"Κι είναι το πέρασμά σας όλο φως"

Σας έβλεπα έξω από το σιδερόφραχτο υπουργείο μεταμοντέρνου σκοταδισμού και ελαστικής εργασίας και δάκρυζα. Από χαρά και ελπίδα. Μα έχω μάθει πια να μη θαμπώνει η κρίση από τις συγκινήσεις. Ο αττικός ουρανός θολός απ΄ το νοτιά κι από τη σκόνη των άνυδρων καιρών, που συχνά πυκνά μάς πνίγει μαζί με τα δακρυγόνα. Θέλει προσπάθεια αρκετή να δεις το γενικό περίγραμμα, να μη χαθείς στις λεπτομέρειες. Ανεκτίμητα πολύτιμη η προσωπική αγωνία, με αίμα κρατιέται μακριά απ΄ τις απόχες των φιδιών, των ψηφολάγνων, των εξουσιαστών και των φαιοχιτώνων. Πολύχρωμα πανό πάνω στα κάγκελα και άλλα, τυλιγμένα σε κορμιά

νεανικά, σε πείσμα γερασμένων σειρήνων, που χλευάζουν όσους βγαίνουνε στο δρόμο, για να ιχνηλατήσουν έναν Άλλο Δρόμο. Από τα βάθη των καιρών κι από το σιδερένιο μέλλον ένας ψίθυρος – κραυγή: Σκότωσε τον παρτάκια που έχεις μέσα σου...

Για μια ακόμα φορά, όπου γης, ο Μολώχ του κέρδους μηδενίζει το κοντέρ και κάνει επανεκκίνηση αλέθοντας τις σάρκες μας. Έχουμε σήμερα και κινητά, εμείς, της γης οι κολασμένοι, μα αυτό δε σημαίνει ότι έληξε η εκμετάλλευση και η καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Κάθε μας αίτημα απορρίπτεται σκαιά, κάθε μας ανάγκη δυσφημίζεται ως ιδιοτελής, κάθε αντίρρηση βουλιάζει στην εκκωφαντική σιωπή. Οι κρότοι απ΄τις παλάμες μας στις σιδερένιες πόρτες του υπουργείου πρέπει να σκίσουν τη σιωπή. Θα το παλέψουμε. Θα πάρει χρόνο, όπως πάντα. Όσο δε βάζουμε το Όλον μας απέναντι στο Όλον τους, την Ανάγκη μας απέναντι στο Νόμο τους, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Αλλά επειδή στο δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις, θα ενεργούμε σκεπτόμενοι και θα σκεφτόμαστε ενεργώντας. Μαζί.

Αγαπημένοι μου, νέοι συναγωνιστές και συναγωνίστριες, καλώς ήρθατε στο πανηγύρι της Ιστορίας. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι δεδομένο, δεν είναι κλαμπ πριβέ με σίγουρες καβάτζες. ‘’Σαράντα δίπλες ο χορός κι ο τόπος είναι λίγος’’. Οι άνθρωποι γράφουν την ιστορία τους μέσα σε συνθήκες που ποτέ δε διάλεξαν οι ίδιοι. Τα ωραιότερα τριαντάφυλλα δε μάς χαμογελάνε στους κήπους και στα βάζα, αλλά στην πέτρα και στη λάσπη. Καλώς ήρθατε στους αγώνες, στις νίκες και στις ήττες, στα λάθη και στα σωστά, στη συμφωνία και στη διαφωνία. Το μεγάλο συλλογικό εργαστήρι της Αντίστασης και της Δημιουργίας δεν κατοικείται από αγίους, αλλά από ανθρώπινες γενιές, που η καθεμιά το πλουτίζει με τις δικές της ανάσες και ήχους και χρώματα και αγκαλιές. Είσαστε εδώ κι εσείς, η νέα βάρδια των εργατών του μυαλού. Τίποτα δεν έχει πάει χαμένο.

Κέρκυρα, 17-3-18

κινητοποιήσεις εκπαιδευτικώναναπληρωτέςμόνιμοι διορισμοίΟλγα Τσιλιμπάρη