑΡΙΣΙ - ΑΘΗΝΑ. Η Μαρία Ευθυμίου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1955 και μεγάλωσε στην περιοχή της Νεάπολης στην Αθήνα. Παιδί εκπαιδευτικών και αδελφή του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Πέτρου Ευθυμίου, σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε ακριβώς στα 4 χρόνια, λέει η ίδια, και συνέχισε για μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Δεν θέλησε να παραμείνει στη Γαλλία. Ακόμα και κατά τα φοιτητικά της χρόνια επέστρεφε συχνά στην Ελλάδα. «Επαιρνα το λεωφορείο Παρίσι - Αθήνα γιατί ήταν οικονομικό. Το ταξίδι διαρκούσε δύο ημέρες και δυο νύχτες και περνούσαμε μέσα από τη Βόρεια Ιταλία και τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας», θυμάται. Ειδικεύτηκε στη Νέα Ελληνική Ιστορία και η διατριβή της αφορούσε τις οικονομικές δραστηριότητες στο λιμάνι της Ρόδου τον 18ο αιώνα. Πάντα φανταζόταν τον εαυτό της δασκάλα. Οχι όμως καθηγήτρια πανεπιστημίου. Υστερα από την παρότρυνση των καθηγητών της στην Ελλάδα και τη Γαλλία, μεταξύ των οποίων και ο επιβλέπων του διδακτορικού της Σπύρος Ασδραχάς, άρχισε να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1981 ως επιστημονική συνεργάτις. Ηταν μόλις 26 ετών. Τη διδασκαλία εκτός αμφιθεάτρων την ξεκίνησε αθόρυβα. Πρώτα, ζήτησε μια αίθουσα από την Ενωση Ορειβατών και Φυσιολατρών στο Κέντρο της Αθήνας. Ονόμασε τον κύκλο διδασκαλίας της «Δεκαέξι μικρά μαθήματα για έναν μεγάλο κόσμο». Ουσιαστικά, θα δίδασκε ένα τρίωρο μάθημα την εβδομάδα για 16 εβδομάδες. «Την πρώτη φορά εμφαν