Μ-Λ ΚΚΕ: Η προοπτική απώλειας της ηγεμονικής του θέσης στην παγκόσμια σκηνή, κάνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό

Η προοπτική απώλειας της ηγεμονικής του θέσης στην παγκόσμια σκηνή, κάνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό, πηγή πολέμου και επίθεσης

Αυτές ακριβώς τις εξελίξεις επεδίωξε να προλάβει, να ανακόψει και να αποτρέψει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός με την πολιτική που εφάρμοσε την τελευταία δεκαπενταετία και που τώρα με την ηγεσία του Τραμπ αυτή η πολιτική αποκτά μια ακόμα πιο επιθετική διάσταση και παίρνει έναν απροκάλυπτο και βίαιο χαρακτήρα, στο βαθμό που οι παγκόσμιες αντιθέσεις οξύνονται εκρηκτικά και αμφισβητείται ευθέως ο κυρίαρχος ρόλος του στην παγκόσμια σκηνή.

Αυτή

ακριβώς η αμφισβήτηση και απειλή απώλειας της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή, έφεραν στο προσκήνιο τις δυνάμεις που εκπροσωπεί ο Τραμπ και κάνουν την αμερικανική υπερδύναμη πιο επικίνδυνη και τυχοδιωκτική, πηγή πολέμου και επίθεσης.

Η κυβέρνηση Τραμπ, αποτελούμενη από μεγιστάνες του πλούτου και πολεμοκάπηλους στρατηγούς, εκφράζει τους πιο τρομοκρατικούς και επιθετικούς κύκλους του μονοπωλιακού κεφαλαίου των ΗΠΑ, που προωθεί στο εσωτερικό τον εκφασισμό του αμερικανικού κράτους, την πιο στυγνή καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, διεγείροντας εθνικιστικές και ρατσιστικές προκαταλήψεις και υποδαυλίζοντας την ξενοφοβία, ενώ στο εξωτερικό προωθεί μία ιμπεριαλιστική πολεμοχαρή πολιτική και προετοιμάζεται για παγκόσμιους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, απειλώντας με ολοκληρωτική καταστροφή και αφανισμό χώρες και λαούς.

Στον ένα χρόνο διακυβέρνησης Τραμπ οι ΗΠΑ προχώρησαν στην κατάργηση, παραβίαση και επαναδιαπραγμάτευση κρίσιμων συνθηκών και οικονομικών συμφωνιών, που ρύθμιζαν τις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη, όπως η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, η συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, η οικονομική συμφωνία των χωρών του Ειρηνικού, Ασίας- ΗΠΑ (TPP), η συμφωνία Ευρώπης- ΗΠΑ (TTIP), με τελευταία την απόφαση για τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, καταπατώντας προκλητικά τη διεθνή νομιμότητα, και όλα αυτά με αποκλειστικό γνώμονα την επιβολή των συμφερόντων των ΗΠΑ σε βάρος των ανταγωνιστών τους.

Σ' όλο το προηγούμενο διάστημα οι ΗΠΑ, υπό την ηγεσία Ομπάμα, αλλά και των προκατόχων του, επεδίωκαν, προωθώντας τα παγκόσμια ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα, ταυτόχρονα να συγκρατούν και να συγκαλύπτουν τις οξύτατες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και να εξισορροπούν τις δυνάμεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, έτσι ώστε να εξασφαλίζουν τη σταθερότητά του και την παγκόσμια ηγεμονική τους θέση. Τώρα με την άνοδο του Τραμπ, χωρίς να σπάει η συνέχεια των στρατηγικών επιδιώξεων των ΗΠΑ, που είναι η διεκδίκηση της παγκόσμιας κυριαρχίας τους, σημειώνεται μία τομή στην εξέλιξη της αμερικανικής πολιτικής για την επίτευξη αυτών των στόχων. Μία εξέλιξη που προέκυψε και μέσα από βαθιές αντιπαραθέσεις, στο εσωτερικό των κυρίαρχων δυνάμεων στις ΗΠΑ, για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η εσωτερική και ιδιαίτερα η διεθνής πολιτική τους, που συνεχίστηκε όλη τη χρονιά και κλιμακώνεται διαρκώς μέχρι σήμερα, με αβέβαιη κατάληξη.

