Η νόσος των " μεταπτυχιακών" της οκάς

Αρθρογράφος: Μαριάννα Γκαρτζώνη

Είναι προφανές ότι τη " διαφορά"στην κούρσα της μοριοδότησης των υποψήφιων Δ/ντών των Σχολικών Μονάδων θα κάνουν τα μεταπτυχιακά εξ Εσπερίας ή εξ Ανατολών, συνοδευμένα βεβαίως από την απαραίτητη επάρκεια της γλώσσας προέλευσής τους. (Σας θυμίζει μήπως κάτι αυτό σχετικά με επάρκειες αλβανικής καταγωγής;)

Αλήθεια έλεγξε κανείς την πραγματική τους συνάφεια με τα πτυχία των κατόχων τους ή για άλλη μια φορά θα πάμε παρακάτω;

Θεωρώ ότι οι ιθύνοντες του ΥΠΠΕΘ έχουν πλήρη γνώση

των διαστάσεων του θέματος γιατί το έχουν αναλύσει επαρκώς άξιοι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και όχι μόνο.Το επιτρέπουν όμως και ίσως το ευνοούν μοριοδοτώντας τα χωρίς αμφισβήτηση, με 2,5 μόρια.

Φυσικά, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των "τίτλων",χωρίς πραγματική συνάφεια και αντιστοίχιση με την Εκπαιδευτική διαδικασία, ελάχιστα θα αξιοποιηθούν στα σχολεία, ενώ οι κάτοχοί τους ενδέχεται να αγνοούν ακόμη και το περιεχόμενό τους.

Αντίθετα, ο νόμος δεν επιτρέπει τη μοριοδότηση πτυχίων που αξιοποιούνται στη μάχιμη εκπαίδευση και ως 2η ειδικότητα, γιατί σύμφωνα με αυτόν, έχουν "χρησιμοποιηθεί" κατά την υπηρεσιακή σταδιοδρομία του εκπαιδευτικού.

Τι όμως ενδιαφέρει το ΥΠΠΕΘ; Πραγματικοί τίτλοι ή τίτλοι " μαϊμού" που δεν αμφισβητούνται γιατί θα θίξουν την ουσία του προβλήματος; Περιμένω με ενδιαφέρον να δω πώς θα αξιοποιηθεί η συσσωρευμένη γνώση αυτών των " τίτλων " μέσα κι έξω από την τάξη του δημόσιου σχολείου.

Προσωπικά, κατέχοντας και 2ο πτυχίο και χωρίς να μοριοδοτούμαι γι΄αυτό, δεν το έχω " χρησιμοποιήσει" ( η ορολογία του νόμου) μόνο στην υπηρεσιακή μου σταδιοδρομία αλλά και ως μάχιμη εκπαιδευτικός εξυπηρετώντας ανάγκες των σχολείων, όπου αυτό κρινόταν απαραίτητο.

2ο πτυχίο που λειτούργησε επικουρικά του πρώτου,προσφέροντας συναφή γνώση και παιδαγωγική επάρκεια που αξιοποιήθηκαν κατά την 30ετή εκπαιδευτική μου πορεία.Και είμαι σίγουρη ότι το το δικό μου ( υποδεέστερο κατά πολύ στην αξιολογική κλίμακα) θα χρησιμοποιηθεί και πάλι στα σχολείο και όχι οι παραπάνω τίτλοι, αν παραστεί ανάγκη.

Τέλος, αυτό που με εκπλήσσει περισσότερο, είναι η de jure αποδοχή της συνδρομής της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (με το αζημίωτο βέβαια) σε υποθέσεις της Δημόσιας Εκπαίδευσης.

Μαριάννα Γκαρτζώνη

Ετικέτες: Μαριάννα Γκαρτζώνη