Μία τομή που αποτυπώθηκε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τον Δεκέμβρη του 2017 στη "Νέα Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας" που διακήρυξε ο Τραμπ. Παραληρώντας για το μεγαλείο της "μεγάλης Αμερικής", αφού ενταφίασε τα "αγαθά της παγκοσμιοποίησης", επαναφέροντας σε πρώτο πλάνο τα συμφέροντα του κάθε ξεχωριστού ιμπεριαλιστικού κράτους, ο Τραμπ, παρουσιάζοντας τη νέα στρατηγική των ΗΠΑ, ξεκαθάρισε: "Αποδεχόμαστε ότι ένας σθεναρός στρατιωτικός, οικονομικός και πολιτικός ανταγωνισμός, βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη στον κόσμο". Αυτό τον ανταγωνισμό προσδιορίζει ως εξής η νέα στρατηγική των ΗΠΑ:

"Η Κίνα και η Ρωσία θέλουν να διαμορφώσουν έναν κόσμο που είναι αντίθετος στις αξίες και τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Η Κίνα θέλει να εκτοπίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ινδο-Ειρηνική περιοχή, να επεκτείνει το οικονομικό της μοντέλο που έχει κινητήρια δύναμη το κράτος και να αναδιοργανώσει την περιοχή προς όφελός της. Η Ρωσία επιδιώκει να ανακτήσει καθεστώς μεγάλης δύναμης και να κατοχυρώσει σφαίρες επιρροής κοντά στα σύνορά της".

Άλλα βασικά στοιχεία της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ είναι:

♦ Η κατάργηση του ορίου στις αμυντικές δαπάνες που είχαν θέσει οι ΗΠΑ το 2013 και η απόφαση για ραγδαία αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και του αριθμού του στρατεύματος σε όλα τα όπλα.

♦ Η στοχοποίηση της Βόρειας Κορέας και του Ιράν και οι πολεμοκάπηλες απειλές του Τραμπ για ολοκληρωτική καταστροφή και πυρηνικό ολοκαύτωμά τους.

♦ Η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή συνοριογραμμή και στα «σημεία επαφής» (Ατλαντικός, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία) με τη Ρωσία, στο πλαίσιο και της Νέας Δομής και της Στρατιωτικής Κινητικότητας του ΝΑΤΟ.

♦ Η προτεραιότητα που δίνεται στην περιοχή του "Ινδο-Ειρηνικού" και η μεταφορά με επιταχυνόμενο ρυθμό του μεγαλύτερου μέρους των στρατιωτικών της δυνάμεων στην περιοχή της Ασίας - Ειρηνικού.

Συμπυκνώνοντας το περιεχόμενο της νέας στρατηγικής, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, στρατηγός Μακ Μάστερ, που θεωρείται και συντάκτης της, ανέφερε: "Η γεωπολιτική επέστρεψε, και επέστρεψε εκδικητικά μετά από διακοπές που κάναμε από την ιστορία, στην αποκαλούμενη μεταψυχροπολεμική περίοδο".

Ένα μήνα μετά την εξαγγελία της νέας «Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας» από τον Τραμπ, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Μάτις, την εξειδίκευσε στο στρατιωτικό επίπεδο με τη νέα «Στρατηγική Εθνικής Άμυνας» τον Γενάρη του 2018, ξεκαθαρίζοντας πως οι αμερικάνικες ένοπλες δυνάμεις θέτουν στην καρδιά του νέου στρατιωτικού δόγματος την αντιμετώπιση της Κίνας και της Ρωσίας, ένα δόγμα που τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια ήταν επικεντρωμένο, φραστικά τουλάχιστον, στην αντιμετώπιση «της τρομοκρατικής απειλής των τζιχαντιστών». Αναλύοντας το στρατιωτικό δόγμα, ο υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Κόλμπι, προχώρησε σε απροκάλυπτες πολεμικές απειλές: «Κίνα και Ρωσία εργάζονται επί σειρά ετών για να αναπτύξουν τις στρατιωτικές τους ικανότητες για να αμφισβητήσουν τα στρατιωτικά μας πλεονεκτήματα… θα εστιάσουμε στην προετοιμασία για πόλεμο και συγκεκριμένα για πόλεμο μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων».

Στο βαθμό που ο Τραμπ και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί κυριαρχήσουν στις ΗΠΑ, δεδομένου ότι συναντά σφοδρές αντιδράσεις από άλλα τμήματα του μονοπωλιακού κεφαλαίου και βρίσκεται η προεδρία του σε μία ιδιότυπη ομηρία, τότε θα επιταχυνθούν οι παγκόσμιες εξελίξεις και μνημειώδεις συγκρούσεις θα σημειωθούν ανάμεσα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παγκόσμια ηγεμονία και το ξαναμοίρασμα των ζωνών επιρροής και των παγκόσμιων αγορών, για την πιο στυγνή εκμετάλλευση και εθνική καταπίεση των λαών και καταλήστευση του πλούτου των εξαρτημένων χωρών, για την κλιμάκωση των στρατιωτικών επεμβάσεων και κατακτητικών πολέμων, με σκοπό να καταπνίξουν τους ασίγαστους αγώνες των λαών για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

Στρατηγικός σκοπός του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι να ανατρέψει τη διαμορφούμενη τάση απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονικής του θέσης, επιδιώκοντας να φρενάρει την ορμητική άνοδο της Κίνας και τη σταθερή επάνοδο της Ρωσίας, αποτρέποντας με κάθε τρόπο μια συμμαχία ανάμεσά τους και, με την εξαπόλυση απειλών και τη δραστήρια προετοιμασία για πόλεμο, να εξαναγκάσει ταυτόχρονα όλες τις άλλες δυνάμεις, στην Ευρώπη και την Ασία, να ευθυγραμμιστούν μαζί του σ' αυτή την αντιπαράθεση, προλαβαίνοντας διαφοροποιήσεις και ρήγματα που διαφαίνονται.

Δαπανώντας σε ετήσια βάση, και συγκεκριμένα το 2016, το ιλιγγιώδες ποσό των 610 δις δολαρίων για στρατιωτικές δαπάνες -η Κίνα που ήταν δεύτερη δαπάνησε αντίστοιχα 215 δις δολάρια και η τρίτη, η Ρωσία, 70 δις δολάρια- και καταργώντας τώρα το όριο των στρατιωτικών δαπανών, ο Τραμπ προχωρεί σε μία ραγδαία αύξησή τους και σε μία τεράστια κούρσα εξοπλισμών, προκειμένου οι ΗΠΑ να διατηρήσουν τη στρατιωτική και τεχνολογική υπεροπλία τους, να εξουθενώσουν και να γονατίσουν οικονομικά τους ανταγωνιστές τους, όπως έκαναν τη δεκαετία του 1980 με την κούρσα εξοπλισμών και τον "πόλεμο των άστρων" του Ρήγκαν, που επιτάχυνε την κατάρρευση και διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και επέφερε μία μεγάλη ανατροπή στους παγκόσμιους συσχετισμούς δυνάμεων, καθιστώντας τις ΗΠΑ τη μοναδική ιμπεριαλιστική υπερδύναμη.

Μόνο που από τότε μέχρι σήμερα έχουν σημειωθεί μεγάλες αλλαγές και ανακατατάξεις στη δύναμη των διεθνών κέντρων, οι τάσεις φαίνονται αναπότρεπτες, και ο χρόνος δουλεύει αδυσώπητα σε βάρος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και υπέρ των ανταγωνιστών του.

Στη θέση μιας εσωτερικά σαπισμένης, ιδεολογικά χρεοκοπημένης, οικονομικά κατεστραμμένης και ετοιμόρροπης Σοβιετικής Ένωσης της περιόδου Γκορμπατσόφ, βρίσκεται σήμερα μία Ρωσία σε φάση εσωτερικής καπιταλιστικής ισχυροποίησης, που επανακάμπτει και επανέρχεται με νέους όρους και δυνατότητες στο τραπέζι των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Στη θέση μιας Κίνας με μικρή διεθνή πολιτική επιρροή και οικονομική δύναμη τη δεκαετία του 1980, βρίσκεται σήμερα μία ανερχόμενη παγκόσμια καπιταλιστική δύναμη, που η ιμπεριαλιστική της πολιτική αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στις διεθνείς υποθέσεις.

Εκατό χρόνια από το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, το 1918, ενός πολέμου που αιματοκύλισε την Ευρώπη και οδήγησε στο ξέσπασμα και τη νίκη της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, νέες πολεμικές συγκρούσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων απειλούν ξανά την ανθρωπότητα, και ο 21ος αιώνας επιφυλάσσει μεγάλες ανακατατάξεις και επαναστατικές ανατροπές για την εργατική τάξη και τους λαούς του κόσμου.

Εξασθενούν οι θέσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή και ενισχύονται οι θέσεις του ρώσικου ιμπεριαλισμού

Πριν δεκαπέντε χρόνια, το 2003, οι ΗΠΑ επεξεργάστηκαν και έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο της "Μεγάλης Μέσης Ανατολής". Το σχέδιο αυτό περιελάμβανε δεκάδες χώρες, συνολικά 32, από την Αλγερία και Τυνησία στη Β. Αφρική, μέχρι το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Ουζμπεκιστάν στη Ν.Δ Ασία και αποσκοπούσε να θέσει κάτω από τον έλεγχο και την κυριαρχία των ΗΠΑ όλη αυτή την τεράστια περιοχή. Απαιτούσε την ευθυγράμμιση όλων αυτών των χωρών στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, διαφορετικά απειλούσε με την εξαπόλυση πολέμων και κάθε είδους επεμβάσεων ενάντια στις χώρες και τους λαούς που αρνούνταν να υποταχθούν σε αυτά τα σχέδια. Από τότε, η Μέση Ανατολή, που ποτέ δεν έπαψε να αποτελεί εστία έντασης και πεδίο αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, έχει γίνει βασικό θέατρο πολέμων και επεμβάσεων, καταστρέφοντας χώρες και λαούς, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.

Η πρώτη φάση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου ξεκίνησε με τη στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, το 2003, που εξελίχθηκε σε μακρόχρονο, αιματηρό κατακτητικό πόλεμο, συναντώντας τη γενναία αντίσταση του ιρακινού λαού και προκαλώντας μεγάλα πλήγματα, πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει ο κατακτητικός πόλεμος στο Αφγανιστάν με τα ίδια χαρακτηριστικά και συνέπειες για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Η δεύτερη φάση του σχεδίου της "Μεγάλης Μέσης Ανατολής" μπήκε σε εφαρμογή το 2010, με την αξιοποίηση της κατάστασης που δημιούργησε η "Αραβική Άνοιξη". Στη φάση αυτή κλιμακώθηκε η ιμπεριαλιστική επέμβαση και ανάμειξη σε μια σειρά χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με την επιβολή στρατιωτικοφασιστικού πραξικοπήματος στην Αίγυπτο, ύστερα από το διάλειμμα Μόρσι, την εξαπόλυση αεροπορικών βομβαρδισμών, την ισοπέδωση και κατάληψη της Λιβύης και στη συνέχεια την επέμβαση στη Συρία, που εξελίχθηκε σε έναν ανελέητο πόλεμο για την ανατροπή του Άσαντ και την κατάκτησή της, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο θέατρο πολέμου και εσωτερικών αιματηρών συγκρούσεων από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία, μέχρι την Υεμένη, το Σινά, την Παλαιστίνη, το Λίβανο και τη Λιβύη, βυθίζοντας στην ερήμωση και την καταστροφή όλη την περιοχή.

Δεκαπέντε χρόνια μετά ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να αιματοκύλισε την περιοχή, όμως ο βασικός σκοπός του να τη θέσει κάτω από την κυριαρχία του όχι μόνο δεν επετεύχθη, αλλά αντίθετα, όπως έδειξε η έκβαση του πολέμου στη Συρία και οι εξελίξεις στην Τουρκία, τα ερείσματα και η επιρροή του στην περιοχή μειώνονται, οι δυνάμεις και οι θέσεις του εξασθενούν, ενώ αντίθετα βγαίνει ιδιαίτερα ενισχυμένος ο ρώσικος ιμπεριαλισμός, που συγκροτώντας ένα μέτωπο με το Ιράν, τη Συρία και εν μέρει την Τουρκία, διαδραματίζει βασικό ρόλο για την πορεία των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ μπορεί να απέκτησαν ένα νέο έρεισμα στην περιοχή, τον κουρδικό παράγοντα, και να τον αξιοποιούν στην πολεμική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, πλην όμως διακινδυνεύουν να χάσουν έναν πολύ σημαντικότερο παράγοντα, αυτόν της Τουρκίας, που μπροστά στο σχέδιο δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους δεν θα διστάσει να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Ήδη η εξαπόλυση στρατιωτικής επίθεσης της Τουρκίας ενάντια στις περιοχές των Κούρδων της Συρίας κλιμακώνει την αντιπαράθεση της Άγκυρας με τις ΗΠΑ και διευρύνει το ρήγμα στις σχέσεις τους.

Δεν πρόκειται βέβαια οι ΗΠΑ να αποδεχτούν αυτή την κατάσταση. Η απόφαση του Τραμπ να ενισχύσει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στις περιοχές των Κούρδων της Συρίας, να καταγγείλει τη συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και να θέσει αυτήν τη χώρα στο στόχαστρο πολεμικής επίθεσης, στα πλαίσια της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ, δείχνει πως προετοιμάζεται με συμμάχους το σιωνιστικό Ισραήλ και τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία -που βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου με το Ιράν- να συνεχίσει το αιματοκύλισμα της περιοχής για να ανακτήσει τον έλεγχο και να προωθήσει τα συμφέροντά του.

Πολεμικές απειλές των ΗΠΑ για ολοκληρωτική καταστροφή της Λ.Δ.Κορέας, προσπάθειες περικύκλωσης της Κίνας και ανάδειξη της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού σε επίκεντρο του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων

Δεύτερη μεγάλη εστία έντασης, που κλιμακώνεται διαρκώς από την πλευρά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού με πολεμικές απειλές και στρατιωτικά γυμνάσια, είναι αυτή στην Κορεατική Χερσόνησο. Οι ΗΠΑ, θέτοντας στο πολεμικό τους στόχαστρο την Λ. Δ.Κορέας, εξυπηρετούν πολλαπλούς επιθετικούς σκοπούς. Γι’ αυτό κλιμακώνουν την κρίση και την αξιοποιούν σαν μοχλό για να προωθήσουν τα παγκόσμια επιθετικά τους σχέδια.

Στα πλαίσια αυτά ξεσηκώνουν μία παγκόσμια προπαγανδιστική εκστρατεία κατασυκοφάντησης και δαιμονοποίησης της Βόρειας Κορέας, μετατρέποντας το θύμα σε θύτη, και προετοιμάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη για την ανάγκη ολοκληρωτικής καταστροφής της, ενισχύοντας το απάνθρωπο, εξοντωτικό εμπάργκο για τον οικονομικό στραγγαλισμό της, όπως έκαναν με όλες τις χώρες πριν τις υποδουλώσουν και καταστρέψουν.

Εμφανίζουν τη Βόρεια Κορέα σαν "παγκόσμια απειλή", όταν είναι γνωστό πως μάχεται για την αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου και την ειρηνική επανένωσή της, ενώ οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που εξαπέλυσε ατομική επίθεση σε βάρος άλλης χώρας και διαθέτει ένα τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο, το πιο ισχυρό στον πλανήτη, με το οποίο εκβιάζει και ασκεί πυρηνική τρομοκρατία, σημαδεύοντας ολόκληρες δεκαετίες τη Βόρεια Κορέα.

Πρώτος διακηρυγμένος σκοπός των ΗΠΑ είναι η ανατροπή του καθεστώτος της Λ.Δ. Κορέας, η κατάκτηση της χώρας μέσα από έναν πόλεμο ολοκληρωτικής καταστροφής, όπως διαρκώς απειλεί, και η εγκαθίδρυση μιας κλίκας ανδρεικέλων στην Πιονγκ Γιανγκ, που θα ευθυγραμμίζονταν με τους λακέδες τους της Ν. Κορέας και θα έθετε όλη την Κορεατική Χερσόνησο κάτω από την κυριαρχία των ΗΠΑ.

Η Λ.Δ.Κορέας βρίσκεται σε μία περιοχή (Ανατολική Ασία - Ειρηνικός) που αποτελεί το επίκεντρο του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ - Κίνα - Ρωσία - Ιαπωνία), μια περιοχή που μετατρέπεται σε ένα τεράστιο θέατρο αντιπαραθέσεων και απειλών πυρηνικού ολοκαυτώματος, στρατιωτικών προστριβών και πολεμικών ασκήσεων γιγαντιαίων διαστάσεων.

Υποδαυλίζοντας οι ΗΠΑ συνεχώς την κρίση στην Κορεατική Χερσόνησο, πλευροκοπούν την Κίνα και τη Ρωσία, φέρνοντας στην αυλή τους το πρόβλημα, και μεταφέρουν τον κύριο όγκο των στρατιωτικών τους δυνάμεων στην περιοχή, κάνοντας επίδειξη δύναμης αφού πρωταρχικός τους στόχος είναι να πιέσουν, να εκβιάσουν και να αναχαιτίσουν την Κίνα.

Ταυτόχρονα μέσα από την κλιμάκωση της κρίσης στην Κορεατική Χερσόνησο κρατούν στο φιλοπόλεμο άρμα τους σφιχτά δεμένους τους συμμάχους και λακέδες τους στην περιοχή, την Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ταϊβάν, κλπ, προωθώντας την εγκατάσταση υπερσύγχρονων αντιπυραυλικών συστημάτων στα εδάφη τους και αποτρέποντας κάθε διαφοροποίησή τους για αναζήτηση μιας άλλης διεξόδου.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα κλιμακώνει διαρκώς την ένταση στην Κορεατική Χερσόνησο το επόμενο διάστημα και θα κρατά πάντα ανοιχτή την απειλή για την εξαπόλυση στρατιωτικής επίθεσης ενάντια στη Λ.Δ.Κορέας, για έναν, δηλαδή, πολεμικό τυχοδιωκτισμό παγκόσμιας διάστασης, που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει.

Όταν κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα με τη συνέχιση των στρατιωτικών επεμβάσεων και πολέμων στη Μέση Ανατολή και ηχούν τα τύμπανα του πολέμου στην Κορέα, που απειλούν να οδηγήσουν σε παγκόσμια ανάφλεξη, πρέπει σταθερά και επίμονα να θέσουμε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της αντιπολεμικής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Να ξεσκεπάσουμε την ιμπεριαλιστική υποκρισία και να καταδείξουμε τους πραγματικούς σκοπούς των πολέμων τους. Να σταθούμε στο πλευρό των λαών και των χωρών που γίνονται θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

Μ-Λ ΚΚΕ

Μ-Λ ΚΚΕδιεθνείς εξελίξεις